DE NIEUWSTE FILM VAN
BIARLIE is Charles geworden, maar Chaplin is dezelfde gebleven. Zijn naam heeft nog steeds een heel bijzondere klank en roept herinneringen op aan
dat kleine mannetje met een bolhoed, slobberpak en véél te grote schoenen, die de mensen liet lachen en huilen " tegelijk, omdat hij zo’n komische en tegelijk zo’n in-tragische figuur was.
Dat mannetje is sinds lang verdwenen. Nog eenmaal zagen wij hem terug in „Modem Times”, maar daarna maakte Chaplin — de
lieveling van het publiek — andere films, zoals „The great Dictator” en „Monsieur Ledoux”, waarin zijn vurige bewonderaars tevergeefs iets van de oude Charlie terugzochten. Maar al zijn de films dan ook anders, de man die de productie, de regie, en de hoofdrol op zich nam en bovendien het scenario schreef, is een waarachtig kunstenaar gebleven, die de beroemde, — inmiddels overleden — Engelse schrijver George Bernard Shaw eens deed uitroepen: „Hij is het enige genie, dat de film ooit heeft voortgebracht!” Nu is het zijn nieuwste film „Lime Light” (Voetlicht), waarover iedereen spreekt, maar waarvan de algemene waardering nogal uiteen loopt. De een zegt, dat hij er om heeft gelachen, de ander dat hij er bijna om huilde. Het is de geschiedenis van Calvero, een variété-komiek, die in het verleden grote successen oogstte, maar zijn beste tijd heeft gehad en in contact komt met het jonge meisje Terry, dat zich zelf van het leven wil beroven, maar door hem op het nippertje wordt gered. In deze tragische figuur zien wij Chaplin zelf. Hij laat Calvero zeggen, wat hij zelf denkt, door hém toont
hij de wereld iets van zijn eigen levensbeschouwingen, zijn weemoed, zijn zelfspot. In het kort is het verhaal als volgt: Calvero geeft Terry het geloof in zichzelf terug, waardoor haar psychische verlamming verdwijnt en zij weer naar het ballet terug kan. Terry oogst succes, Calvero niet. Hij heeft de greep op het publiek verloren. Bij hem 'lopen de mensen de zaal uit. Dank zij de bemoeiingen van het balletdanseresje en een gelukkige ontmoeting met een theaterdirecteur, wordt hij in de gelegenheid gesteld, nogmaals te laten zien,
wat hij kan. Zijn „come-back" wordt een overweldigend succes, maar is téveel voor het hart van de oude man en hij sterft tussen de coulissen, zijn blik gericht op het danseresje Terry, dat denkt, hem lief te hebben, maar wier liefde hij niet heeft geaccepteerd.
Het verhaal op zich is vrij simpel. Dat de film desondanks diep weet te ontroeren, komt geheel voor de rekening van Chaplin — oud geworden en vergrijsd — maar nog steeds een formidabel kunstenaar. /
Boven: Met zjjn nummer „de Vlooientemmer” oogst Calvero bjj zijn laatste optreden een grandioos succes. Rechts: „Miss Thereza wacht op u.” „Zeg haar dat ik weg ben,” antwoordt Calvero, want hij wil de liefde van het meisje niet accepteren.
r Boven: Terry vertelt haar theaterdirecteur, dat zij voornemens is, Calvero te huwen. Rechts: Calvero is de komiek, die eens het publiek aan zjjn voeten had, maar nu — oud geworden —, op zjjn herinneringen moet teren.
Calvero redt het balletdanseresje Terry van de dood en geeft haar het geloof in het leven weer terug.
Als verkoopster maakt Terry (Claire Bloom) kennis met de jonge, arme componist Neville. Vele jaren later, op het hoogtepunt van haar succes, ontmoet zij hem weer. (Sydney Chaplin).