gien, mar der binne greate foroaringen op til, dat der moat nou wol goed om tocht wurde, dat it byld fan delsetting en lanskip aenst net skeind wurdt.

It artikel fan Gert Schlechtriem biljochtet libben en wurk fan Conrad Bernhard Meyer, klassisistysk boumaster yn Eastfryslan. Nei de ynfloed fan de Eastfryske foarsten op it kulturele libben fan it lan relevearre to hawwen in forskynsel dat wy by uzes ek kenne foar hwat it eardere Fryske Hof oanbilanget wurdt it libben fan de kunstner, yn ’t earstoan hotelhalder en dêrnei yngenieur, graveur en architekt, neigien. Reizen dy’t er makke, ü.o. nei Amsterdam, forklearje somlike oerienkomsten.

Lyk as wy witte, wie der eartiids gans kontakt tusken de forskate Fryslannen. De bylden fan stêd en lan sprekke us dan ek wol min of mear oan as eigen, al bliuwt it dan ek meastentiids typysk foar „fan oer de grins”. Dizze ütjefte is mei inkelde moaije foto’s yllustrearre.

Fierder binne yn dit nümer opnommen: in artikel oer „Der Feuerschutz in Ostfriesland” en oankundiging en bisprek fan inkelde geakundige ütjeften. Inkelde gedichten fan de Grinslanner dichter Jan Boer en fan Marie Ulfers en in stikje proaza yn it Platt fan Rudolf Bruns binne ynfrissele.

Al mei al in nijsgjirrich nümer dat ta neifolging noeget.

D. Tuinstra b.i.

Onder Allard s klokslag. Een heemkundige verkenning rond het Allardsoog, door S. J. van der Molen. Uitgegeven ter gelegenheid van het 25-jarig bestaan van de Volkshogeschool Allardsoog in 1957. Drukkerij Laverman N.V. – Drachten (1957).

Om maar direct met de deur in huis te vallen: moeilijk had de 25-jarige zich een mooier geschenk kunnen denken dan dit boekje van 80 bladzijden, dat verlucht met een aantal foto’s en kaartjes, waarvan twee uitslaande —, door S. J. van der Molen met diens bekende kundigheid en vlotheid geschreven, en door Laverman zo keurig verzorgd werd. Na de drie eerste belangrijke en interessante hoofdstukjes (Van wolvejacht en valkevangst, Verborgen erfenis, Het geheim der namen) voert de schrijver ons in gedachten naar het oude klooster dat eertijds in „Baccafeen” stond, en een uithof was van het Hallumer „Mariengaarde”. Aan de hand van verschillende kaarten laat Vander Molen zien, hoe eens een belangrijke weg over de heuvelrug naar Drente liep; een weg, waarlangs eertijds soldaten, hannekemaaiers, marskramers, boeren e.a. van oost naar west en omgekeerd trokken: Bakkeveen was een strategisch punt (1231 slag tussen Friezen en Drenten). Het hoeft niet te verwonderen, dat deze streek ook inde strijd tegen Spanje oorlogstoneel werd.

Hoewel er twee personen te Bakkeveen hebben gewoond, die de naam Allard droegen, n.l. Allard van Scheltinga en Allard Buschman, zal de eerste de bouwer van Allardsoog wel zijn geweest. Van Scheltinga, zo is de schrijver medegedeeld, was een kleinzoon van Dr. Allard van S., de secr. van de waterschappen Der Vijfdeelen Binnen- en Buitendijks. Allard Jr. bleek een wijs man te zijn, die wist wat voor vlees hij inde kuip had: roept de wereldvermaarde gevelsteen inde