GESCHIEDENIS

V/IN’N MM htpitlND C 9

Matovu, ’n arm jongetje uit het dorp Kileko seheen voor t ongeluk geboren te zijn. Reeds als klein kind was hij zwak en teer, zoodat zijn vader Lubandi niets van ’m weten wou.

„Wat doet zoo’n zwakkeling op de wereld ! Hij is ’n sehande v.oor z’n ouders, voor z’n dorp en voor zijn stam.... Ga ’m verdrinken, dan is de sehande weg,” zei ie voorts durend tegen Livako de moeder. Maar Livako kon dat niet van zieh verkrijgen. Ze had medelijden met den kleinen Matovu, die door zijn vader veraeht en door iedereen bespot werd, zelfs door z’n broertje Siango. Ze verzorgde ’m zoo goed ze kon, ze gaf ’m de beste spijzen, maar Matovu bleef zwak en schraal.

„Waarom verdrink je ’m niet ? Dat kind is betooverd,” bromde de vader. „Of werp ’m weg in de bosschen ; voor de hyena’s is ie goed genoeg.”

De goede Livako leed geduldig met haar armen jongen, die geen vrienden had en geen enkel kameraadje. Spelen kon ie immers niet, want hij kon amper staan op z’n zwakke beentjes.

’t Zal wel beteren, hoopte de moeder en dan komt alles goed. Want Matovu heeft ’n goed hart, zoo zacht als de morgenzon en zoo mild als ’n goede geest.