had geofferd voor het monument k „De measte fen jimme scille wol rekkenje, det dit allegearre gelearde ef foarname ljue west hawwe, dy it moarmeren kopstik for Gysbertomme, yn ’e Sint Mertens-tsjerke oprjuchte hawwe. Och, né, minsken! dat wierne meast dead-ienfaldige Boalswerter boargers, mar dy it hert dochs sa heech tilden, det it kopstik üt Boalswerter jild komme moast, ef hja woenen fen nin monumint witte. Hwent it hiele lan troch mei de biddelkoer to tögjen

om in moarmeren byld for hjar Gysbert to krijen, lyk as oare folie rikere stêdden for hjar helden, kinstners ef gelearden diene, dat wier dy ienfaldige Boalswerters fiers-to skamsum en to min. lenige heechachters fen Gysbert kamen ris by eltsoar, praetten oer it monumint, en yn in amerij wier it jild klear. Hja tochten en seinen as dealde Friezen: „it is mei sizzen net to dwaen”. Ik hab in mannich fen dat

skaei yn de gearkomste fen it Nut oanhelle Wanneer men dit alles leest, ontkomt men haast niet aan de indruk:

wat ging dat toen toch gemakkelijk. Maar .... „zo vlot als Joost het

na jaren zag, is het zeker niet gegaan” vinden we elders geschreven 2 en deze laatste uitspraak benadert de werkelijkheid heel wat beter!

Dat de stapelloop minder voorspoedig verliep dan Halbertsma ons later wilde doen geloven, mag allereerst reeds blijken uit de omstandigheid, dat dein het jaar 1818 ingestelde commissie pas op 4 october 1821 met nieuwe volmacht werd bekleed. Doch laten wij ook verder

de verslagen van Dr. Sytze Willem Schippers en Ds. Joost even rusten en ons bepalen tot de inhoud van de stukken in het gasthuisarchief. Het beeld, dat dan voor onze ogen oprijst, verschilt in onderdelen

duidelijk van hetgeen ons inde schets van ~it Boalswerter Nut”

wordt geschilderd. Immers, de doorsnee-ingezetene van Bolsward mocht misschien

hebben ingestemd met de oprichting vaneen Gysbert Japiksmonument, hij droeg er nog geen stuiver aan bij! Men zal zich derhalve afvragen uit welke middelen dit dan wèl kon worden bekostigd. Het bestuur

van ~’t Nut” en de leden van de commissie, allen prominente figuren in het begin-negentiende eeuwse Bolsward, beschikten over uitstekende relaties; zij zochten de financiële medewerking al zeer spoedig daar, „waar men die het best konde verwachten”, nl. bij de voogden van het aloude Sint Anthony Gasthuis. En, het dient nadrukkelijk te worden erkend, zij vonden bij de bestuurders van genoemde instelling van

1 J. H. Halbertsma, De harkers op it Boalswerter Nut” in „Rimen en Teltsjes fen de broerren Halbertsma”, Ljouwert 1944, s. 62. 2 Clir. Kroes-Ligtenberg, Joost en Eeltje Halbertsma in Bolsward, Bolsward

1952, p. 40/41.