rekening kunnen brengen een speciaal bedrag, bestemd voor regelmatige storting per week van de leden, en voldoende om aan de leden gedurende de periode van seizoen-werkloosheid het volle normale loon uit te keeren.”

Met het begin en met het einde Van dezen zeer langen zin ben ik het volmaakt eens. De vakorganisaties zullen het zeer op prgs stellen het beheer van de werkloozenuitkeeringen in eigen hand te houden, en zg zullen het bovendien op prgs stellen, als die uitkeeringen gelijk of ongeveer gelijk zijn aan het in het bedrijf verdiend wordende loon. Maar, de organisaties stellen het niet op prgs, daarvoor hooge bedragen te storten, want dat is niet de taak .van den arbeider, maar de taak van het bedrijf, of van den Staat. Dat kan mij minder schelen, hoofdzaak is dat het geld er komt. Ja, ik ben nu eenmaal een practisch mensch. Als men tot mg zou zeggen: wij kunnen het niet krijgen van de werkgevers individueel, om welke redenen dan ook (daar zit ik niet in, maar werkgevers hebben over het algemeen, als zij betalen moeten, duizend en een bezwaren), maar de Staat kan het wel doen, dan zou ik zeggen: dat is werkgever en representant van den werkgever op het oogenblik, dus dat laat mij onverschillig, als het er maar komt. De oorlogstijd heeft ons in deze dingen veel belangrijks geleerd en als wij tengevolge van deze besprekingen eenige stappen verder naar het doel komen, dan zullen die besprekingen werkelijk nuttig zijn geweest. Zeer zeker moet men wel zoo veel mogelijk kennis vergaren omtrent het werkloosheidsvraagstuk, en alles wat daarmede samenhangt. Maar, ik zou daaraan dezen practischen wenk willen toevoegen: Laat men niet, zooals Mr. vatt dejt Bbegh gezegd heeft, hier allerlei fantasiën gaan lanceeren. Laat men niet allerlei denkbeelden uiten, om die bg tijd en wijle nog eens onder de oogen te zien. Mr. van den Bebgh voor het eerst zijn denkbeeld uitsprak, was het 1905, en nu schrijven wij 1919! Neen, zoo lang mag het niet duren! Deze Vergadering moet er toe bijdragen, dat aan werklooze arbeiders uitkeeringen worden verstrekt, gelijk aan of ongeveer gelyk aan het loon, dat men in het bedrijf verdient, en dat de lasten daarvan gelegd worden niet op de schouders van de arbeiders, maar gedragen worden door het bedrijf, of, als dat om welke reden dan ook, niet kan, door den Staat.

De beer Sandbeeg: M. d. V.! Na de doorwrochte redevoeringen van verschillende te dezer zake deskundige personen zou ik gaarne vragenderwijs enkele opmerkingen willen maken, voornamelijk betreffende bet advies van den eenigen praeadviseur. Deze beeft gemeend in zijn uitgewerkt en belangrijk praeadvies de socialiseering van de bedrijven sterk op den voorgrond te moeten stellen en feitelijk als eenig doeltreffend middel ter bestrgding van de werkloosheid te moeten aanbe-