was uitvoeriger dan het hare en daardoor kon ik vinden wat zij niet kon. Evenals in het Fries is in het Westfries de slot-w wel bewaard als er bij een infinitief een vierde naamv. staat, bv.: ik zag hem liggen, ik hoorde hem lopen, en wanneer de infin. afhankelijk is van blijven: 't zal wel blijve hangen. Ik weet niet of deze overeenkomst belangrijk is, maar het lijkt me wel. Een deel van de Westfriezen weet dat ze deze n zeggen, een ander deel doet het onbewust, naar het lijkt. Ook als ze weten dat ze hem zeggen weten ze nog niet waarom.22 Het is haast ondenkbaar dat ze zich het verschil tussen een infinitief in het algemeen en één afhankelijk van zien enz. bewust zijn. Dat moet een rest zijn uit vroeger tijd toen de infinitief in deze positie waarschijnlijk een tegenw. deelw. was met de langere uitgang -ende, die later is afgesleten. Maar die -n staat in het Middelnederlands al in deze positie geschreven, toen voelde men hierin waarschijnlijk al een onbep. wijs. Misschien heeft deze uitgang nog lange tijd een zwaarder accent gehad en is de -n daardoor bewaard gebleven. Het is waarschijnlijk dat, wat dit verschijnsel betreft, er geen absoluut verschil is tussen het Fries en het Westfries enerzijds, het Hollands en het Brabants anderzijds. Ook inde laatste moet iets dergelijks plaats gehad hebben. Klaarblijkelijk is de tegenstand in ’t Fries en het Westfries sterker geweest, zonder dat er vaneen bewuste afwijzing sprake kan zijn. Zou hier een bepaalde wijze van accentueren een rol gespeeld hebben? Of welke andere oorzaak zou deze overeenkomst hebben kunnen bewaren?

Het is goed hier ook te wijzen op desk aan het begin vaneen woord waar het Nederlands sch heeft. Tegenwoordig hoort men deze sk hoofdzakelijk in Friesland en Noordholland, verder verspreid en in kleinere gebieden in Noordbrabant en het zuiden van Vlaams-België. Dit wekt bij oppervlakkige lezers wel de indruk dat hier sprake is van een duidelijke verwantschap tussen het Fries en de Noordhollandse dialecten. Deze begincombinatie was echter inde middeleeuwen inde dialecten van deze lage landen de normale en is eerst langzamerhand vervangen door sch. Voor de Friezen hoort deze combinatie, meen ik, ook tot de klanken en klankverbindingen, die ze moeilijk afleren. Het lijkt ook wel of ze zich niet goed bewust zijn dat sk en sch iets anders zijn. De Friese medewerkers van het Dialectbureau in Amsterdam, die niet of weinig fonetisch geschoold zijn, zullen sch schrijven als ze sk bedoelen. Daardoor zitten er inde kaart van schaap heel wat fouten.23 Dat geldt niet alleen voor het Friese gebied, maar ook voor andere delen, buiten Friesland gelegen. Deze verwarring of beter gezegd, dit niet uit elkaar houden, is niet zo vreemd. Het is meer dan een onderzoeker opgevallen dat desk niet vervangen wordt door sch, maar dat