moeite had om, tusschen de geloovigen en de zangers door, telkens nog een geschikt plaatsje te vinden voor elke Statie. Nu is het kerkje ook heel erg klein. En dus op zulke plechtigheden als een H. Mis met zang en een Kruisweg eigenlijk niet berekend! Maar het is toch gegaan ! En tot aller voldoening en stichting.

Wat hebben de menschen hier eigenlijk weinig godsdienstige opwekking! Zelfs een Misdienaar is voor den Pastoor een ongekende weelde. Maar wij met onze Javaantjes hadden er vier aan ’t altaar. De kleedjes had ik voor hen meegebfacht, zoodat ze er keurig uitzagen. _ •

De Europeesche kinderen keken hun oogen uit. Ze konden het zich maar niet begrijpen ! De Javanen zijn bij hen maar weinig in tel, en allen Mohamedaan, meenden ze. En daar zagen ze nu Javaantjes als nette misdienaars aan ’t altaar, die met heldere stem wisten te antwoordeji, alles in ’t Latijn ! En dan die zangers! En die allen, die zoo eerbiedig tot de H. Tafel naderden, allebei de dagen ! Er bestaat zoo weinig voeling tusschen Europeanen en Javanen, dat ze van het bestaan van zooveel Katholieken onder hen geen flauw vermoeden hadden. Vooral omdat de jongens bijna heel het jaar op Moentilan zijn.

Deze dag was overigens bestemd voor de reis naar Djatinom, om onzen goeden Emmanuel eens te gaan bezoeken en kennis te maken met zijn huisgezin en vrienden.

. Na de H. Mis stond het rijtuig reeds klaar. En na een vlug ontbijt werd al gauw de tocht ondernomen. Het toertje duurde ongeveer anderhalf uur en leverde weinig moeilijkheden op. Wel was het soms een moeilijke trek voor onze vier kleppers, als ze tegen een hoogte op moesten, maar ze haalden het toch. En als ’t dan naar beneden ging, van de hoogte af, dan werd de zweep erover gelegd en viervoets ging het dan voort, in wilde vaart, om niet door den wagen, die achter hen aankwam, overloopen te worden en tegelijk om een vaartje te hebben voor het bestijgen van de volgende hoogte. Alles liep uitstekend van stapel. Wij hadden een pleizierig ritje.

Te Djatinom werden we met open armen door Emmanuel ontvangen. Wat was hij blij, de goede man, nu zoo’n heerlijke hartewensch voor hem in vervulling zou gaan. Maanden achtereen had hij zich beijverd om bij zijne echtgenoote en