Nieuwsblad van het Noorden

Een klooster waar mannen en vrouwen samenleven, waar mensen cursussen voor zenmeditatie volgen, leren te luisteren naar hun lichaam of zich een aantal middagen wijden aan Sacred Dance is geen alledaags verschijnsel, zeker niet in het Noorden. Toch is Terebint in de Groninger Moesstraat zo'n klooster, of beter gezegd, zo'n gemeenschap.

Voor Wiro Weersink, één van de bewoners van het klooster, is het allemaal niet zo vreemd: "Hoe progressief we misschien ook lijken, eigenlijk zijn we misschien wel weer met hetzelfde bezig als de oorspronkelijke oprichters van onze ordes."

Met die oorspronkelijke oprichters bedoelt hij de mensen die aan de wieg stonden van bekende ordes als de Benedictijners en de Trappisten. Het begin van het kloosterleven plaatst hij rond het jaar 1000. Het begin vooral van de beschouwende ordes. Kloosters waar men zich richtte op het contemplatieve: bidden, mediteren, lezen en studeren. Kloosters waar je werkelijk een speld kon horen vallen, met een vrijwillig gekozen zwijgplicht en een leven in stilte.

"Vooral het meditatieve, het meer en dichter tot jezelf komen, dat spreekt ons daarin bijzonder aan. Alleen zijn die ordes steeds meer van dat oorspronkelijke doel afgeraakt. Het werden instituten, die zich ook met andere dingen bezighielden dan hun oorspronkelijke bedoeling. Men zocht niet meer de stilte, nee, die werd van boven opgelegd. Dat kan niet de bedoeling zijn geweest. Eigenlijk proberen wij de verworvenheden, de tradities van het kloosterleven op een nieuwe manier vorm te geven."

Stammend uit congregaties van Jezuïeten en Franciscaners betekent dat voor de bewoners van Terebint vooral twee dingen: een meditatief en studerend leven binnen de gemeenschap en actief zijn in de wereld. Beide ordes hebben wat dat betreft hun tradities op het maatschappelijk terrein, met name op het gebied van onderwijs en gezondheidszorg. Naast bijbelstudie, gebedsdiensten, meditatie en onderlinge gesprekken, dus ook bezig zijn met de opvang van vluchtelingen, van daklozen, ruimte bieden aan mensen die even op verhaal willen komen. Verder pogen de bewoners zo bewust mogelijk om te gaan met voeding en energie. De tuin van het voormalig klooster is stukje bij beetje omgewerkt tot een biologisch-dynamisch boerderijtje, waar de kloosterlingen hun produkten van betrekken.

"Voor ons is het één onlosmakelijk met het ander verbonden. Het leven met elkaar, de bezinning en de meditatie geven ons de kracht om andere dingen aan te pakken. Alleen maar bezig zijn, zonder die bezinning, dat zouden we niet willen en niet kunnen. Anderzijds, alleen met onszelf bezig zijn, dat zou ook niet deugen," zegt Wiro.

Carry Stubbe, medebewoonster, valt hem daar in bij al heeft zij wel eens moeite met al die activiteiten. Voor haar is Terebint eigenlijk een tweede kans geworden. Op jongere leeftijd had zij al billen intreden in een klooster. 'Liefst in een strenge orde, waar ireel aan beschouwing en bezinning zou worden gedaan." Haar gezondheid stond haar daarbij ïchter in de weg. Na een loopbaan in de verpleging, kwam zij in contact met de andere bewoners van Ferebint. Zij heeft er ook wat langer over gedaan om zich uiteindelijk echt in de gemeenschap te vestigen.

"Vergeleken met de andere bewoners was de stap voor mij misschien ook wel groter. Zij waren, door hun kloosterleven, gewend aan het leven met elkaar. Ik had daarentegen altijd alleen gewoond, op een eigen flat. En ten tweede, was en ben ik ook de enige vrouw. Zowel voor mij als voor de anderen betekende dat eerst toch wel even wennen."

De naam Terebint is ontleend aan de bijbel. In zijn figuurlijke betekenis is het een plaats waar men God ontmoet, elkaar ontmoet en met elkaar weer verder trekt.

"Dat willen wij met Terebint ook: een ontmoetingsplaats voor mensen. In ons geval dan vooral mensen die zichzelf beter willen leren kennen, een tijdje tot rust willen komen. Die behoefte is er duidelijk. Ook bij jongeren," zegt Wiro. Het verschil met vroeger is volgens Carry echter vooral, dat mensen zich minder willen binden. "Mensen willen wel een tijdje bij ons leven of logeren, maar een binding voor eeuwig, de vroegere gelofte, daar zijn weinig mensen meer voor te vinden."

De verhouding tot de officiële Rooms-Katholieie kerk is bijzonder. Wiro hierover: "Toen wij begonnen met Terebint, bleken we eigenlijk slecht te plaatsen. We vielen niet meer onder een bepaalde congregatie doordat er mensen uit verschillende congregaties meededen. Verder was het niet zo gebruikelijk om met mannen en vrouwen samen te gaan leven. En tenslotte hebben we wat afstand genomen van de echte katholieke dogma's, zeg maar de kerkleer. Wij zoeken meer naar het bindende, het oorspronkelijke van de godsdiensten. In alle grote godsdiensten blijken naast verschillen, vooral veel overeenkomsten te zitten. Dat laatste interesseert ons met name. In die zin zijn we zeker een oecumenische gemeenschap."

Officieel is de verhouding tussen de kerk en Terebint geregeld via twee adviescommissies. De ene houdt zich vooral bezig met de inhoudelijke aspecten, een tweede ondersteunt bij het financieel en huishoudelijk beheer. Verder mogen de bewoners zich verheugen in de belangstelling van de bisschop en zijn vicaris. Wiro spreekt niet graag van een breuk met zijn vroegere leven. Voor hem is het eerder een ontwikkeling, een groei.

Over de toekomst van de gemeenschap maken de bewoners zich weinig zorgen. Wiro: "Of we opvolgers krijgen of jongere bewoners, dat zien we wel. Als het belangrijk is wat wij hier doen, dan zorgt hij (zijn hand wijst naar boven) wel dat het op één of andere manier wordt voortgezet. Zo niet, dan maar niet." Carry voegt daar aan toe: "Mensen die hier komen, een tijdje wonen of de verschillende cursussen volgen, nemen allemaal wel iets mee. Die brengen dat op één of andere manier ook wel weer verder. Wij zijn daar verder niet zo belangrijk in. Misschien valt het een beetje op, als ons werk niet meer wordt gedaan. Wellicht zijn er echter dan ook wel weer anderen die het overnemen."

Trots op wat ze bereikt hebben in de afgelopen jaren zijn ze dan misschien niet, waardevol vinden ze het wel. Carry kan bijvoorbeeld nog kwaad worden, als ze zich het bezoek van wethouder Gietema en een aantal van zijn medewerkers aan Terebint herinnert.

"Die man liep hier alleen maar rond met zo'n blik van: zoveel gebouwen, zoveel vierkante meters grond, wat zou ik daarmee kunnen doen? Terwijl hij er totaal aan voorbij gaat dat we hier notabene een prachtige ecologische tuin hebben, er een kerk staat en wij hier een plek hebben die voor veel mensen van belang is."

Bij het afscheid passeren we de deur van de kapel. "Dat blijft toch het belangrijkste vertrek," zegt Wiro.

■ Wiro Weersink en Carry Stubbe: "Wij zoeken naar het bindende." Foto: Jan Zeeman

Pinkster & Tahl, Atelier voor fotografie en vormgeving, begon tweeëneenhalf jaar geleden als tweemansbedrijf. Juijen Pinkster en Peter Tahl richtten het bedrijf op toen ze nog op de kunstacademie Minerva zaten, waar beiden grafische vormgeving studeerden. Inmiddels zijn er ook twee assistentes werkzaam, maar verder wordt er binnenkort niet uitgebreid. Daarvoor houden Jurjen en Peter te veel van alle aspecten van hun werk.

De zaken lopen uitstekend, dus daar ligt het niet aan. Jurjen Pinkster: "Bij een uitbreiding zou je zelf automatisch een andere taak krijgen. Het zou betekenen dat we veel zouden moeten delegeren en niet méér datgene zouden doen waarvoor we uiteindelijk dit bureau hebben opgericht: dus zelf fotograferen en vormgeven."

Pinkster & Tahl doen fotografie en vormgeving voor allerlei verschillende bedrijven. Het gaat om opdrachten als het maken van folders, affiches, kaarten, boeken etc. Voor sommige projecten doet het bedrijf alleen de fotografie, voor andere alleen de vormgeving. Het komt ook regelmatig voor dat het hele project, vanaf de concept (bedenk)-fase door Pinkster & Tahl wordt gedaan. Opdrachtgevers zijn onder meer Wolters Noordhoff, het Nieuwsblad van het Noorden, de gemeente Groningen, de Rijksuniversiteit Groningen en diverse noordelijke reclamebureaus. Er kunnen de meest onverwachte opdrachten binnenkomen en dit vergt soms veel van de creativiteit.

Peter Tahl: "Ik herinner me bijvoorbeeld nog de opdracht fotografeer een Kerstdiner' terwijl het buiten dertig graden was." Met afgeplakte ramen en een spuitbus met 'sneeuw' kwam hij een heel eind. Ook niet eenvoudig was de opdracht om voor de omslagillustratie van een folder een rubberatoom fotografisch vorm te geven. Een vage schets was de enige richtlijn. Door zich hier en daar te laten informaten lukte het Peter zelf een atoom te fabriceren en deze fotografeerde hij. De opdrachtgever was meer dan tevreden met het resultaat.

Jurjen: "In het algemeen zijn opdrachten echter niet moeilijk omdat het zich uiteindelijk allemaal binnen je vakgebied afspeelt. De moeilijkheid is soms wensen te realiseren binnen een beperkt budget. Daar moet je soms heel inventief mee omgaan. Als ik terugkijk, dan denk ik dat onze eigen huisstijl nog het moeilijkst is geweest. Daar hebben we maar liefst anderhalf jaar over gedaan! Het moest perfect de combinatie fotografie en vormgeving weergeven en dat viel niet mee."

Het resultaat is briefpapier met aan de rechterkant een afgeronde zilveren 'spat' die aan de achterkant van het papier paars doorloopt. Jurjen: "De reflectie van het zilver staat voor de fotografie en de uitgevlekte 'spat' voor de creatieve vormgeving. Met het resultaat zijn we heel tevreden. Dat was dat anderhalve jaar wel waard!"

■ Peter Tahl en Jurjen Pinkster...zelf fotograferen en vormgeven... Foto: Jan Zeeman

Eringa Professioneel verlaat zijn huidige onderkomen aan de Westerkade. Het bedrijf is begonnen met een grote verhuizing die zo omvangrijk is dat ze in verschillende fases wordt uitgevoerd. Het bedrijf realiseert momenteel een uitgebreide showroom, een riant faciliteitencentrum, een grote verhuurafdeling en een goed geoutilleerde technische dienst op het industrieterrein Hoendiep. Dat betekent dat de afdelingen verkoop, faciliteiten, administratieen de recptie nu bereikbaar zijn op het nieuwe adres Energieweg 7. De afdeling verhuur en de technische dienst blijven voorlopig nog op het oude adres Westerkade 7. Telelfoon- en faxnummers blijven hetzelfde.

★ Klaas Paul de Boer is benoemd tot directeur/aandeelhouder van het gerenommeerde Groninger bureau Team 4 architecten. Hij was al eerder vele jaren bij het bureau werkzaam als ontwerper. Hij behaalde vorig jaar cum laude zijn architectentitel aan de Academie voor Bouwkunst in Groningen. Tussentijds verruimde hij zijn blik door enige tijd te werken bij de Rotterdamse architect Rem Koolhaas en Arquitectonica te Miami (VS). Met het toetreden van De Boer tot de leiding van het bedrijf is de 'top' weer op sterkte, nadat A. van Linge en J. Gunnink vorig jaar april met pensieon gingen.

* Het bezoek- en postadres van het Gemeentelijk Vervoerbedrijf Groningen (GVB) wordt met ingang van 25 fgebruari Sontweg 13, waar voor het bedrijf een nieuw gebouw is geplaatst. Het verkoopkantoor blijft gevestigd aan de Oude Ebbingestraat.

★ In de Zuidlaarder Prins Bernhardhoeve begon afgelopen dinsdag de 31-ste Bouwvakbeurs. Ruim 320 exposanten bezetten er 36.500 vierkante meter beursruimte. Deze Bouwvakbeurs is daarmee de grootste die tot nu toe is gehouden. Tot en met zaterdag worden er 70.000 bezoekers verwacht. Vandaag en morgen is de beurs geopend van 10.00 tot 22.00 uur, zaterdag van 10.00 tot 17.00 uur.

★ Het Groningse trainings- en adviesbureau KnijfïNauta heeft van de ministeries van Binnenlandse Zaken en Justitie de opdracht gekregen om het milieuonderwijs voor de politie te ontwikkelen. Het gaat om diverse opleidingspakketten, bedoeld voor verschillende functiegroepen.

De actie van de Groninger politie om winkelende bezoekers van de binnenstad te wijzen op het gevaar van t?- sen- en portemonneedie'* geslaagd. Na de acties oleek het aantal aangiftes met de helft gedaald, een cijfer dat ondanks alle goede bedoelingen bij de Groninger politie ook wel eens niet wordt gehaald. Anne Nap, plaatsvervangend chef van het wijkteam Rademarkt (centrum) van de politie en initiator van de acties, is een tevreden man. "Maar ik heb dan ook alle medewerking gehad," zegt hij.

De politie verspreidde die dagen pamfletten in de binnenstad waarin werd gewaarschuwd tegen zakkenrollers. Dezelfde boodschap werd door agenten in een geluidswagen omgeroepen. Maar waar Nap achteraf vooral 10l over heeft, is het feit dat enkele collega's gedurende die zaterdagen de binnenstad introkken om, verkleed als ouderwetse politiemensen, de 'koddebeier' uit te hangen. Wandelend waarschuwde de leden van de historische optocht de onoplettende tassendragers.

Oude brilletjes en heuse klewangs completeerden de outfit. De oude politie-uniformen, decennia geleden daadwerkelijk bij de Groninger politie in gebruik, misten op straat hun uitwerking niet. Veel gegiechel viel de agenten ten deel. Oude brilletjes en heuse klewangs completeerden de outfit. Voor chef wijkteam Rademarkt Jaap Siemons was de 10l er na een tijdje overigens wel af: "Ik kreeg veel opmerkingen dat ik op een SS-er leek. Nou ben ik tot veel bereid, maar daar wil ik niet mee vergeleken worden."

Siemons kleedde zich na de eerste keer minder ambitieus 'oude stijl'. Maar of-ie het nou leuk vindt of niet, zijn uiterlijk als koddebeier blijkt een uiterst probaat middel tegen zakkenrollers. (H.L.)

■ De collega's van chef binnenstad Jaap Siemons waren wel toonbaar zónder dat de lezer de stuipen op het lijf worden gejaagd. Siemons zélf verkoos voor een vervroegde aftocht om van tenue te wisselen. Foto: Johan Berrevoets/EFG

Veel toeristen zijn tegenwoordig niet meer tevreden met een simpel vakantiereisje naar de Costa Brava. Ze willen echte eco-trips maken. De bush-bush in met een bioloog, naar Mexico, Equador of naar Kenia. Volgens hotshots uit de toeristische wereld zijn de eco-reizen de toekomst. Mensen willen naar gebieden waar nog niemand is geweest. Waar de natuur nog niet is aangetast.

Niet elke toerist gaat naar deze verre landen om zich te verdiepen in de cultuur. Sommigen boeken een reis naar Kenia, gewoon om twee weken in de zon te bakken. Weer eens wat anders dan de Griekse, Spaanse of Tunesische stranden.

Toch vreest Perry de Raad van het reisbureau NBBS in Groningen het ergste. "Er zijn steeds meer mensen die niet naar toeristische gebieden willen. Het probleem is dat die andere plaatsen niet zijn ingesteld op het massatoerisme. Dit heeft grote gevolgen. Ik denk dat over twee jaar Broodje van Kootje in Mexico een vestiging heeft."

Uit een paar telefoontjes met Groninger reisbureaus blijkt dat het momenteel nogal meevalt met die eco-boekingen. "Bij ons komen ze nog niet met bosjes binnen," zegt Wia Oosterhuis, medewerker van het AMRO-reisbureau. Paul van Manen, chef van het reisbureau Holland International, zegt dat hij er ook nog niets van heeft gemerkt. "Sinds gisteren is het stil bij ons."

De Golforlog heeft ook bij de reisbureaus toegeslagen,

Met bijdragen van Johan Berrevoets (foto), Ben de Jonge, Hans Leber en Ellis van Wees.

Eindredactie: Max Palfenier

Het ging er gisteravond tijdens de eerste overlegronde over de afsluiting van de Korrebrug voor auto's in de Beijumkorf soms heftig aan toe. Eigenlijke, maar ook veel oneigenlijke argumenten vlogen over en weer over de onderhandelingstafel. De deelnemers aan de discussie konden daarbij ruwweg worden ingedeeld in twee groepen: voorstanders van de auto en liefhebbers van de fiets. Af en toe, als de discussie weer eens hoog was opgelopen, waren relativerende grapjes over het miljoenen verslindende Korrebrugproject noodzakelijk om even de druk vsan de ketel te halen. Mr. G. J. C. Schilthuis, secretaris van de Kamer van Koophandel, was op een gegeven moment de lofzang op de fiets een beetje moe en merkte schertsenderwijs op: "Als we dan toch zo nodig sportief moeten doen, waarom staat er dan geen ambtenaar van de gemeente langs de kant van het Van Starkenborghkanaal om iedereen zwemvesten te verstrekken. Dan kunnen we met z'n allen het water over zwemmen!"

Een ander ludiek plan dat na twee uur vergaderen spontaan op tafel kwam, was de aanleg van skilifljes, zodat iedereen zich in een kabelbaantje over het water kan laten glijden. En waarachtig. Volgens projectleider W. Klein heeft de gemeente deze suggestie nog enige tijd in stilte overwogen... (B. deJ.)