„Volgens Dr. Tarrasch is door de n.atch te Neurenberg de theorie der openingen aanmerkelijk verrijkt geworden. In de eerste plaats is voor 't Dame gambiet een volkomen bevredigende verdediging gevonden die in vijf partijen grondig getoetst werd. Vervolgens kan thans de Maccutcheon variant in de Fransche partij als een weerlegging worden beschouwd van den gevreesden zet 4 Rg5; (' e4i 2 d4, d5 3 Pc3, Pf6 4 Rg5, Rb4 5 e5, h6). Dr. Tarrasch die vijfmaal den aanval in de Fransche partij voerde, verwisselde reeds na de eerste proefneming met de Maccutcheon variant den zet 4 Rg5 met de voortzetting van Steinitz 4 e5, Pfd7 5 f4, C5 6 dc5 : In de Russische partij werd de variant 1 e4, e5 2 Pf3, Pf6 3 Pe5 d6 4 Pf3, Pe4: Re7 (in plaats van d5) onmiddellijk weerlegd. Dr. Tarrasch heeft in zijn bewerking der matchpartijen aangetoond dat 3-a6 in de Spaansche partij niet langer .aanbevelenswaardig is; in twee der match-partijen koos hij de Birdsche verdediging 3"Pd4 en kwam beide keeren na de opening goed te staan. De partijen van deze match zijn, met uitzondering van twee die slechts uit een theoretisch oogpunt belangrijk zijn, allen zeer de moeite waard."

In Engelsche, Amerikaansche en Duitsche schaaktijdschriften en rubrieken is men aan het napraten over de match Marshall-Tarrasch. Engelschen en Amerikaden wijten Marshall's nederlaag aan de bepalingen volgens welke de match werd gespeeld en wijzen voornamelijk op de tijdsbepaling. Veertig zetten in de eerste 3 uren, zeggen zij, is een concessie aan Tarrasch, den op Duitsche scholen gevormden denker, die op wetenschappelijke wijze de stellingen analyseert en bij ruimen bedenktijd de gelegenheid heeft alle varianten door te rekenen en als 't ware machinaal te ontleden. Een meer beperkte bedenktijd zou daarentegen Marshall, zoo meent men, ten goede zijn gekomen. Hem, den selfmade man, meer in het leven dan in de school geworden wat hij is, meer practicus dan theoreticus, past het ontleedmes niet.

Het Anglo-Amerikanisme kan blijkbaar de overwinning van den Germaan niet verkroppen en zoekt uitvluchten in stede van ridderlijk de superioriteit van den tegenstanden te erkennen.

Want achteraf bleek, dat Tarrasch in bijna alle matchpartijen minder bedenktijd heeft gebruikt dan Marshall. De tijdsbepaling kwam dus Marshall meer ten goede dan hem.

Ook de karaktereigenschappen van Tarrasch leenen zich beter tot een match dan die van Marshall. De wilskracht en het vermogen om zich van de depressie van een nederlaag spoedig weder te herstellen, zijn bij den Duitscher grooter. Daarbij beheerscht Tarrasch tengevolge van voortdurende studie en meerdere ervaring den stijl waarin hij speelt beter, dan Marshall den zijnen. Na het eindigen van de match troostte Tarrasch den overwonnen Marshall dan ook, zeer terecht met de verklaring, dat hij, Tarrasch, voor 15 jaar tegen een speler met dezelfde ervaring als die hij thans zelf bezit, evenmin succes gehad zou hebben als thans Marshall. Evenmin als op ander gebied rijpt het genie voor schaken in enkele jaren!