„DE PADVINDSTER"

SEPTEMBER 1940

tPa Alaeqdeken* Int 4/eemkunde Kamp dooi

L O E S DAS m Het quamen vele jonghe maghen Tesamen ineen seer scoon oord. Dies wierd een hevigh slaen en saghen Bi Ommen in dat woud ghehoord. Si quamen uutter ganschen lande Toe hunnen Blokhut, van seer wyd, En maekeden daer alderhande Als inden goeden ouden tijd. Als si dat hamerken niet dreven 50 sprongh hun 't lied ter kelen uut ; 51 deden d' ouden sangk herleven Dotter die lucht was vol gheluut. En hadden si genoegh van singhen, So maekten si een groten krans ; In dat groen gras si quamen springhen, En dansen hunnen boerendans.

Si druckten metter heten pinne, Die wierd ghegloeid bi 't kleen comloor, Die scoonste beeldekens al inne Dat blance hout van hun telloor. Die meester wees hun scoons te maeken Uut blinckend tin en weeke Mee ; Si droeghen nog veel and're saeken Al uuttet kamp naar hunne stee.

(Inde wedstrijd : „Wat deed je inde vacantie", die wij in het Juli-nummer uitschreven, heeft dit gedicht welverdiend de eerste prijs gewonnen. Bravo, Loes Das!)

9

Dat alle luyden weten mosten Door 't sien, en horen also wel, Wat si in één week leeren costen Van handenarbeyt, sangk en spel. Si saeten t' avend bi dat vuie Al bi der snaeren suver clanck, En wisten in dat scoon, stil ure Sich vol van naemenloze dank.