’t Duurd ’n oogenblik en doe kwammen d’ jongs dr in en gungen bij taovel zitten. Zie wassen met ’n stuk of vief, maor die gien kaans hadden gungen nao 'n kop kowie vot.
Zie mueken wat gekheid en zungen wat tot Leffert en Wilmtien in hoes kwammen. Doe gungen Jannao en Haanntien hen hoes en Grietien wol ’n klein stukkien met gaon.
d’ Jongs brachten elk de ziende hen hoes en Grietien stun nog eem met de heurde in d’ baanderhoek. Laank dumde ’t niet. d’ Aner maond was ’t spienstersmaond dan zul zie d’ scha wal inhaolen.
„Niks gien kaolde” zee Grietien doe zie d’ aner morgen van melken kwaamp, teeg’n de vrouw, die heur ’n kop kowie in slueg.
„Nee” zee Wilmtien „heb ik en oes Leffert ok al zegd. Komst niet op scheuvels wicht.”
„Dat muit mij, ’k mag gloepend geem scheuvelloopen.”
„Aner maond oet spinnen he’ j net zooveul wil en minner kosteng”.
~Das waor, daor mot men ok wat um doen.”
d’ Kinner hadden ok wil van ’t zaachte weer, die luepen te speulen oet schoei en talterden bij Tellengs op deel. As d’r snei en ies was, hadden zie ’t te drok met sneigooien en scheuvelloopen, maor now hadden Tellengs de nereng, daor wassen zie tot duuster toe. Marchien zat in de talter en de wichter die heur, ,bommelden” zungen
„Stientien, robientden, hoe spinst doe zoo dien goarentien. Nog gaauwer as mien snaorentien.
Ik zeijde mien zaod, al over de straot.
Ik wus niet wat er van worden zul. Pieterselie met gnme kruud.
An kom jaor is Marchien de bruud.
Wel zal daor de brugom van wezen?
Dat zal Rieksen Warmolt wal wezen ...”
„Nee” riep Marchien „en aner”.
d’ Wichter zungen dem- Marchien wol niet langer.
lied”. Doe mus Albertien dr in en zie begunden;
„Al in zoo’n duister kamertje, daar leit een houten hamertje.
Mooi juffrouw wilt gij er een op gaan staan.
En laat er een ander op zitten gaan.
Een pongien naor de meide ...”
Wieder kwammen zie niet, want Derk die met ’n paor kammeraoden op d’ loer staon hadd’ luep tegen heur an. Doe an ’t kieven tot Vrouw Wilmtien dr maank kwaamp.
„Vooruit jongs hen boeten.”
Moar de wichter hadden de aoregheid er of. Zie gungen ook hen boeten en ’n oogenblik later was Tellengs deel leeg. ’t Kinnerspul was oet.