het neutraliseeren van het zout slechts 40 procent van de berekende hoeveelheid ammoniak noodig, wat een voordeelige omstandigheid is. De ammoniakoplossing neutraliseert n.l. niet alleen, doch drijft ook een deel der zure moederloog voor zich uit.

In een verder patent No. 177726 ook staande op naam van Parrish, heeft de South Metropolitan het procédé nog verder uitgewerkt en de kosten gereduceerd. Het afgewerkte ammoniakwater bevat altijd nog eenig ammoniak. Het heete water wordt nu in een afgesloten ruimte gevoerd, waar het over een geperforeerde plaat stroomt en dan benedenwaarts in een voorwarmer verdwijnt, waarmede het ketelvoedingwater wordt voorgewarmd. Bij het stroomen over de geperforeerde plaat geeft het water nog damp af. Nu is hoogerop, doch terzijde, een tweede koelinrichting aangebracht. Door de daar bewerkte afkoeling, wordt in de afgesloten ruimte een kleiner of grooter vacuum tot stand gebracht, dat in elk geval voldoende is, om de laatste resten ammoniak uit het afgewerkte water te doen verdampen. Deze dampen worden tegelijk met den waterdamp in den hoogeren koeler gecondenseerd. Op die wijze wordt een slappe ammoniakoplossing verkregen, die direct voor gebruik gereed is en ook in hoeveelheid voor de procedure voldoende is, zoodat een dubbel voordeel behaald wordt.

Aan de verdere mededeelingen van Evans ontleenen wij nog het volgende. Het neutraal gemaakte zout komt uit de centrifuge met een restant van 1 tot 1,5 procent vocht, dat ook nog verwijderd moet worden. Dit geschiedt door drogen in een toren, door welken een stroom heete lucht gaat, die een temperatuur van 1500 C heeft. Het sulfaat wordt door een transportband tot boven in den toren gebracht, waar het uitgestort wordt en dan door den omhooggaande luchtstroom valt. Onderweg zijn een groot aantal holle pyramiden en driehoekige latten aangebracht, die als stoot- en verdeelinrichtingen dienen.

Het zout is in één enkele passage niet droog, doch moet een paar maal denzelfden weg afleggen. In de eerste passage wordt ongeveer 80 percent van het nog aanwezige vocht verwijderd.

De geheele droging duurt tien tot vijftien minuten, waarna het zout in hoppers wordt

opgeslagen. Het heeft dan de gemakkelijk loopende hoedanigheid van witte suiker.

In balen gepakt zal zulk een zout in een vochtige atmosfeer nog wel weer vocht aantrekken, doch het hangt alleen tegen de buitenzijde van de baal wat aaneen, binnenin blijft het even gemakkelijk strooibaar, als pas na de droging. De kosten van het drogen komen per ton zout op 55 cent, terwijl het neutraliseeren 20 cent kost.

Op de fabriek in Stafford gebruikt men voor het zoutdrogen een soort van tonmolen, een houten bus met een transportschroef er in. Het sulfaat wordt door dezen molen gewerkt, terwijl er een stroom droge, heete lucht doorheen geleid wordt. Voor het verwarmen van de lucht wordt een stoomverhitter gebruikt, die per uur 16 kilo stoom verbruikt en dan per dag 5 ton sulfaat droogt. De totale kosten voor neutraliseeren en drogen werden op deze wijze teruggebracht op 45 cent per ton zout. Variaties op de bovenbeschreven werkwijzen vormen de procedures van de Eng. patenten 129850 en 121082.

Eerstgenoemd patent is genomen door de ÜAKBANK Gil Co. en J. Wishart en gebruikt de methode om reeds op den lekbak een afgemeten hoeveelheid ammoniakoplossing toe te voegen, waarna de centrifuge voor een goede menging zorg draagt. De beste sterkte der te gebruiken ammoniakoplossing wordt hier op 5 tot 7 procent NHo aangegeven.

Het Eng. patent 121082 behoort aan S. E. Einder en is dus met de patenten van R. Lessing aan het Hydronyl Syndicate Lm. overgegaan.

Bovengenoemd patent gebruikt een geconcentreerde oplossing van koolzure ammoniak, die in berekende hoeveelheid toegevoegd wordt. Voor een zout met 2 procent vocht en 0,5 procent vrij zuur heeft men iets meer dan 0,5 procent ammonium carbonaat noodig.

De procedures van de derde groep, bestaande in het „gassen” van het geproduceerde sulfaat zijn minder veelvuldig en trekken ook minder de aandacht. Bovengenoemd Hydronyl Syndicaat is houdster van het Eng. patent n». 141787 volgens hetwelk het sulfaat in een roteerenden cylinder aan de inwerking van een stroom heete lucht en ammoniakdamp wordt blootgesteld, welke daarna door een saturator geleid wordt, zoodat geen ammoniak verloren gaat.

Dit patent staat ten name van 8. E. Einder