hem met de liefste woordjes. Zooveel liefde weet de goede God te leggen in ’t hart van ’n zwarte moeder in Afrika. 't Scheen, dat haar liefde op ’t laatst het hart getroffen had van den hardvochtigen Luhandi.

Je kunt dien jongen niet genezen,” zei ie op zekeren dag.

„hij moet naar den toovenaar ; die zal ’m gezond maken.”

Livako verschrok bij ’t hooren van die woorden. Ze had al genoeg gezien, om te weten, dat de toovenaar met z’n malle kunsten haar jongen niet kon genezen, maar dat de zusters ’t wel konden, als ’t nog mogelijk was.

„De toovenaar vraagt kippen en geiten,” zei ze, in de hoop, dat ze met die redeneering haar man van gevoelen