werk. Daarbij kwam nog, dat het een berggroep is om niet op uitgekeken te raken zo fraai, waardoor het voor ons nóg aantrekkelijker werd. Dat het warm was bleek de volgende dag al gauw, want na een paar uurtjes lopen werden vele voorhoofdjes droog gewist. Zo bereikten we omstreeks 12 uur de Krefelderhütte, volgens Just 2295 m hoog. ’s Middags werd er geslapen en geprofiteerd van het mooie weer, want de volgende dag moesten we al vroeg uit de veren voor de 3200 m hoge Kitzsteinhorn.

Dit gebeurde om drie uur en een uur later stonden we gepakt en gezakt buiten. Het was een machtig gezicht om de eerste zonnestralen over de gletsjer te zien schijnen. Nadat we die gletsjer waren overgestoken bereikten we na nog een stukje klauteren de top. hadden een fantas-

tisch uitzicht op de fraaie bergtoppen in de buurt en bleven er een hele tijd van genieten. Na een zakje rozijnen en nootjes achter de kiezen te hebben gestopt, gingen we via de noordgraat, behoedzaam klauterend, later langs sneeuwveldjes (dus op je achterste) naar beneden. ’s Middags sliepen we allen als een roos. De volgende dag ging het via Kammerscharte èn de stuwmeren naar het H. Schwaigerhaus. Aanvankelijk was het mooi weer, maar toen we bij de stuwdam waren viel er een dichte mist over ons heen. Door regen, sneeuw en onweer zigzagden we 800 m omhoog en kwamen doorweekt in de hut aan. Door de steeds maar toenemende sneeuw werd hier een dag doorgebraoht met lezen, kaarten en zelfs werd er een schaaktoernooi op touw gezet.

De volgende ochtend echter kwam mevrouw Tadema ons met de prettige mededeling wekken, dat de barometer naar liefst 3 mm was gestegen. Dus na goed ingevet te zijn beklommen we de Grosse Wiesbachhorn (3565 m) over de Kaindlgraat. We liepen weer in de mist en zagen niet dat er links of rechts een afgrond was, maar het werd prachtig als even de zon doorkwam en een piekje ineens opdook. Koud maar uiterst voldaan, omdat we deze hoogte-toer toch hadden volbracht, bereikten we de top. Het kruis was helaas ingesneeuwd, zodat onze namen niet in het bekende boek kwamen. Op de terugtocht werden we wederom door een sneeuwjacht begeleid. In een straf tempo daalden we af zodat we spoedig in het gezellige overvolle Schwaigerhaus aankwamen. Na een paar uurtjes rusten liepen we in een razend tempo als 15 gemsjes naar een natuurvriendenhut op de stuwdam. Dit werd de laatste avond, en hoe! De boffers sliepen in echte bedden en er kwamen zelfs (witte) lakens aan de pas.

De laatste dag busten we eerst naar Zeil am See. Het was stralend weer, wat natuurlijk erg hatelijk was. In Zeil hielden we een feestmaal en namen daarna afsdheid van Peter, Helly en Kees. Wij zelf vertrokken naar Salzburg, waar we uitgeleide werden gedaan door mijnheer en mevrouw Tadema. Dk was het slot van onze reuze geslaagde toer, waarvan het succes voor een groot deel te danken was aan de zo uitmuntende leiding van de heer en mevrouw Tadema en van Peter Wackerle.

Gross Wiesbachhorn vanaf Kammerscharte Opn. Kees Sieswerda

Henk Verwey