komen van ratten bij zweminrichtingen en zwemgelegenheden heeft dit ten duidelijkste aangetoond. Ik wil hieromtrent maar geen cijfers geven.
De houten plankiers en getimmerten, die men om de zweminrichtingen maar al te vaak vindt, zijn prachtige plaatsen voor de rat om zich te nestelen.
Alvorens de methoden, die ter saneering van deze inrichtingen kunnen worden gebezigd, te bespreken, zou ik naar voren willen brengen, dat bet alle aanbeveling verdient, dat de gemeentebesturen verordeningen maken op de zweminrichtingen en zwemgelegenheden, waarin wordt vastgelegd, dat alleen met goedkeuring van Burgemeester en Wethouders deze mogen worden ingericht, en dat deze goedkeuring alleen wordt gegeven wanneer aan bepaalde, nader omscbreven voorwaarden wordt voldaan. De Pbarmaceutische inspectie van de Volksgezondheid, aan wie tevens is opgedragen de hygiëne van water, bodem en lucht, zal ongetwijfeld bereid zijn in deze voorlichting te geven.
En nu moeten wij voor een modernen ~Rattenfanger von Hameln” gaan fungeeren. Als het zoo gemakkelijk ging als de sage ons vertelt, dan zouden wij spoedig het geheele probleem hebben opgelost. Maar zoo eenvoudig is de zaak in geenen deele.
De maatregelen, die wij tegen de ratten kunnen nemen, kunnen in twee groepen worden ingedeeld, n.l.
I®. maatregelen ter ratten-verdelging en
2®. maatregelen ter ratten-verdrijving.
In de eerste plaats zullen wij de maatregelen ter rattenverdelging bespreken. Dit is een buitengewoon moeilijk probleem. De pogingen tot uitroeiing van ratten hebben, blijkens de allerwege opgedane ervaiing, slechts kans op succes wanneer zij op groote schaal en in korten tijd worden doorgevoerd.
Wettelijk voorgeschreven rattenverdelging bestaat in Duitschland en Engeland. Daar is voorgescbreven, dat in een week in het najaar, meestal in de maand November, wanneer de ratten van het land naar de huizen trekken, uitgebreide maatregelen moeten worden genomen om deze dieren te verdelgen, hetzij door middel van vallen, hetzij door middel van