Van onze medewerker
HET IS TWEE uur vliegen naar Eugene in de staat Oregon. Het is er heet, ongeveer 30 graden in de schaduw. In het wereldberoemde atletiekstadion (dat twee namen draagt: het Hayward Field
en de SioveüiOn-track) zullen de Amerikaanse atletiekkampioenschappen gehouden worden en voor alle deelnemers zijn deze kampioenschappen van het allergrootste belang. Men weet immers dat slechts de nummers één, twee en drie uitgezonden worden naar de Olympisch Spelen in Miinchen. Nummer vier betekent niets, helemaal niets. De atletiekwereld kijkt vol verwachting naar Eugene. Wat zulle:, er voor tijden en afstanden vandaan komen ? Welke super-atleten zullen zich aandienen om It het spoor te treden van hun Olympische voorgangers Hines, Greene, Carlos Evans en Smlth? Welke tijden worden er gemaakt en hoe liggen de kansen van de Amerikanen? Negen dagen lang duurt het feest en aan het eind van de negende dag wordt een lange rekening opgemaakt. In het totaal hebben meer dan 100.000 toeschouwers zitten kijken, er zijndrie wereldrecords gevestigd, een „bljna"-wereldrecord en vier Amerikaanse records. In het totaal 66 atleten krijgen een retourtje München aangeboden: de Amerikaanse atletiekploeg voor wat betreft de heren staat klaar om de medailles binnen te halen. EN DAT IS men gewend van deze herenafvaardiging. In het totaal 149 medailles werden er gewonnen tijdens 6 Olympisch© Spelen (gerekend vanaf Londen 1948). Mexico 1968 bracht een veelheid "" medailles voor de Amerikaanse sprinters, wat doen zij nuf Het zwarte geweld Is overduidelijk, vooral op de 100 meter. Er schreven 38 atleten tn, één van hen is blank (Den Vaughn, hij wordt ln de tussenserie eruit gelopen). Voor München plaatsen zich drie man: Eddle Hart 9.9 sec., Ray Roblnson 9.9 sec. en Robert Taylor met 10.0 seconden. De tijden zijn supersnel. De minste tijd van alle 38 deelnemers Is 10.4 seconden, ln de vijfde serie lopen alle zes deelnemers 10.1. Hart en Robinson evenaren het wereldrecord en bombarderen zichzelf tot grote kanshebbers op Olympisch goud. Buitenlandse waarnemers ln Eugene relativeren deze supertijden echter direct. Men stelt dat de lopers hier bepaalde voordelen kenden die elders beslist niet voorkomen. Zo doelt men op de tijdwaarneming. Men gebruikt in Eugene de z.g. data-timing wat Inhoudt dat bij het startschot met de hand een tljdmechanisme in werking wordt gesteld. Het gaat hier dus om reactievermogen van de man aan de knop en dat geeft verkeerde beelden. Men stelt dat een gemiddelde afwijking van iets meer dan ééntiende seconde aanwijsbaar is.
Nummer vier is helemaal niets. "De tijd : dagblad voor Nederland". Amsterdam, 22-08-1972, p. 12. Geraadpleegd op Delpher op 05-01-2025, https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:011236114:mpeg21:p022
"De tijd : dagblad voor Nederland". Amsterdam, 22-08-1972, p. 12. Geraadpleegd op Delpher op 05-01-2025, https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:011236114:mpeg21:p022
DAN, DE BAAN waarop gelopen wordt is van een kunststof die Pro-turf heet en die volgens kenners duidelijk sneller is dan alle andere soorten kunststof. Bij voetindruk wordt de voet niet naar boven teruggeveerd maar geeft het pro-turf mee in de looprichting. Ook stelt men dat de weersgesteldheid absoluut fantastisch is, het is warm en de ligging van Eugene (slechts 149 meter boven de zeespiegel) is gunstig. Ook de 200 meter-lopers hebben de genoemde voordelen maar na de finale blijkt dat men dit keer niet met erg grote Jongens te maken heeft. afgemeten aan de tijden. Chuck Smith w
Pro-turf. "De tijd : dagblad voor Nederland". Amsterdam, 22-08-1972, p. 12. Geraadpleegd op Delpher op 05-01-2025, https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:011236114:mpeg21:p022
De 400 meter bracht een groep loper» aan de ■tart van louter wereldklasse. Loper» met Mjden boven 47.4 seconden moesten na de series het veld ruimen. Ten slotte plaatsten zich voor MUnrhen Wayne Collet (44.1) John Smlth (44.5) en Vince Matthews (44.0). Niet geplaatst dus Lee Evans die pas op de vierde plaats kwam maar daar doodgelukklg mee was daar hem dit wel een plaats ln de 4 x 400 meter estafetteploeg opleverde. Het l||kt voor alle andere 400-meter-lopers op de wereld onbegonnen werk tegen deze Amerikanen te lopen. Al* bewtls van de kracht van dit leger sprinters: nummer acht in de finale werd Curtis Mills, t||n tUd: 45,4 seconden. De 110 meter horden werd niet gewonnen door de grote kanshebber Rod Milburn. Hij wist zich nog net ala derde over de finish te gooien alhoewel de nuamera vier, vijf en zes dezelfde tijd, 13.6 seconden toegewezen kregen. De 800 meter zou voor Jlm Ryun zijn, zo stond vrijwel vast. Maar Ryun maakte het niet. Het was Dave Wottle, een 22-jarige student die meteen een nieuw wereldrecord neerzette: 1.44.3. Achter hem finishten Rick Wohlhuter en Ken Swenson. Ryun met een verbeten kop werd vierde Geen probleem echter want op de 1500 meter sloeg Jim terug. AltljJ makkelijk als je als atleet nog een afstand hebt waarop je wat kunt presteren. Ryun won voor Dave Wottle en Robert Wheeler, de tijden: 3.41.5, 3.42.3 en 3.42.4. (onze 1500 meter-lopers Scharn en Wassenaar liepen ln de eerste week van juli, ten tijde van deze kampioenschappen, dezelfde tijden). Ryun kan zich dus gaan warmmaken voor een race met Keino, een race die in Mexico door de Keniaan werd gewonnen. De 400 meter hordenloop was voor Ralph Mann, een blanke, voor Dick Bruggemann en Jim Seymo...'. De tijden waren goed: 48.4, 48.8 en 49.3 seconden. Dave Hemmery won ln Mexico met de prachtige tyd van 48.1 seconden!
Wereldklasse. "De tijd : dagblad voor Nederland". Amsterdam, 22-08-1972, p. 12. Geraadpleegd op Delpher op 05-01-2025, https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:011236114:mpeg21:p022
Op deze afstanden moet Amerika gaan toeslaan tijdens de komende Olympische Spelen. Vooral op de korte sprint kan een flinke rij medailles gehaald worden. Hoewel de snelle tijden dan wat verwrongen zijn door de eerder genoemde omstandigheden zal toch blijken dat het aanbod van Amerikaanse atleten op de sprintafstanden weer erg sterk zal zijn. Nadat tijdens de spelen van Rome Amerika op pijnlijke wijze werd weggelopen op de sprintafstanden heeft men hard teruggeslagen. Of dat ook voor de. lange afstanden geldt is de vraag. Wel brengt Amerika in de figuur van Steve Prefontalne een der kanshebbers voor de 5000 meter naar voren. De in Eugene wonende en studerende Prefontalne beheerste de vijf kilometer geheel. Hij won in de overtuigende tijd 13.22.8 en bleef daarmee zijn naaste belager George Young zeven seconden voor. Belangrijker voor hem was dat hij zich op de derde plaats van de wereldranglijst nestelde en nu nog zes seconden achter het record van Ron Clarke staat. Prefontalne weet anders wel dat als hij in MUnchen goud wil winnen, hij in de laatste ronden geen medestanders meer moet hebben. De Amerikaan heeft beslist geen elndschot zoals de Fin V&at&inen, hij moet het veel meer hebben van een moordend tempo, gelijk de Engelsman Bedford dus. Ten bewijze: rijn laatste ronde ging in 58.2 seconden na twee ronden voor de finish nog rond te komen in 64.5 seconden. Voor een slotronde in München moet men rond de 55 seconden kunnen lopen! Naast Prefontalne zullen verder de lange-afstandlopers Manley, Brown en Savage op de 3.000 meter steeple en de tien kilometer-mannen Shorter, Galloway en Anderson naar München afreizen. Shorter lijkt bij de kanshebbers op de tien kilometer te horen. Dezelfde Shorter loopt ook de marathon, zijn lievellngsafstand, welke hij in Eugene samen aflegde met Ken Moore. Voor beiden ook dezelfde tfld: 2.15.17.8. De lopers voor de derde en vierde plaats kregen ook dezelfde tijd maar deze twee atleten, Galloway en Bock, vochten een zeldzaam enerverend springduel uit: Galloway won met een paar millimeter verschil.
Verwrongen. "De tijd : dagblad voor Nederland". Amsterdam, 22-08-1972, p. 12. Geraadpleegd op Delpher op 05-01-2025, https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:011236114:mpeg21:p022
DE BETEKENIS van de wedstrijden in Eugene is groot geweest. Ii- een keiharde manier van selectie (zo hard als je kunt lopen, heb Je Je dag niet; Jammer, volgende keer beter) rijn de sterkste atleten van het moment naar voren gekomen. Stelde de Amerikaanse Olympische coach "Blli Bowerman: „Nu wat wedstrijden In Europa om de vorm vast te houden en we rijn klaar voor MUnchen." En *Un atleten gaan maar wat graag naar Europa. Daar immers kunnen zij aardige startgelden krijgen om tenminste iets aan hun sport over te houden, in Amerika lukt dat niet. Wedstrijden In Europa komen dus goed van pas. MIKT ALLE EX UK vele lopers hebben tUdens de laatste Olympiade medailles voor de VA binnengebracht. In Mexico haalde men negen plakken, op de i.g. technische nummers, waarvan de ongelofelijke vertesprong van Bob Beamon (8.80 meter) de geschiedenis In cal gaan als een vol-, komen eenmalige prestatie. Maar ook grote Jongens als 811 l Tooraey de tienkamper en
Dwight Stones die als winnaar over 2.21 flopte. De nummers twee en drie haalden ook deze hoogte maar hadden meer foutsprongen. Tweede werd Ronnie Jourdan met een rolsprong. Jourdan ls een veelkleurig atleet. Hij is neger en draagt een massaal Afro-kapsel. Voorts is zsn uitmonstering gewoon goed, felle kleuren van shirt en broek en een band over het voorhoofd. Chris Dunn flopte zich naar de derde plaats. Opmerke- Hjk feit: alle drie de springers z(jn erg jong, Stones is slechts achttien jaar!
Jim Ryun zoals gewoonlijk een straatlengte voor
Keihard Amerikaanse selectie spaart zelfs geen wereldrecordhouders. "De tijd : dagblad voor Nederland". Amsterdam, 22-08-1972, p. 12. Geraadpleegd op Delpher op 05-01-2025, https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:011236114:mpeg21:p022
HAL CONOLLY ZAT wat triest te kyken na zfln partijtje hamerslingeren. Slechts een vtjfde plaats en de wetenschap dat er nu eens geen Olympische Spelen voor hem Inzaten. Wel nog net voor de excentrieke George Frenn, de man met de trieste hangsnor en de wapperende manen. Hy kwam tot 68.46 meter en zag voor zich Al Schoterman met 68.70 meter en Tom Tage, een onbekende slingeraar met een eerste-plaats-worp van 70.08 meter. Vergeleken bty b.v. de Westduitse en Russische topslingeraars afstanden die niet tellen en dan ook geen uitzicht zullen bieden op Olympisch metaal. Maar wie weet of George Frenn uitschiet. Een prettige eigenschap die hy meestal ttydens belangrijke evenementen heeft. Kanshebbers op eremetaal ln MUnchen zullen zeker de Amerikaanse discuswerpers zfln. Met Jay Silvester voorop. Good old SUvester gooide ln zijn eerste worp 64.36 meter en maakte er verder een potje van; drie ongeldige worpen en een beurt overgeslagen terwijl de laatste worp net 60 meter haalde. Ondanks deze toestanden konden z(]n naaste belagers hem toch niet van de eerste plaats gooien. John Powell haalde 62.74 meter en Tim Vollmer 61.58 meter na een serie 60 meter worpen. SLECHTS DRIE HINK-STAP-SPRINGERS haalden dit seizoen een afstand van 17 meter of meer. In Eugene kwam daar nog een atleet bfl en wel John Craft die een nieuw Amerikaans record neerzette met 17.12 meter en daarmee op de derde plaats op de wereldranglijst van dit jaar kwam te staan. Craft versloeg in een spannend gevecht de grote kanshebber voor de eerste plaats Dave Smith, die slechts vjjf centimeter minder haalde. Derde werd Art Walker met 16.79 meter. Juist deze Art Walker toonde een knap stukje concentratie. Daags tevoren b(J de kwalificatie haalde hij als twaalfde en laatste de kwalificatieeis. Maar liefst eenentwintig man haalden by het polsstokhoogspringen de kwalificatie-eis van 5.10
meter. De finale bracht toen Bob Seagren als de grote winnaar. Seagren miste wel zqn eerste poging b\j deze hoogte maar toen hy zich even concentreerde was 6.10 meter niets voor hem. Dat bewees hy ln de finale. Om zeven minuten voor zeven in de vooravond van de tweede juli presteerde Seagren het dan. Al zeker van uitzending naar de Spelen liet hö de lat op 5.63 meter leggen. Nadat eerst Johnson drie maal gemist had was de derde poging van Seagren pnjs. Onder een ovationeel applaus van de 14.000 toeschouwers was daar een nieuw wereldrecord. Alle 21 glasfiberspringers hadden hun kans gehad, Seagren was de allersterkste, Steve Smith en Jan Johnson kwamm met 5.50 meter op een zeer kansrgke positie voor Olympische medailles.
Excentrieke. "De tijd : dagblad voor Nederland". Amsterdam, 22-08-1972, p. 12. Geraadpleegd op Delpher op 05-01-2025, https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:011236114:mpeg21:p022
VRIJ ZWAK WAS het optreden op het nummer speerwerpen. Alleen Bill Schmidt toonde enige klasse. Toch zal hg met Milt Sonsky en Fred Luke tot de outsiders horen by de spelen. Alle drie kwamen niet boven de 80 meter en met de Rus Janis Lusis in de strijd met worpen van meer dan 90 meter kunnen zty slechts hopen op kleine wondertjes. Wondertjes die niet tellen voor tienkamper Jeff Bannlster. De 1.90 meter lange alles-kunner liep, gooide en sprong zichzelf naar 8120 punten en plaatste zichzelf toen op de eerste plaats van de rangltjst van dit jaar. Achter de halve reus Bannister kwam de dwerg Jeff Bennett, 44 punten minder dan de kampioen. Bennett verbaasde iedereen door vrfl onorthodox by het polsstokhoogspringen tot 5.07 meter te komen. Ook zijn 100 meter (in 48.7 sec.) mocht er wezen.
Wondertjes. "De tijd : dagblad voor Nederland". Amsterdam, 22-08-1972, p. 12. Geraadpleegd op Delpher op 05-01-2025, https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:011236114:mpeg21:p022
GESTAGNEERD IN IIIIN ontwikkeling door jarenlang Engels koloniaal bewind, konden de Kenianen zich pas na 1963 ontplooien. Voor die tijd wan de sportieve organisatie van het land bijna uitsluitend In handen van het leger en de politie. De zeldzame Olympische selecties werden dan ook voornamelijk gevuld met vertegenwoordigers uit deze twee Uchamen. Na de onafhankelijkheid In '63 bleef dat aanvankelijk zo, tot enkele ln Kenia achtergebleven Engelse trainers (onder «1e de winnaar van de 800 meter op de Spelen van Londen en Helsinki, Mei Whitfleld) ontdekten dat
Koloniaal. "De tijd : dagblad voor Nederland". Amsterdam, 22-08-1972, p. 12. Geraadpleegd op Delpher op 05-01-2025, https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:011236114:mpeg21:p022
DE STAAT CREËERDE zogenaamde ficers, civiele vertegenwoordigers van de regering in Nairobi, die de verantwoording kregen voor alle sportactiviteiten In een provincie. Het leger en de politie bleven weliswaar de meest toonaangevende organisaties van sportlieden, langzamerhand kwamen er ook burgersportverenigingen. De belangrijkste is op dit moment de Nairobi Track Club. Het atletiekseizoen in Kenia verloopt vrij traag. Van december tot april is er het cross-seizoen. De veldlopen in Afrika zijn echter wel lets zwaarder dan een eenvoudige bosloop op de Veluwe. Elke club hoe klein ook organiseert zijn eigen wedstrijden. In mei en juni wordt ln het hele land propaganda gemaakt voor de atletiek. De beste atleten geven hieraan hun medewerking. Daarna worden da regionale kampioenschappen gehouden. De grootste talenten worden er zorgvuldig uitgehaald en die gaan dan met de erkende vedetten op tournee door Afrika en soms ook naar andere werelddelen. Dat verklaart dat er soms volstrekt onbekende Kenlanen hun opwachting maken op de Europese sintelbanen. Eind juli, begin augustus zijn er dan de nationale kampioenschappen. En dan plotseling krijgt de wereld een indicatie van de krachi van de Keniaanse atleten.
Sports officers. "De tijd : dagblad voor Nederland". Amsterdam, 22-08-1972, p. 12. Geraadpleegd op Delpher op 05-01-2025, https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:011236114:mpeg21:p022
MET IN HET achterhoofd de kreet „In München strijdt iedereen onder gelijke omstandigheden". (of vertaald in westerse termen: het hoogteverschil van Mexico was wel degelijk van invloed) werden die kampioenschappen dit jaar op een gewone sintelbaan in Mombasa verwerkt. Mombasa, de havenstad aan de Indische oceaan, ligt bovendien oj zeeniveau, net als München. De resultaten waren verbluffend. Nog nooit bleek Kenia over zoveel talent te beschikken. Gevestigde namen nis Sllei en Bon werden op de 800 meter naar huls gelopen. Robert Ouko handhr*fde zich met een geweldige tijd van 1.46. Maat de grote ontdekking was Danny Omwanza — kn wie zelfs ln Kenia nog niemand had gehooid '— die maar een halve seconde bij Ouko achterbleef. Plotseling blijkt ook Naftali Temu, die bijna vier jaar lang niets noemenswaardigs meer had gepresteerd ln glanzende vorm. Maar vooral de 1500 meter maakte Indruk. Kip Keino liep in Mombasa 3.36.8. Mike Boit volgde met 3.37.4. Nu bleek ook dat Kenia in de breedte is gegroeid. Asati liep de 200 meter onder de 21 seconden en de 400 meter in 45 rond. Biwott en Jipcho heersten als vanouds op de steeple en William Koskel diende zich aan als een serieuze kandidaat op de 400 meter horden. Op dat laatste nummer zal Koskei ln MUnchen voor het eerst kennismaken met dat andere merkwaardige Afrikaanse talent, John Akii—Bua uU het buurland Oeganda.
ATLETIEK NEEMT IN Kenia inmiddels zo'n grote plaats ln dat de atleten niets meer in de weg wordt gelegd. De enorme voorbereidingscampagne voor de Spelen krijgt veel steun van de overheid. Maar nog groter zijn de tegemoetkomingen die de atleten krijgen van de olie- en luchtvaartmaatschappijen uit het land. Deze particuliere steun, ln navolging van het Westen, krijgt met name gestalte in de persoon van Alsh Jencby (38), een schatrijke Afrikaan, die een organisatie op touw heeft gezet, die veel lijkt op wat Joseph Neckermann In Duitsland met de Sporthilfe heeft gedaan. De Hiaat heeft gezorgd voor accommodaties «vaar de Olympische kandidaten zich in alle rust kunnen voorbereiden. Vanaf de nationale kant|iiwn
r »'e Olympische kanshebbers bij elkaar: Kip choge Keino (266), Ben Jipcho (267) en Amos E vott (272).
Omstandigheden. "De tijd : dagblad voor Nederland". Amsterdam, 22-08-1972, p. 12. Geraadpleegd op Delpher op 05-01-2025, https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:011236114:mpeg21:p022
NOG STEEDS GEBRUIKEN de gevestigde machten in de internationale atletiek de \jle lucht en de grote hoogte van Mexico 1968 als excuus voor de verpletterende nederlaag die hun daar werd toegebracht door enkele Afrikaanse atleten. Naturl\jk, niemand twijfelt meer aan de absolute klasse van Kipchoge Keino. Maar hjj is eigenlijk de enige van de verbluffend sterke Keniaanse Olympische ploeg die in de nadagen van Mexico van zich deed spreken. Biwott cn Kogo, winnaars van de gouden en zilveren medaille op de 3.000 meter steeple, en Naftali Temu, Olympisch kampioen op de 10.000 meter verdwenen in het grauwe niets, van waaruit zij als kometen omhoog geschoten waren. Op de laaglandbanen van Amerika en Europa bleek alleen Kelno tot toptijden in staat. Zie je wel, zeiden de verslagen Amerikanen, Australiërs en Europeanen, die hoogte dee?. het hem. Ook in de atletiek kunnen de Jarenlange heersers van de sintelbanen het nog steeds niet verkroppen dat zij in Mexico verrast werden. Toch was de verrassing niet zo groot geweest, als mensen als Hon Clarke en Jim Ryun zich beter hadden georiënteerd. Al in Rome in 1960 liep er een Keniaan ln de finale van de 5000 meter en in Tokio kende iedereen Kip Kelno al. Het was niet meer dan logisch dat er behalve deze twee nog veel meer natuurtalenten uit de wouden van Afrika tevoorschijn zouden komen.
MÜNCHEN HERHALING VAN MEXICO? TALENT UIT HET OERWOUD. "De tijd : dagblad voor Nederland". Amsterdam, 22-08-1972, p. 12. Geraadpleegd op Delpher op 05-01-2025, https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:011236114:mpeg21:p022
VOOR HET EERST zullen er enkele damesatleten verschijnen. Twee Jonge meisjes hebben het laatste jaar de aandacht getrokken. EUsabeth Chelimo (17) en Cherono Mayo (15), belden uitkomend op de 1500 meter. Zelfs het nationale idool Keino (wel de tweede man na Jomo Kenyatta genoemd) heeft zich met hen bemoeid. Keino stelde zelfs: „In MUnchen zullen zij een ravage aanrichten onder de favorieten en een tijdje later zullen zJJ het wereldrecord verbeteren." Ondanks die talenten zal de nadruk in MUnchen toch weer op de herenploeg liggen. Want hoewel Kogo niet meer loopt, Kiprigut gestopt is en Mose nog niet helemaal in vorm, Kenia komt weer met een formidabele ploeg. Samen met de hockeyers, die ook al eerder voor verrassingen zorgden zijn de Kenlaanse atleten de vertegenwoordigers van het opkomende sportieve Afrika.
Dames. "De tijd : dagblad voor Nederland". Amsterdam, 22-08-1972, p. 12. Geraadpleegd op Delpher op 05-01-2025, https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:011236114:mpeg21:p022