Bestuursambtenaren van Banka, Sumatra en elders schatten hem zeer hoog, als zij hem op zijn vele dienstreizen hadden ontmoet.

Vele jaren was Pastoor Kortenhorst ook Procurator van de Missie in Ned.-Indië, had dus groote correspondentie en veel kleine zorgen, die vanzelf komen op den man die inkoopt en registreert, die bestellingen krijgt, die ontvangt en uitzendt door den heelen archipel.

Veel begon hij aan hoofdpijn te lijden in 1895 al en in 1899 moest hij met verlof naar Nederland. In Augustus 1900 kwam hij te Batavia terug; het herstel was niet volkomen, de hoofdpijn kwam somwijlen terug en het memoriseeren ging niet meer; hij moest den preekstoel aan anderen laten. In den waren zin des woords was zijn hoofd ópgewerkt; talen en preeken en heele stukken zijner catechismuslessen had hij jaren achtereen scrupuleus ingestudeerd,, hij kon zoo iets niet meer doen.

Aan werk' en aan werklust ontbrak het hem echter niet. Zijn overigens sterk lichaam liet het mogelijk dag aan dag al-maardoor na ’t ontbijt catechismus te geven, dan het hospitaal te bezoeken en kinderen te doopen aan"huis, brevier te bidden, de procure te behartigen en als er een half uur overbleef of stortregen viel artikelen te schrijven voor den St. Claverbond of dergelijke! Hij had steeds eenige boeken open liggen en groot formaat papier erbij en begon telkens maar verder te schrijven bij bladzijden of regels, naar de tijd het toeliet... als een machine werkte hij. Niet licht, we erkennen het, niet licht genoeg week hij af van de vaste dagorde, die hij trachtte te volgen, ’t mocht dan Kerstdag of Goeden Vrijdag zijn. Wel ging hij gaarne eens buiten de grenzen van het Kerspel van Batavia; en zoo was het een lust voor hem Monseigneur Luypen eens te vergezellen naar de kleine Die reis ligt in détail door hem beschreven in de banden van den St. Claverbond. Toen de goede Pastoor thuis kwaïn, zag hij er ontstellend rood uit en was ziek. Wat bleek?... hij had de mazelen, ja de mazelen! Twee en zestig jaar oud de mazelen 1 Een week lang was hij zwaar ziek en een paar dagen in levensgevaar. De schoolkinderen van Lahoeroes op Timor hadden die ziekte; van hen was de besmetting op den pastoor overgegaan.

Zoo gingen de dagen en jaren voorbij; hij bleet vrijwel