Haar verschijning was tot nog toe éen volledig succès geweest, én voor haar, én voor mama, die op haar moederlijken schat waakte, als een Turksche pacha op de uitverkorene tzigane van zijn harem. Maar ze liet zich daaraan niet gelegen; al die officieele-étiquette manieren en die overdreven salon-opsnijderij maakten haar steeds zenuwachtig, ’t Had dan ook nog een beetje geduurd, eer ze, onder het liefelijk aandringen van mama, de uitnoodiging van Madame Van Weddingen-Maes had aangenomen.

Naar de Opera alleen, ging ze uitermate gaarne.

Ze bezat de partituur van de meeste stukken thuis. De mooiste motieven er uit neuriede ze, terwijl hare vlugge vingers trippelden over de elpenbeenen toetsen van het gepolijste ebben-houten vleugelklavier. Papa vond er zoo’n groot genoegen in, wanneer haar frissche stemmetje als een gebeier van perels in diverse kristal-roomers -- vocaliseerde en daartusschen op-fonteinden de adellijke klankenstralen der begeleiding. Het melodieuse aria uit a Louise » van Charpentier vooral, vooisde ze herhaaldelijk, en als ze dan de woordjes orgelen liet : « Je frémis délicieusement, » was het of er een stortvloed van rozenblaren op haar jubelend lichaam watervalde.

En nu, dat ze voor Paul stond, soesde datzelfde wulpsche gevoel van bedwelming opnieuw in haar gevoelige ziel, innig-deugdelijk. Hij keuvelde over ’t bal, de versieringen, de muziek, de pracht, met een buitengewone bespraaktheid.

Toen ineens polste zijn vraag:

« Mag ik je den arm bieden, mejuffer? »

Sprakeloos, met een aanmoedigend lachje, haakte Fanny haar arm aan den zijne. « Kom, »lokte hij opdringerig, « laten we even een luchtje scheppen in den tuin... » Ze wikkelde haar kanten shawl om den gedecolteerden hals en huppelde, jufïerachtig, aan zijn zijde, de ruime, vlakke gang uit. Even bleef ze staan aan het uiteinde, waar een monumentale portiek koepelde en een rood-groene hanglamp, ballonvormig, lichtte. De vlamkelk taande op de gekleurde glaasjes als een mat-gele bloem, die er op gepenseeld was.

Fanny frommelde haar balcostuumpje bijeen van achter aan de knievouw, hief lichtjes den langen, ruischendè sleep op, en daalde dan met profijtige pasjes, de ijzeren treden van de spiralende wenteltrap af.