Met het „Boek der Wijsheid” zijn wij gekomen op de drempel van het Evangelie, het oude zal gaan wijken voor het nieuwe, de belofte over de vervulling, de onvolmaakte Wet voor de volmaakte, de Wijsheid door de vrome Israëliet afgebeden, zal Zijn tent opslaan temidden van Zijn volk, het Woord, dat nog bij God is, zal

neerdalen en vlees worden, uit Zijn volheid zullen allen ontvangen

ja genade op genade : want de Wet werd door Moses gegeven, de genade en de waarheid kwam door Jesus Christus.

(Joh. I 16—17)

KIBOHJIIEK

ir In het jull-nummer van het Christelijk Paedagogisch Studieblad neemt de scheldende voorzitter van de Commissie van Uitvoering, P. van Duy V e n d Ij k, afscheid, zij het niet om het werk nu voorgoed neer te leggen. „Het Is geen zinkend schip dat Ik verlaat”, zo schrijft hij : „het vaart met volle zeilen In behoorlijk tempo voort. In een particulier sloepje stap Ik over, om het C. P. S. -vaartuig van nabij te volgen. Gelukkig zit er In mijn sloepje nog een motor ; dus mag Ik hopen niet te ver achter te raken en bij tegenwind zo mogelijk nog wat langszij te kunnen”.

★ In hetzelfde nummer van genoemd blad stelt Duyvendijk’s opvolger, drs. C. van der Zwet, zichzelf voor. De beroepswisseling Is hem niet gemakkelijk gevallen, maar hoewel overtuigd, dat zijn nieuwe taak geen sinecure zal zijn, meent hij toch aldus te kunnen eindigen : „Ik denk aan het verhaal van een jongen die als beroep koos : zoiets als de Vesuvlus. Dan lig je In Italië te roken en staat er ook nog In alle kranten, dat je hard werkt”.

•k 21 juli 1955 : De Belgische Senaat heeft na een van de langste vergaderingen In zijn geschiedenis de fel omstreden hervorming van het onderwijs goedgekeurd. De vergadering van de Senaat, Woensdagochtend begonnen, duurde achttien uur, met slechts twee korte onderbrekingen voor lunch en diner.

★ Het Is Ingewijden niet onbekend, wat onlangs De Linie schreef: dat namelijk de Belgische strijd tegen de katolleke school door de Loge Is Ingezet. Daarom lijkt het

Ijdel bij de huidige situatie op toenadering te rekenen. „De Loge komt niet zo gauw onder de Indruk van betogingen noch van een petitlonement. Premier Van Acker, de ministers Ansele en Llebaert, sekretarls generaal van onderwijs Jullen Kuypers, die In de loge een hogere rang bekleedt dan Mln. Collard, en tenslotte Buset, voorzitter van de Belgische socialistische partij, zijn onderling door logebanden verbonden en zij zijn de kopstukken van de schoolstrijd.”

★ 11 augustus ’55 : Er zouden besprekingen gaande zijn, zo meldt het „Belang van Limburg” tussen Belgische katolleken enerzijds en katolleke leiders uit Nederlands Limburg en West-Dultsland anderzijds, met het doel de Belgische katolleke scholen die door de Collard-wetten In het nauw zijn geraakt, te steunen.

★ In de Onderwljs-nota-Cals staat o.a. dit: „De overschatting van het examen als selectiemiddel leidt er toe, dat aan de jonge mensen een last wordt opgelegd waarvan de zwaarte niet evenredig Is aan de betrouwbaarheid der resultaten. Bovendien oefenen de bestaande examens In een aantal gevallen een ongunstige Invloed uit op het onderwijs, doordat zij verwarrend werken”. Het geluld Is niet nieuw, maar Inzoverre hoopgevend, dat eindelijk ook ten departemente, dus bij een Instantie die lets aan het euvel verhelpen kan, het juiste Inzicht Is doorgedrongen.

★ Wat de minister dan doen kan? Hij kan alvast het K. B. van 19 maart 1938, dat de toelatingseksamens regelt. Intrekken of althans zó wijzigen, dat deze eksamens radikaal kunnen vervallen. Daarvoor pleit het Chr. Schoolblad van 1 aug. jl. Een dergelijke maat-

regel kan genomen worden los van de ontworpen totale onderwijs-reorganisatie, en daarmee alleen reeds zouden heel wat ongerechtigheid en dwaze praktijken worden opgeruimd.

ie Er zijn andere en betere middelen om te selekteren. Bijv. de geschlktheldsverklarlng van het betrokken schoolhoofd of de betrokken onderwijzer. Ook dit middel Is niet onfeilbaar, maar daarin schuilt geen reden om het admissle-eksamen, waarvan de waarde nu eenmaal nihil Is, niet af te schaffen. Verdwijnt het eksamen, dan Is meteen de kardinale oorzaak van ons didaktlsch materialisme en onze afgodische verering van parate kennis verdwenen.

if Daar Is verder ’t testonderzo e k zoals dat steeds meer op vele scholen plaats heeft onder leiding van een psycholoog of buro. Ook dit heeft tot dusverre geen algemene bevrediging geschonken. Na vijf jaren testonderzoek moest aan de Haagse gemeentescholen worden gekonstateerd, dat het In geen enkel opzicht had bijgedragen tot betere selektle.

ic Meer sukses Is behaald met zgn. „proefklassen” of „proefperiodes” want dergelijke klassen hoeven volstrekt geen vol jaar te duren ; wellicht Is met enkele weken te volstaan. In zulk een klasse wordt niet geëksamlneerd, maar gedoceerd, zodat de leraar zich een oordeel kan vormen over werktempo, koncentratlevermogen, geheugen, belangstellingsrichting, prestatlenivo e.d. van de leerling. Hij krijgt er geen vermomde geheugenprestatles voorgeschoteld, maar ziet de reaktles van de kandidaten op de nieuwe leerstof. De proefperiode draagt meer het karakter van een Intelllgentle-onderzoek. (Zie verder p. 350)