MAART 1939 ARISTO

Nocturne

Gaan inden avondval nu donker groeit

wat ik vermoeden zal maan die al bloeit maan, en mijn hart dat niet meer weet waartoe; nacht, die mijn hart verried zwijgend en moe. Hart dat zoo fel moet slaan steeds door het donker gaan zoeken van ster tot maan zoeken een naam hart dat vergeten moet zonder verweren dan gonzen van bloed. Hart maar mijn hoofd doet pijn zoeken mijn oogen ver zoeken wie ik moet zijn vallende ster zoeken en weten niet mij, die dit hart verliet zing mij het laatste lied lóat mij die ster.... MAARTEN VROLIJK