blijkbaar velen de oogen doen opengaan, want er is minder toeloop naar de vertooningen dan vroeger. Het comité deed ook een uitgebreide enquête, zoowel bij verschillende bekende personen (kunstenaars, sociale werkers, enz.), als bij artisten van variététheaters en circussen. De getuigenissen der laatsten zijn practisch wel van het meeste belang, daar het hier personen geldt, die met eigen oogen waarnemen en die voortdurend in de omgeving leven, waar zulke vertooningen gehouden worden, terwijl zij achter de coulissen kunnen zien. Ook kan men bij hen moeilijk vooroordeel tegen zulk een omgeving zelf onderstellen, te meer, waar een algemeen oordeel en niet een over een bepaald circus of theater wordt gevraagd. (*)

De eigenaar en leider van een groot aantal Londensche theaters, de heer Milton Bode verklaart: ,,'t Is volkomen juist, dat ik steeds weiger ooit gedresseerde dieren in onze theaters te laten optreden. Ik weiger iets van zulke vertoningen op te nemen omdat ik zeker er van ben, dat de dressuur niet mogelijk is zonder grove wreedheid", 't geen beroepsvrienden als ooggetuigen hebben bevestigd. Ik zou liefst meewerken, om al dit soort vertooningen te laten stopzetten en ik denk, dat het publiek onkundig moet zijn van de wreedheden die achter zulke vertooningen steken.

Dit is een der vele getuigenissen, alle geteekend, soms door bekende artisten.

Zoo bevat de „Animals Guardian" van November 1913 een portret van den populairen acteur Mark Meiford met een warm gesteld en mooi geschreven artikel van hem over het „hard lot der gedresseerde dieren": „Tooneel-barbaarschheid", zooals hij het noemt.

Het is onmogelijk alle verklaringen hier over te nemen of zelfs maar kort na te gaan; ze zijn voor belangstellenden in de uitgaven van het „Defence Committee" na te slaan. Er zijn er onder, waarin de ondernemers mededeelen tot nu toe zelf niets van dit alles geweten te hebben, waarbij dan gewoonlijk

(*) Toevallig kon ook ten onzent onlangs bij een groot circus geconstateerd worden, hoe ongelukkig de gedresseerde honden er aan toe waren. Deze zijn in veel to nauwe hokjes opgesloten, (wat herhaaldelijk door bevoegde personen is geconstateerd) en de vertooner gaf toe, dat dit mede geschiedde, omdat ze dan blij zijn er uit te komen, als ze moeten optreden!