M „üfyfce” yn Halmen tytitia’ó „&iuette4uany”.

Yn „It Beaken” fan maeije 1957 wol Tsj. Gs. de Vries der op üt, dat it „sizke” fan ’e swellen, dat se sjonge, as se maeitiids by üs weromkomme, in slcepping fan Sytstra seis is. Yn pleats fan it üt de Fryske folksmüle oernommen to hawwen, soe er it makke hawwe oan ’e han fan in tal folksrymkes, sa’t dy yndied yn Dütsklan bistiene en dy’t er üt it „Zeitschrift für deutsche Mythologie und Sittenkunde” koe.

Dit wol us net oan, om’t it rymke ek yn en om Fryslan bikend is. Waling Dykstra („Uit Frieslands Volksleven” I, 262) skriuwt: „Worden de groote schuurdeuren geopend voor het inrijden van het eerste hooi,

dan gebeurt het niet zelden dat er inde ledige ruimte der schuur

1f 1 _ _T JT T~> 1 At*. looi

06 FtfYSKF AKAPFMY VN 1953,as tb jt£4 ósuVowvt 6 S6IQ6 loarm yn i ijtitiiisiclijlsk. jluïai. ici eook jvwt jxx ~xiw. Woordenboek” ünder „Swaalfke”:

~Vleden joar, dou ’k hier nog was, Was dit vak vol, was dat vak vol; Nou ’k weerkom, nou ’k weerkom, Nou is ’t aal vertierelierelierd.”

Dr. Tj. W. R. de Haan, dy’t der ek fan oertsjüge is dat Sytstra syn sankje ut ’e folksmüle hat, makket us attint op in artikel fan J. R. W.