V elkemtm^l geven kan ! Zo'n kloeke staaf fresh-up. After - shave - lotion in \staafvorm. Een heerlijke verfrissing na het scheren. Zuinig en 1 gemakkelijk. I
Slechts f2.75 Genoeg voor méénden. Voor Mevrouw: zo'n handig staafje Eau de cologne: \ F 2.75 en F 1.35. i
^l/a£ch£ï^
■ Verhoog he\ jenden 1 aanzien van U ^eRorgd ■ Altijd gaa(’ iachk. <jie het ■ n. doel Kindje verkouden? ■ ■ ' ’ Dar> rugje, keeltje of K borstje inwrijven met DAMPO s Wonderlijk zoals dèt helpt! De enige met de huid versterkende ■ Vitamine A | POEDER - ZALF - OLIE - ZEEP ■ Bu$<klt*el tevens rammelaar. ^Gr>uwrusf l d^ 1 VerSterken";ABLETTEN
Knip het handelsmerk uit het lege Bnnta-pak Voor 40 merken ontvangt U een fraai gedecoreerde Brinta-strooibus.
„NIETTES" ZEI ZE
Je denkt dat kinderen nieta opmerken, maar ze zien alles. Gisteren zei m’n oudste: „Mam, Oma’s was is veel witter dan onze. Hoe komt dat?” „Dan heeft ze een ander wasmiddel,” zei ik. „Niettes,” zei die wijsneus. „’t Zelfde als U gebruikt." U begrijpt, daar moest ik ’t mijne van hebben. „Het geheim is Reckitts Zakje Blauw in het laatste spoelwater,” zei Oma. „Reckitts Zakje Blauw voorkomt, dat je goed goor wordt, maakt je was witter dan wit en het kost haast niets!”
Vragen voor deze rubriek kunt U stellen aan „Margriet”, Huidekoperstraat 20, Amsterdam, of Postbus 497, Amsterdam. Deze Margriet service is geheel gratis voor alle abonné’s. Vriéndelijk verzoek naam en adres duidelijk te
vermelden en voor rechtstreeks antwoord een postzegel in te sluiten. Up de enveloppe vermelden „Margriet weet Raad”. (Anonieme brieven wordeD niet beantwoord).
PROBLEEM VAN DE WEEK Lelijke man. We hebben al wel eens problemen van lelijke meisjes behandeld, of van meisjes die dachten dat zij lelijk waren, maar nog nooit bereikte mij de klacht van een man die in de put zat over zijn uiterlijk. Vandaag echter vind ik tussen mijn brieven de volgende: „Margriet, lk ben een man, een erg lelijke man. En dat heeft zijn problemen. Lach me gerust uit, ik schrijf toch verder. Van nature ben ik een mens als een andere, van uiterlijk niet. Tot mijn twintigste jaar u<as ik een gewone jongen: geen adonis, maar toch een vent met een leuk en gaaf gezicht als ik de foto's uit die tijd bestudeer. Bovendien was ik vrolijk, levenslustig en altijd haantje de voorste bij ieder pretje. Nu is dat heel anders. In Indië heb ik een verwonding opgelopen die de ene kant van mijn gezicht verwringt en vervormt. Een afschuwelijk litteken loopt van mijn linker slaap tot mijn kin. Ook in mijn hals zijn er een stuk of wat gaten en littekens, bovendien mis ik twee vingers van de linkerhand. Zonder een echte invalide te zijn ben ik toch zoiets als een getekende geworden. Mensen mijden me, of hebben medelijden met me wat eigenlijk nog erger is. Het is uit met de pretjes want ik kan niet meer meedoen. En de meisjes hebben een afschuw van me, moeten die hebben al laten zij het niet merken. Er is een meisje... „Ha," hoor ik je zeggen, „nu komt het!" Inderdaad, Margriet, nu komt het: er is een meisje waar ik van ben gaan houden, zo ernstig en zo diep als een man van een meisje maar houden kan. Ze is mijn collega op kantoor, en is steeds vanaf het eerste uur dat ik in mijn nieuwe baan was aardig en begrijpend geweest. Niet medelijdend, maar vriendelijk, collegiaal en... nu ja noem zelf nog maar zo'n paar eigenschappen op. Bovendien is het een zeer knap en ontwikkeld meisje, van goede familie... alles wat je maar wilt. En uitgerekend van dit meisje ben ik nu gaan houden. Ik denk aan haar, ik droom van haar en toch weet ik dat het nooit iets worden kan of mag tussen ons. Ik kan zo'n knap meisje toch niet binden aan een... monster? Mijn broer die bij dezelfde firma werkt zegt dat het iedereen opvalt dat het bewuste meisje om mij geeft, maar dit kan ik niet geloven. En nu ben ik van plan bij deze firma weg te gaan om haar niet meer te zien, om haar de kans te geven van een knappe gave kerel te gaan houden, echt te gaan houden. Ik kan toch mijn geluk niet opbouwen op medelijden. Ik wens geen medelijden. Ik meet binnenkort weer een kleine operatie ondergaan om die littekens wat weg te werken en daarna verdwijn ik. llit de stad, uit het land, uit
Europa wellicht. Ik ben sterk en gezond. heb werklust en energie en zal mijn weg wel vinden. Wat zeg jij ervan. Margriet?" Wat ik ervan zeg? Dat jij de grootste dwaas bent die op twee benen rondloopt. Dat is kort en bondig, hè? Maar ik meen het, en als ik je hier bij me had dan pakte ik je bij je kraag en schudde je eens flink door elkaar, jij eigenwijze kerel die je bent. Ik begrijp heel goed dat je je na zulke ervaringen in Indië en met zo’n zichtbare verminking heel anders voelt dan vroeger toen je nog maar een uitbundig joch was. Het leven heeft je ineens tot een man gemaakt, en wat erger is: tot een verbitterd man. Je bent wèl energiek aan het werk gegaan, je bent goed op weg om een vooraanstaande positie te veroveren, maar je hebt een typisch complex gekregen. Namelijk dit: de overtuiging dat mensen in het algemeen en meisjes in het bijzonder een afschuw van je hebben gekregen. Dat is niet waar. Het kan zijn dat men bij de eerste aanblik met een soort medelijden kijkt naar je verminkte gelaat, maar daarna komt er waardering voor in de plaats. Waardering voor je gedrag in Indië, waardering vcor je huidige moed en kennis en arbeidslost. Waardering voor je rechtschapen karakter (je ziet ik weet mèèr van je dan jezelf vertelt), waardering voor je goede hart, je intelligentie, je eerlijkheid op elk gebied. Het is met jou zo, beste kerel, dat men na je een poos meegemaakt te hebben, je littekens niet eens meer opmerkt. Je
chefs, je collega s, je huisgenoten, je vroegere vrienden, ze zijn het er allen over eens, dat jij jezelf wijs maakt dat men steeds naar je verminkte gezicht kijkt en niets dan medelijden voelt. Dat is niet waar, want zoals ik hoorde, acht men je zeer hoog om je geestelijke en morele eigenschappen, en van medelijden is geen sprake. En wat dat meisje betreft: heus ik kan er boos om worden dat jij je nu hebt vastgebeten aan het idee, dat geen vrouw van iemand houden kan die min of meer verminkt is. Hoe slecht ken jij de vrouw in het algemeen. Zeker er zijn meisjes — wufte vlinders — die alleen maar verliefa kunnen worden op een of andere „knappe knul”, maar dan is er geen sprake van liefde, maar van een oppervlakkig gevoel en daar worden niet alleen de jongens, maar op de duur ook zijzelf de dupe van. Echte, ware, diepe liefde kijkt niet naar het’ uiterlijke, of beter ziet dwars door de oppervlakte heen en ontdekt het mooie rijke binnen in je. Zo is het met dat bewuste meisje ook gegaan. Haar eerste medelijden is, toen ze je beter en beter leerde kennen, veranderd in sympathie, en als ik het goed heb in nog iets veel diepers en mooiers. En jij wilt dit nu koelbloedig weggooien om het waanidee dat een vrpuw nooit houden kan van en nooit gelukkig zijn kan met een verminkte. Je onderschat de diepte van de vrouwengevoelens in het alge-
Marqriet WEER RAAD
meen en die van het meisje in het bijzonder. Een vrouw kan wèl houden van een lelijk, van een verminkt iemand, en als ik het zeggen mag: een vrouw kan dat over het algemeen, méér en béter dan een man, omdat haar gevoelsleven anders is, minder op het uiterlijke, het lichamelijke gericht. Het meisje waar jij van houdt, heeft jou ook liefgekregen, trots je geschonden gezicht, omdat zij in jou alle eigenschappen heeft ontdekt voor een ideale levensmakker. En luister nu goed wat ik je zeg: jij laat je chirurgisch behandelen, dat staat, als ik het wel heb, al een poos op het programma. En dan zul je eens zien wat de chirurg ervan maakt.... kerel, je krijgt gewoon een nieuw gezicht. Nu ja, de littekens zullen nog wel enigszins zichtbaar zijn, maar van verminking, van afstotelijke lelijkheid zal geen sprake zijn. En daarna ga jij niet weg, begrepen? Jij gaat gewoon weer naar de zaak, en je neemt je werk en je vriendschapsbanden weer op. En als jij dan niet het hart hebt om het in orde te maken met dat meisje en om haar en jouw levensgeluk te verzekeren, nu dan kom ik zelf ingrijpen, hou je dat voor gezegd! Lelijke man, weet jij wel dat je eigenlijk een grote geluksvogel bent? Want jij hebt het toch maar klaargespeeld om ware liefde te vinden, terwijl heel wat knappe jongelui alleen maar genomen worden om hun „leuke snuit”, (vergeef deze bakvisachtige uitdrukking), heeft het wonder der liefde een meisje ogen gegeven die dwars door littekens en verminkingen heenkijken. Liefde is blind zul je wel eens horen zeggen. Dat is niet waar: liefde maakt helderziende. Mevr. O. te Q. (België). Uw compliment over de receptenrubriek heb ik doorgegeven aan Marianne. Zoals u ziet hebben wij in het vorifge en in dit nummer allerlei recepten verwerkt voor speculaas en voor kleine versnaperingen. Ik vind het helemaal geen slecht idee van u, als u die mooie, reeds gebruikte, maar nog gave „praline”-dozen vult met wat zelfgemaakte lekkernijen om die aan uw kozijntjes en nichtjes te geven. Probeer eens een paar van de lekkere dingen die wij in dit nummer geven. Ze zijn verrukkelijk, gemakkelijk zelf te maken en niet zo kostbaar. Als u ze met wat smaak en overleg inpakt in een mooie doos, dan zult u slechts half zo duur uitzijn dan als u een kantklare doos bonbons koopt. Want én de doos zelf, en het werk dat aan pakken e.d. verbonden is, moeten ook betaald worden, nietwaar? Ook tegen Kerstmis brengen zij speciale Kerstlokkernijen. Zet u maar schrap! ± Hr. Gullebui. Als het geen Sinterklaas was en ik uw brief niet zo leuk vond, antwoordde ik u niet in deze rubriek. Reden? U gaf noch naam, noch adres op en dat moet eigenlijk wel, ziet u. Maar allo ik ben zelf in een gulle bui en zal u dan toch maar een plaatsje in Margriet toekennen. Beste heer Gullebui wat vind ik dat fideel van u, dat u uw vrouwtje zo wilt verwennen. En dat driemaal vlak na elkaar. Nou, nou, u draagt uw (schuil)naam met ere. Alleen jammer dat mijn antwoord aan de late kant is. Maar tja, dat is uw eigen schuld. Voor Sinterklaas zou u uw vrouw een hele make-up uitzet willen geven. Beste meneer Gullebui,
mag ik er u opmerkzaam op maken dat het nogal moeilijk is u daarin raad te geven? Ik ken uw vrouw niet en kan dus niet beoordelen welke tint poeder, rouge enz., en welk soort crème het beste bij haar teint past. Geloof me, schoonheidsartikelen moet een man eigenlijk nooit kopen voor zijn vrouw! Waarom geeft u niet liever een kap-garnituur (borstel, kam, spiegel)? Of een garnituur voor de toilettafel? Maar als u toch uw hart op schoonheidsartikelen hebt gezet, kunt u zich misschien laten raden in een bona-fide zaak en de afspraak maken dat alles geruild mag worden als het niet goed mocht zijn. Wat de ring betreft die u uw vrouw later cadeau wilt doen is bijna even moeilijk om u daar raad in te geven. U doet het beste enkele ringen op zicht te laten komen dan kan uw vrouw passen en kiezen. Ikzelf hou van robijnen, granaat, cornalijn en koraal, omdat het zulke warme tinten zijn, maar uw vrouw kan wel een heel andere smaak hebben. Een goede raad: kies de ring niet te klein, ringen met grote stenen zijn modern. Nu nog het armbandhorloge. Kies een smal, niet te opvallend bandje en een niet te klein horloge, zodat ze er behoorlijk de tijd op zien kan. Houdt u van zwarte wijzerplaten? Nu ik dweep er niet zo mee, maar ieder zijn smaak! Zorg echter voor een horloge dat accuraat loopt, stel dus meer prijs op een goed merk dan op een opvallende uitvoering. Heer Gullebui, ’t was me een genoegen met u kennis te maken. Ik vertrouw dat het met de cadeautjes wel in orde zal komen. ♦ Jochem. Inderdaad, je bent erin getippeld. Maar nog niet helemaal. Verbreek alle contact met die eigenaardige familie die je gehele loon in de wacht probeert te slepen en je bovendien nog aan één van de dochters met dubieuze reputatie wil koppelen. Hoe ben je eigenlijk aan dergelijke „vrienden” gekomen? Kom, wees flink en laat je niet meer verlokken door speel-, gok- en drinkavondjes. Het gaat om je hele verdere toekomst, om je levensgeluk; besef dat toch goed, beste kerel. Neen, ik zal je naam aan geen mens bekend maken, maar beloof mij dan plechtig dat het uit is met die eigenaardige vriendschap. Zoveel jonge mensen zijn op een dergelijke manier van kwaad tot erger geraakt. Het zou jammer zijn als ook jij op het slechte pad zou komen. Vertel me maar eens waar ik je rechtstreeks bereiken kan, dan zal ik je beter raad kunnen geven, want in deze rubriek kan ik omwille van je anonimiteit geen details bespreken, snap je? Mevr. T. te U. Hm, wat bent u boos, en waarom eigenlijk? Omdat ik niet geantwoord heb op uw reactie op een probleem van de week. Maar, beste mevrouw, uw boosheid is geheel ongemotiveerd! Ik heb reeds vaker in deze rubriek gezegd dat reacties op problemen en antwoorden in deze rubriek welkom zijn, maar dat ik niet kan garanderen dat ze ofwel in deze kolommen, ofwel rechtstreeks beantwoord worden. Op sommige problemen komen vaak honderden reacties, u zou toch zeker niet willen dat wij deze ook allemaal afdrukken? Kom, dat is toch onmogelijk! En aan iedeieen die schreef een rechtstreeks antwoord sturen gaat nu ook niet altijd, vooral niet als het merendeel der brieven een nagenoeg gelijke inhoud heeft. Als er heel veel reacties op een probleem komen dan geef ik meestal
in deze rubriek een globaal antwoord, bestemd voor al degenen die mij naar aanleiding van het bewuste probleem schreven. Ook uw brief is op een dergelijke manier beantwoord. Waar u schreef over het probleem „Zijn wij minderwaardig?” uit ons nummer van 2 Aug. ■verwijs ik u naar mijn antwoord in Margriet No. 46. Ik dank u nog wel voor uw schrijven, maar ik acht het niet van dien aard dat het in extenso gepubliceerd hoeft te worden. *Carrie te G. Voor een meisje van 15 jaar is het verhaaltje dat je schreef niet onverdienstelijk. Maar het is nog erg kinderlijk en schools. Publiceren kan ik het niet, maar ik raad je toch aan door te gaan met studeren en lezen en oefenopstellen maken. Als je dit een paar jaar volhoudt, kun je weer eens een verhaaltje insturen. Probeer eens een goed kinderverhaal te schrijven. Me dunkt dat dit je beter liggen zal dan een verhaal over conflicten van volwassenen, die je nog niet goed begrijpt en dus niet goed kunt weergeven. Wat doe ik nu met je verhaaltje? pet ligt ter terugzending gereed. Geef dus een seintje of je het thuis of ergens elders wilt ontvangen. Wil te O. Wel kind, ben jij zo erg verlegen, en zou je in gezelschap het liefst in een holletje willen kruipen, omdat iedereen op je let? Hm, laat ik je vertellen dat geen sterveling je opmerkt, dat verbeeld je je maar. In gezelschap is iedereen veel te vol van eigen ik,
om zo intens op anderen te letten. Als jijzelf gewoon doet, dan schenkt niemand je meer dan wat oppervlakkige belangstelling. Doe dus gewoon. „Ja maar”, zeg je, „dat kan ik juist niet. Ik ben zo bleu, zo verlegen; ik bloos, ik stotter, ik doe allerlei rare dingen van pure verlegenheid. Het is zo erg, dat ik niet veel meer in gezelschap durf te komen.” O maar, dan moeten we de koe bij de horens vatten, en het kwaad met het kwaad bestrijden. Jij moet juist zoveel mogelijk in gezelschap komen, jij moet je dwingen aan allerlei uitjes, pretjes, avondjes e.d. deel te nemen. Jij moet lid worden van clubs en verenigingen. De eerste maal zul je verlegen zijn en doen, de volgende keren zal het al beter en beter gaan en hoe vaker je uitgaat, hoe gemakkelijker je je zult leren bewegen. Prent jezelf in dat je niets minder bent dan een ander, hou je ook voor dat geen sterveling bijzonder notitie van je neemt en dwing je om mee te doen met de anderen. Ik geloof dat jij een nerveus persoontje bent: neem eens geregeld een goede zenuwsterkende tonicum (eerst met je dokter bespreken welke). Als je zenuwen wat sterker zijn geworden, zul je wel merken dat het met die ongemotiveerde verlegenheid ook beter gaat. Zo iets is een innerlijke kwestie, weet je, Wil, en die kan nu wel enigszins verbeteren door het slikken van een goed zenuwsterkend middel, maar je moet natuurlijk ook meewerken.