BEN ENGELHART

Bosscheodijk 2, Oudenbosch

De houding tif> hei sdkeifjf/eH

Is het aanleren van een goede schrijfhouding lastig ?

Om u te laten zien van hoe groot belang het aanleren van een juiste schrijfhouding is, nemen we u mee naar een examenklas van een U.L.0., waar 24 jongens een proefwerk maken. We staan hier wat de schrijfhouding betreft, aan het eind van een ontwikkelingsgang. Het aanleren van een andere schrijfhouding zou op zeer grote moeilijkheden stuiten. Dit is de schrijfhouding waaraan niets meer gecorrigeerd wordt; hiermee gaan de jongens het leven in.

Wat zien we ? Twee jongens hebben een ’normale’ houding. Ze zitten rustig rechtop, recht voor het tafelblad, en houden de pen ’gewoon’ vast.

We tellen er 16 die zóver voorover gebogen zitten dat ze zichzelf het licht ontnemen I De overigen zitten met hun ogen te dicht bij het papier.

Vier zijn er die na tien jaar geschreven te hebben, nog steeds hun pen besturen met een krampachtig naar binnen gebogen wijsvinger.

Veertien jongens zitten scheef in de bank, vijf houden daarbij hun hoofd helemaal naar links, en drie naar rechts gebogen. Enige houdingen zijn zó opmerkelijk, dat we ze hier apart beschrijven. Het blaadje ligt helemaal dwars, zodat de schrijflijnen recht van de schrijver aflopen ; de jongen zit nog wel rechtop in de bank maar heeft zijn hoofd naar links gedraaid om het verloop van de regels weer normaal te zien.

De jongen zit dwars in de bank, zijn zij tegen de bankrand gedrukt, terwijl hij bovendien ver voorover buigt. De linkerhand ligt vlak boven de regel, die hij aan het schrijven is, zodat hij bijna alle licht afschermt (de zon schijnt niet).

„Nee”, zegt u, „dat is ongelooflijk !” U somt hier een stel fouten op die u in de loop der jaren uit vele klassen bijeengegaard heeft”. Nee, wij hebben deze notitie gemaakt in één klas ! Misschien zal een observatie in uw eigen klas (of het nu een tweede of een zesde klas is, blijft hetzelfde) u leren dat het geen sterk verhaal, maar spijtig genoeg werkelijkheid is. Maar hoe is dat dan toch mogelijk? vraagt u. Waarom nemen ze zulke ongemakkelijke houdingen aan, die het schrijven eer moeilijker dan gemakkelijker maken ?

Misschien dat de volgende verklaring aannemelijk klinkt: voor een zes-jarig kind is het schrijven leren een buitengewoon inspannend werk. Het neemt daarbij vanzelf een krampachtige houding vol spanningen aan. Als we deze houding niet van de eerste dag af corrigeren, wordt dit zijn normale schrijfhouding. Vroeger, toen we pas onze entree op school gemaakt hadden, hielden we er een andere theorie op na. Al dat gezeur over een goede schrijfhouding is overbodig. leder kind zoekt een natuurlijke houding, waarbij het ’t gemakkelijkst schrijft. Het is duidelijk dat dit niet in overeenstemming is met de feiten I

Het is dus van belang dat we letten op een goede schrijfhouding, en dat we heel precies weten wat een goede schrijfhouding is.

Bestudeer daarom eerst uw eigen schrijfhouding aan de hand van de beschrijvingen in dit artikel, en vorm u een helder beeld van een goede schrijfhouding. Als u zelf een goede schrijfhouding „beleeft” is het niet moeilijk om die bij de kinderen te corrigeren. Vóór er één letter geschreven is, dus nog tijdens de rhythmische bewegings-oefeningen, moet de basis gelegd zijn voor een normale, niet-overspannen schrijfhouding.