Behandelt U zijn kou
VERSTOPTE Al r neus MEN MOET AL zere keel L DEZE NARIGHEDEN BENAUWDE | . - borst VERLICHTEN! EN HOEST
WANNEER Uw kind kou vat, krijgt het last van zijn neus, keel en borst—dikwijls alle drie tegelijk! — en moet geholpen worden. Het krijgt een verstopte neus, een zere keel, een benauwde en pijnlijke borsten vaak slaapt het onrustig door het hoesten. In tegenstelling met andere behandelingen, die slechts een of twee van deze aandoeningen helpen, brengt een inwrijving met Vicks VapoRub tegelijk verlichting aan neus, keel en borst.
DIRECT DOOR DE NEUS
Zodra U met Vicks VapoRub inwrijft, begint het verzachtende, medicinale dampen af ie geven. Uw kind ademt deze dampen urenlang tijdens het slapen in. Zij verzachten de prikkeling, vergemakkelijken de ademhaling en kalmeren de hoest.
'rf/Zéén maar ZnwrZ/ren'
IRECT DOOR DE HUID
Een beklemde, pijnlijke borst gaat warm en prettig aan voelen, terwijl VapoRub als een verzachtende pappleister door de huid heen werkt. Deze zachte, doordringende warmte lucht de congestie op en helpt de dampen bij het bestrijden van de kou. Iedereen kan een kou nu met Vicks VapoRub wegwrij ven. Probeert het eens! Uw drogist en apotheker hebben VapoRub in twee verpakkingen: de grote, voordelige pot en een nieuw doosje voor een nieuwe lage prijs.
HERSENSCHUDDING
nK WAS LAATST op een boerderij
Uwaar een kereltje van 3 jaar mijn hulp nodig had. Toen ik binnenkwam werd ik direct door de boerin naar de deel geleid, waar minstens 25 grote koeien mij met verbaasde ogen aankeken. Op een hoopje hooi lag ons patiëntje wit en bleekjes uitgestrekt. Een angstige vader hield het kleine handje in zijn grove werkhand vast. De moeder vertelde mij met trillende stem, dat zij bezig was met voorbereidingen voor de avondboterham, toen haar zoontje vroeg of hij even naar de knecht op de deel mocht gaan. De knecht zelf had de aanwezigheid van het kereltje niet opgemerkt en was gewoontegetrouw op een gegeven moment de ladder opgeklommen om van de hooizolder via een groot gat, hooi naar beneden. te storten. Waarschijnlijk is toen het jongetje de knecht gevolgd, is ook de ladder op geklommen, maar daarna door het neerstortende hooi verrast
en samen met het hooi naar beneden gevallen. De vader, die aan het melken was geweest, was opgesprongen en vond zijn zoontje liggen op de harde cementen vloer, half bedolven onder het hooi. Uit zijn E.H.B.O.lessen wist hij dat het in dergelijke gevallen het verstandigste is, zo enigszins mogelijk, een dergelijke patiënt te laten liggen en had dit ook gedaan. Samen met de moeder heb ik dij kind aan een voorlopig onderzoek onderworpen en het daarna gedeeltelijk uitgekleed en in bed gelegd. Met de peeshamer kon ik geen reflexen aan de kniepezen opwekken, een zeker teken, dat het hier een ernstige zaak betrof. Het kind voelde koud aan, zijn spieren bleven slap en het bleef tijdens het onderzoek volkomen bewusteloos. Toen we het kereltje na een half uur op temperatuur hadden, dank zij enige kruiken, werd zijn snelle pols wat rustiger, zijn kleur keerde terug. Maar toen deed zich een ander verschijnsel voor: het kind begon te braken. Eerst het voedsel, dat het pas gegeten had, later alleen gallig vocht. Lang ben ik die avond bij hem gebleven. Wanneer er zich namelijk ernstiger hersenverschijnselen hadden voorgedaan had ik ’t jongetje op laten nemen in het ziekenhuis. Omgekeerd wilde ik het, zo mogelijk, dit vervoer besparen, omdat elke schokkende beweging voor patiënten met een hersenschudding ongewenst is. Toen ik het kind ’s avonds om
9 uur voor de laatste I maal nog eens onder- i
zocht, begon het wat bij te komen en te gillen om zijn moeder. Alles ging dus wel wat beter en ik besloot daarom het jongetje maar thuis te laten. De temperatuur, die ik voor alle zekerheid nog maar even opnam, was 38.5, iets wat bij hersenschudding vaak voorkomt. De volgende dag was ons kereltje nog misselijk en braakte af en toe nog kleine beetjes. Hij greep voortdurend naar zijn hoofdje, ten teken dat hij hoofdpijn had. Verder wist hij absoluut niet wat er met hem gebeurd was, want hij kon zich blijkbaar niets van de hele hooiscène herinneren. Altijd weer is het moeilijk om te besluiten, hoelang wij, vooral bij kinderen, de patiënt in bed moeten houden. Het bedriegelijke bij mensen met een hersenschudding is altijd
VVUCt, Uctl Z.1J Z.1UI1 spoedig na het ongeval, vaak de volgende dag al, volkomen gezond voelen. Later echter blijkt, dat de patiënt nog maandenlang klaagt over hoofdpijn en duizeligheid. En wij zien, dat vooral bij volwassen mensen de werkprestaties vaak zelfs een jaar lang onder de norm blijven. Men heeft lange tijd, om deze laatste toestand te voorkomen, alle patiënten met een hersenschudding 6 weken in bed gestopt. Maar dan bleek vaak dat het middel (tot de genezing) erger was dan de kwaal, omdat vele overgevoelige mensen zich op bed allerlei kwaaltjes gingen aanmeten, vooral als zij op een ziekenzaal samen lagen met ernstige zieken. De laatste tijd is men dan ook begonnen deze 6 Weken sterk in te krimpen en kunnen we zeggen, dat iemand met een hersenschudding meestal na hoogstens 2 weken volkomen genezen is. Ik zal dan ook deze kleine jongen niet langer dan 14 dagen in zijn bed houden. Zojuist heb ik hem nog even bezocht. Het tuigje, waarmee zijn moeder hem in bed heeft vast-* gebonden, heeft hij grondig vernield en zijn vader heeft, om hem toch vooral in bed te houden, niet beter weten te doen dan over zijn ledikantje een soort rek te maken, dat open en dicht kan, waardoor het kind zijn bedje niet zelf kan verlaten. Ik hoef me dan ook over de afloop van dit ongeval, dat dit flinke boerenzoontje overkwam, niet ongerust te maken.