ZANGVOGELS VOOR KATTEN TE WAARSCHUWEN.

Een hoogst eenvoudig en practisch middel om zangvogels te beschermen voor aanvallen van katten, wordt sedert jaren door een Oost-Pruisische landeigenares met het beste gevolg toegepast. Zij houdt n.1. evenzeer van de gevederde zangertjes als van katten, waarvan zij meerdere heeft. Daarom bevestigt zij aan den hals van iedere kat, zoodanig dat het dier er niet door gehinderd wordt, een klein klokje of belletje, dat bij de geringste beweging geluid maakt. De vogels worden eerst door de belletjes verschrikt, maar zij weten spoedig dat bij het geluid katten naderen. Dit middel kan dus aan alle dierenvrienden worden aanbevolen. Zeer zwakke belletjes zijn reeds voldoende.

(Th. u. Menschenfreund.)

UIT DE PERS.

Vogels op het slagveld. — Een Fransch officier schrijft het volgende aan de «Daily News».

«Men vertelt sommige merkwaardige geschiedenissen omtrent het gedrag van de vogels in de buurt van het tooneel waar het offensief van dit oogenblik plaats heeft. De veronderstelling dat de artillerieophooping op den weg dien de trekvogels afleggen, op hunne gewoonten invloed zou hebben, is onjuist gebleken. Zij zijn allen in de afgeloopen lente op den gewonen tijd gekomen.

Het is echter nog merkwaardiger, dat een aantal der schuwste vogels hun nest gebouwd hebben in de vuurlinie. Ik heb gezien dat een zwartkopje op haar nest bleef zitten, terwijl een granaat op nog geen vijftig meters daarvandaan uiteenbarstte. Hier aan de Somme hebben een paar vinkjes hun nest gebouwd tusschen de draadversperringen; de vogels hebben ingezien, dat dit een prachtige bescherming vormt, nog beter dan braamstruiken.

Het was niet zoo merkwaardig, dat de leeuweriken tusschen de ochtend-«haat» door bleven zingen. Maar wat bijzonder trof, was, dat ik tusschen het nu en dan voorkomend nachtelijk artillerievuur door een nachtegaal heb hooren zingen.

Wat er met de vogels geschied is, toen onze kanonnen den grooten aanval inleiden, weet ik niet. Het vreeselijke geweld verdoofde ieders waarnemings-vermogen, omdat het als een reeks snel opeenvolgende schokken werd gevoeld. Het was niet zoozeer een lawaai, als meer een krachtig dooreenschudden. Maar toen de kanonnen zwegen en de geluiden der eeuwige dingen dezer aarde weder tot ons door konden dringen, waren de vogels, of tenminste sommigen, er nog.

Boven de plaats waar beide groepen vijanden elkander met granaten en bajonetten slachtten, zong luid een leeuwerik.» «Avp.»