op telegrafisch verzoek uit Genève ook de Union Internationale des Associations d’Alpinistes vertegenwoordigde, twee vertegenwoordigers van de Deutsche Alpenverein en als belangrijke bijzonderheid twee beklimmers van de K2, n.l. Angelini en Retj. Toen de vergadering vrijwel was afgelopen verscheen de vertegenwoordiger van de S.A.C.

Slechts enkele' toesprakeir werden gehouden. Aan liet einde van mijn rede bood ik de voorzitter van de sectie Cagliari, prof. Vardabasso, uit naam van de K.N.A.V. een exemplaar van ons jubileumboek : ~Een halve eeuw Nederlands Alpinisme” aan, dat met enthousiasme werd ontvangen.

Daarna kwamen verschillende professoren aan het woord (Cagliari bezit een universiteit), die respectievelijk korte voordrachten met lichtbeelden hielden over de praehistorie, de geologie, het dieren- en plantenleven van het eiland en de opwekking van electrische energie. Tot slot vertoonden de beide beklimmers van de K2 prachtige gekleurde lantarenplaatjes van hun expeditie. Een luid applaus voor deze helden van de K2 (Kappa due, zoals de Italianen zeggen) was het einde van de vergadering, waarop de president de zitting sloot en men gezamenlijk het noenmaal ging gebruiken op het terras van het zeer moderne Jollyhotel.

De volgende dag om 6 uur v.m. vertrok men in 8 autobussen naar Nuoro, dat vrijwel midden ojr het eiland ligt. Hier kregen wij een optocht te zien zo als men zelden zal aanschouwen. Van alle dorpen, steden en provincies op Sardinië schreden honderden en honderden vrouwen en enkele mannen in de klederdracht van hun woonplaats. De costuums waren van elke plaats verschillend, zeer fraai van kleur en dikwijls rijk versierd met goud, zilver en bloedkoraal, zoals wij dat in Zeeland kennen. Als ik er dan nog bij vertel, dat er heel veel zeer mooie meisjes in de oneindig lange stoet liepen, sommigen zelfs dwars achter de ruiter te paard gezeten, zoals in Spanje, dan kan ik ronduit zeggen dat dit een unieke vertoning was.

De optocht wordt slechts eenmaal per jaar te Nuoro gehouden, steeds op de zelfde datum, vandaar dan ook dat de Jaarvergadering een week eerder was uitgeschreven dan het plan was, uitsluitend om de leden dit schouwspel te doen genieten.

Verschillende plaatsen aan de NW-kust, waaronder Alghero, een buitengewoon mooie badplaats en het N. van het eiland werden nog bezoclit, tot wij ten slotte 31 Augustus ’s avonds Olbia weer bereikten, waar de boot ons wachtte.

Het sub-tropische landschap doet iets aan dat van Griekenland denken, hoewel eentoniger. In het N. heeft men veel bergen met fraaie kurkeikenbossen. Het Z. geeft een meer dorre indruk. Van April tot October regent het op Sardinië niet; een voordeel voor alpinisten. Het eiland is bergachtig, maar de hoogste top, de Gennargentu, is slechts 1834 m hoog. Men begint echter ongeveer op zeeniveau, zodat de beklimming toch nog vrij lang is, maar niet moeilijk.

Merkwaardig zijn in het landschap de „nuraghi”, die overal op willekeurige plekken verspreid staan. Het zijn bouwvallen van grote ronde torens, waarvan de stenen of rotsblokken zonder bindmiddel heel gelijk op elkaar zijn gestapeld. Zij stonden er al voor de Romeinen kwamen ; sommige geleerden nemen zelfs aan dat zij praehistorisch zijn. Maar wie ze hebben gebouwd en voor welk doel is volslagen onbekend, zelfs weet men niet lioe

men aan de naam komt van deze bouwsels. Men heeft nooit enige inscriptie noch enig geschrift hierover gevonden.

Het was een mooie en belangwekkende reis over een deel van Europa waar men maar zelden komt en ik ben dan ook de C.A.I. zeer dankbaar voor hare gastvrijheid !

J. S. SCHIPPERS.

HOTEL MONTE ROSA 100 JAAR

Zoals bekend bestond Hotel Monte Rosa deze zomer 100 jaar. Op 31 Juli 19.5.5 was het tevens 100 jaar geleden dat de Monte Rosa voor het eerst werd bestegen. Hier was dus alle reden tot herdenking en men deed dit op grootsclreepise wijze van I—lo Juli. Hoewel er op dat moment geen Nederlanders in Zermatt aanwezig konden zijn, meende het bestuur van de K.N.A.V. dat het dit feest niet geheel ongemerkt kon laten voorbij gaan en men besloot een Delfts bord met toepasselijke inscriptie aan te bieden. Mij viel de eer te beurt dit geschenk, zij het dan ook onofficieel, te mogen overhandigen aan de tegenwoordig<' Directrice Frl. Eberhardt. Dit gebeurde bij gelegenheid van een allergenoegelijkst diner dat Dr. Franz Seiler, Directeur van het Seiler-concern, aan Mevrouw Visser—de Graeff, die toevallig in Zermatt was, en aan mij aanbood en aan welk diner tevens aanzaten vertegenwoordigers van de Seilerliotels en enige Zermatter vrienden. Nu er dus een officieel tintje aan de aanbieding zou komen leek Mevrouw Visser de aangewezen persoon om liierbij liet woord te voeren. Immers hoe had wijlen Dr. Visser zijn hart aan de K.N.A.V. verpand en hoevele heerlijke uren had hij in dit dierbare liotel doorgebracht I

Zij kweet zich dermate goed van haar taak dat weinigen haar zouden hebben overtroffen, zowel wat betreft de inbond als het „klassiek” Frans. Zij schetste de zeer bijzondere plaats die Hotel Monte Rosa onder de beroemde hotels in Europa inneemt en de geheel eigen sfeer die men er aantreft, en zij releveerde tevens de vriendschapsbanden welke in de laatste halve eeuw tussen Hotel Monte Rosa en voornamelijk de oudere leden van onze Vereniging hebben bestaan. Dr. Seiler antwoordde in dezelfde vriendschaiipelijke geest. Hiermede was, wat de K.N.A.V. betreft de tweede eeuw van goede relaties ingeluid. Laten wij van liarte hopen, dat vele van de jongeren de traditie zullen voortzetten en Monte Rosa trouw zullen blijven.

A. G. G. ROELFSEMA.

Kring bijeenkomsten

HAAGSE ALPINISTEN KRING

Op de tweede Maandag van elke maand in Gafc Riche, Buitenhof.

AMSTERDAMSE ALPINISTEN KRING

Op de tweede Maandag van elke maand in het Wijkgebouw der Herv. Kerk, Kerkstraat 133.

Op 10 October a.s. zullen met behulp van de epidiascoop van de vereniging foto’s vertoond kunnen worden. De leden worden verzocht om van deze laatste bergvacantie hun mooie foto’s mede te brengen.

UTREGHTSE ALPINISTEN KRING

De eerste Dinsdag van elke maand in het ~Anibachtskinderhuis”, Agnietenstraat 3.