resultaat, dat hij, angstig voor maatregelen, zijn ziekte verzwijgt, niet laat behandelen, of naar den kwakzalver loopt. Voorbeelden daarvan zou ik in grooten getale kunnen geven.

ledere lijder aan geslachtsziekte is iemand, die onze hulp noodig heeft, en dat juist temeer, omdat zij slechts met groote moeite die hulp kunnen vinden. Zeker, de patiënt kan naar den medicus loopen, en die zal hem dan over den aard van zijn aandoening inlichten, maar daarmede kunnen wij toch niet meer volstaan, en de dokter, die dikwijls overbelast met werk is, is niet altijd in de gelegenheid en ook niet altijd de geschikte persoon om hier verder afdoende hulp te verleenen.

Er zijn menschen die, als men ze mededeelt dat zij aan syphilis lijden, een eindje verder in het water loopen of zich een kogel door het hoofd jagen. Er zijn er ook, die die mededeeling met een schaterlach in ontvangst weten te nemen, maar daartusschen bestaan tientallen van nuanceeringen, en tot welke van die groepen de besmette persoon ook zal behooren, één ding staat vast, en wel, dat iedere lijder aan geslachtsziekte sociale hulp noodig heeft. Wij moeten niet vergeten, dat wij insiders, die weten wat syphilis en gonorrhoe en ulcus molle is, te staan komen tegenover zieken die er meestal niets van weten en toch gedoemd zijn, om met een dergelijke ziekte rond te loopen. Kan men de geschiedenissen hooren van honderden lijders aan geslachtsziekten, dan hoort men ook honderden verhalen, waaruit blijkt, dat er moeilijkheden zijn geweest, waarvoor een oplossing moest worden gevonden. Moeilijkheden waarvoor hulp moest worden geboden. Heel wat lijders aan geslachtsziekten weten den weg naar den geneesheer niet te vinden, omdat ze zelfs te bang zijn, om aan hem hun geheim toe te vertrouwen. Zij zijn bevreesd, dat het toch bekend zal worden, dat zij deze ziekte gekregen hebben en zij deinzen terug voor de consequenties. Mogelijk zullen ze hun betrekking verliezen, zij moeten den geheelen dag hun werk verrichten en kunnen de gelegenheid niet vinden, om naar den arts te gaan. Zij durven niet vrij te vragen, omdat men dan zal willen weten waarom ze naar een dokter moeten. Anderen stellen zich onder behandeling en na korten tijd worden ze moedeloos of wel: de verschijnselen