De courant Het nieuws van den dag

(Ingezonden Mededeeling.) Onrustige zenuwen Mijnhardt's Zenuwtabletten maken U spoedig weer weldadig kalm. Buisje 40 en 75 cent. 7193

*V&^ÊÈzJ / *t? • / (Ingezonden Mededeeling)

Koorens: Ik zat het laatste jaar in het huis van bewaring. Een der rechters: Via uw verdedigers. Mr. Kokosky Sr.: Verdedigers mogen geen briefjes overbrengen. De naam blijft in een geheimzinnig waas gehuld. Het blijkt verder, dat Koorens zijn vrouw nogal kort hield. Toen hij in Indië was kreeg hij van den geheimzinnigen persoon een mededeeling, dat „het geld weg was gemaakt" door zijn vrouw.

NU komt „de andere vrouw" in het spel. Het was op de één na laatste reis naar Ind-ë, die Koorens meemaakte. Tijdens de algemeene zeeziekte van de passagiers, maakte hij kennis met een jong meisje. Langzaam wordt het contact nader. Ten slotte vraagt hij haar ten huwelijk en zij zegt ja. In Indië aangekomen, gaat hij de oom en tante van het meisje opzoeken, deelt zijn plannen mee, verzwijgt gehuwd te zijn. De oom Is nogal met Koorens ingenomen en belooft hem een betrekking. Koorens reist naar Nederland terug: hij schrijft geregeld brieven aan het meisje in Indië, die van brandende liefde getuigen. Hij vraagt haar of zij zijn naam wil aannemen. Mr. Dons: Waarom deed u dat? Koorens: Ik was van plan van mijn eig,m vrouw weg te gaan. Mr. Dons: Door haar uit den weg te ruimen? Koorens: Neen, neen, vrijwillig! Mr. Dons: Zou zij dat dan willen? Zou zij gezegd hebben: Goed Piet, ga je gang maar? Zij hield van u Koorens: Ja, maar ik bad t.et willen bepraten. Mr. Dons: Maar op de terugreis van de „Johan de Witt" bent u weer van plan veranderd. Het meisje in Indië was een Indische. Op de boot waarschuwde een passagier u tegen Indische vrouwen. Hoe heette die passagier? Ziehier weer een nieuw geheim! Koorens weet den naam niet meer van den man, die hem den raad gaf niet om het meisje te scheiden. Van zijn voornaam heette hij Okke. Mr. Dons: Lnister nn eens, Koorens, wij Tergen niet van u. dat n de namen van alle reizigers van de „Johan de Witt" kunt opnoemen. Maar n knnt toch wel den naam ln uw herinnering oproepen van den man, met wien n zulke intieme dingen bepraatte. Koorens — en zijn antwoord is typeerend voor zijn houding —: U hebr volkomen gelijk, mijnheer de president, maar ik weet bet niet Mr. Dons: Maar op die terugreis schreef u nog voortdurend Drieven aan het meisje, die van groote liefde getuigden. Had u inderdaad het plan opgegeven om met haar te trouwen? Koorens: Dat wel, maar ik wilde die betrekking in Indië wel hebben en daarom moest ik comedie spelen. Mr. D.o ns: U vroeg haar, haar brieven naar otel te Amsterdam te adresseeren. Koo -ens: Ik was bang voor mijn vrouw. Mr. L. de Blécourt, de officier van Justitie: Dit adres was datgene, waar u nè den moord woonde. Dat is wel mtrkwaardig!

\Y/'"' gooren nu ket verhaal van dien 22$ ten W Juni, toen de „Johan de Witt" de haven van Amsterdam binnenliep. Vreugde over veler weerzien op de kade. Wat ging er in het gemoed van den kleinen hofmeester om, die om 7 uur op de kade stond? Hy gaat niet direct naar huis, maar drinkt eerst een paar borrels: „Dat was mün vaste gewoonte." En toen? De begroeting th . Dons: Hartelijk? Koorens: Ik weet het niet Mr. Dons: Dat weet u wel. Zij zei: Wat fijn. dat je er bent. Piet, of: Piet, ben je daar al weer, ellendeling? Koorens: Het was gewoon Mr. Dons: Wij weten niet, wat u gewoon noemt. Het drinken van een paar borrels, als u na een reis voor het eerst uw vrouwziet, vinden wjj niet gewoon! Koorens: Zij was kwaad, dat ik weer met den proeftocht van de „Oranje" uit moest. Zij zei, dat ze met andere mannen ging. Ik was kwaad, omdat mijn geld weg was. Zoo kregen wij ruzie. Wij zaten ieder in een crapaud en dronken een glas bier. Voor het raam. Er vielen woorden. Ineens gaf zy mij «en duw. Zóó! Koorens wijst met zyn handen. Zy wou mij grijpen. Ik sta op, dvfw haar op de leuning van den crapaud. Zij staat weer op, wankelt. Ik geef haar een flinken duw. Meteen valt zij. Hard. Met het hoofd tegen den haard. Zij bleef stil liggen. Ik dacht, dat zü dood was. Mr. Dons: Luister eens: U pakt uw vrouw beet, geeft haar een duw, zij valt en u denkt meteen, dat zij dood is. Waarom? Hebt u naar haar gekeken? Koorens: Neen, ik dacht eigenlijk ook niet dat zij dood was, maar bewusteloos. Naar haar hoofd heb ik met gekeken. Mr. Dons Hebt u niets gedaan? Water gehaald, de polsen natgemaakt? Koorens: Neen. Ik heb haar opgepakt en toen op bed gelegd. Mr. Dons: En toen? Hebt u toen geen dokter geroepefi? Waarom niet? Hoelang lag zij op het bed? Koorens: Drie kwartier. Mr. Dons: Wat deed u? Koorens: Ik dronk een paar borrels. Mr. Dons: U zorgde wel voor uzelf, maar niet voor uw vrouw! Hebt u nu heelemaal niet naar haar omgekeken? Koorens: Na drie kwartier pas. Toen heb ik haar naar de keuken gebracht en met een mes gestoken. Mr. Dons: Waarom? Koorens: Ik weet het niet. Mr. Smits, een der rechters: U wist niet, dat ze dood was, is het niet? U dacht het. Koorens: Ik dacht dat ze dood was. Ze was zoo bewegingloor.

Op dit oogenblik van het verhoor gelast mr. Dons het sluiten der deuren. Tegen twaalf uur stroomt het publiek de zaal weer binnen. Wij hooren dan, dat na den moord Koorens sigaren heeft gekocht, het huis heeft laten zien aan enkele aspiranthuurders, een auto heeft gehuurd, naar Deventer is gereden. Dan hooren wij, hoe hij de volgende dagen heeft doorgebracht en hoe hy 't lijk in de koffers vervoerde, die hij tusschen Terschuur en Barneveld uit den auto gooide. Mr. de Blécourt: Koffersï Er is maar één koffer gevonden. Waar is de andere? Koorens: Dien heb ik daar ook weggegooid. Ter Nijmegen is Koorens nog bij den vader van het Indische meisje geweest ... na den moord. Na den moord maakte hy ook nog den proeftocht van de „Oranje" mee, en de reis met de ..Johan de Witt". Op die reis had hij nog een relatie met een andere vrouw. De ontdekkers van den luguberen koffer in het braamboschje bij Barneveld wordsn gehoord. De burgemeester van Barneveld, de prosector, politiemannen. Een lange rij getuigen, naar wie Koorens luistert, bleek en met star gezicht. Een Amsterdamsche agent heeft de klacht van de familie van d

Dr. J. P. L. Halst, de man, die in zoovele groote criraineele zaken deskundige is, komt tot de conclusie, dat het gevonden lichaam vóór den dood een groot bloedverlies beeft geleden. Er bestaat zeer zeker de mogelijkheid, dat een steek door het hart gedurende het leven toegebracht, de doodsoorzaak is geweest. Dit sluit aan by de verklaringen van Koorens zelf. Dr. Hulst verklaart ook nog, dat enkele andere steken in de borst eveneens gedurende het leven zyn toegebracht. Mr. de Blécourt: Acht u het verhaal van Koorens over den val van het slachtoffer op den haard aannemelijk. Dr. Hulst: Neen — want als hij twijfelde of zij dood was door een ongeluk had hy haar opgetild en gekeken of zy bewusteloos of dood was. Mr. K o k o s k y oppert nog de mogelijkheid, dat aan den schedel van het slachtoffer iets gemank9erd heeft, waardoor deze bij een va! sneller beschadigd --•• zijn dan bij een ander. Daarna de psychiaters dr. S. P. Tammenoms Bakker en dr. F. Grewel. Hun conclusie is. dat Koorens toerekeningsvatbaar is. Hij is weinig moreel voelend en heeft psychopathische kenmerken. Hoewel er van een roes tijdens het plegen van het feit niet gesproken schijnt te kunnen worden, zal de groote mate van alcohol, die verdachte gebruikt heeft, haar invloed gehad hebben op zijn handelingen. Met een lustmoord heeft men hier niet *? maken. Mr. Kokosky richt zyn hoofdaanval op het psychiatrisch rapport, waarmee hij zich niet kan vereenigen. Met name niet met de conelusic, waarbij ook verminderde toerekeningsvatbaarheid wordt uitgesloten. De deskundige C. J. van Ledden Hulse bosch: Ik heb alle voorwerpen, die in den koffer lagen nauwkeurig onderzocht, verder de woning, en sporen van misdrijf gevonden.

10 „Vrijdag" is ontwaakt — ontwaakt als Da- Tid Strong. Strong's krachten zijn in hem. Hij kijkt uit het venstor. Hij voelt, hoe zijn spiere» zicto spannen. Heersctozuchtig richt hij zich voor het venster op. Een verachtelijk lachje speelt om zijn m nd. Een politieeordon omsingelt het geheele ziekenhuis. Deze uniformen verwekken geen vrees in hem. Slechts een lichten spot. Het lijdt geen twijfel of uniformen moeten in zijn vroeger leven een groote rol gespeeld hebben, wan-t zij verschrikken hein Biet. Daar kermen ühans eenige mannen in burger over de binnenplaats. „Vrijdag" weet direct, dat het detectives zijn. Zij hebben hun handen ln

„Om Gods wil, verroer je niet," fluistert „Vrijdag" nog en springt in de kamer terug, want op de gang hoort hij stemmen. Men klopte. „Vrijdag" schrok er van en met een eenigszins onvaste stom riep hij „binnen!" In de deuropening vertoonde zich 'achend dr. Swingk. Toen deze zijn hand uit den zak van zijn witte doktersjas haalde, hield hy er een klein zwart ei in.

„Slechts een kleine handgranaat voor alle zekerheid Wenscht u te ontvluchten, Meester? Dat is niet zoo moeilijk.... Ik heb zes vingers, alle verkleed als verpleegsters " „De politie," zei „Vrijdag" en keek met een zeker ontzag naar de handgranaat, welke dr Swingk in de hand hield.

„Ja, ze doen veel moeite om Eva te vinden. Ik heb haar zooeven nog gezien; waar is zij r0u?.... Ze zullen haar verborgen hebben en dan mogen ze wel een paar regimenten politie-agenten laten komen en men zal haar toch niet kunnen vinden. Ik weet niet waar zij is— ik dacht haar hier te treffen " Dr. Swingk keek „Vrijdag" nieuwsgierig aan. „Hoe hebt u zich een vlucht ingedacht?" vroeg „Vrijdag". Zijn hersenen schenen dood te zijn. Tevergeefs dacht hij er over na, hoe hij Eva zou kunnen redden.

„Meester, u bent het hoofd — Ik ben uw hand. U wilt mij op de proef stellen? Ik ben altijd roekeloos geweest! Dat weet u! Welnu, ik zal dit eitje in de ziekenzaal gooien. Dat zal een kleine explosie met veel geschreeuw en eenige verbrande en gehavende lichamen geven. Men zal zich in de algemeene opwinding weinig om ons bekommeren. Men zal eerst de menschen uit d« puirohoopen halen dat geeft ons tijd. Ik heb buiten eenige kielen liggen. We zuilen Eva er een aantrekken Stellig zal niemand op ons letten. Ik heb den grooten wagen met Ronald reeds telefonisch besteid. Hij staat aan de overzijde van de straat. Eer men van den schrik bekomen is, zijn wij al ln station 17 "

Hij woog het ei in zijn hand en wierp het in de lucht, om het steeds nog lachend weer op te vangen.

„Duivels, dat is ," stotterde „Vrijdag" en keek met ontzettingnaar het ijzeren ei. .

„Station 17?" vroeg „Vrijdag"; hij moest moeite doen om zijn afgrijzen te verbergen, toen het verschrikkelijke plan van dr. Swingk tot hem doordrong.

„Ach, Meester, ik vergat, dat uw zenuwen en uw geheugen een weinig door het ongeluk geleden hebben. Ik dacht, dat het maar een praatje was. Maar het schijnt zoo te zijn. Station 17 is de meest nabijzijnde van onze onderaardsche vestingen van Nordhampton. U bent toch hoop ik ook niet vergeten, dat u mij het opperbevel over station 17 hebt toevertrouwd? Er zijn daar ongeveer drie en twintig man tot onzen dienst. Het arsenaal is vo! wapens. Daar zijn wij veiliger dan in Abrahams schoot Duivels, Meester, hoort u dat lawaai op de gang—? Dat is Merry's stem!" Dr. Swingk snelde naar de deur. Met één greep had hij het slot omgedraaid. Hij luisterde. Plotseling weid zijn gezicht krijtwit. Hij wendde zich met teekenen van ontzetting tot „Vrijdag".

„Duivels!— Weet u, Meester, wie de bende nu aanvoert? Ik hoor de stem van Lermond! Mijn kogel schijnt niet goed getroffen te hebben— Hij schijnt weer herrezen te zijn Nu zitten wij in 't nauw. Hij weet, dat ik uw „Hand" ben! Wanneer men mij hier vindt...."

Dr. Swingk bukte zich naar het sleutelgat en luisterde aandachtig. Hij steunde „Meester, wy zijn verloren Hij noemt onze namen; zij komen naar de deur toe."

„Vrijdag" zag bleek van ontsteltenis. Hij vervloekte het toeval, dat hem in zoon verschrikkelijken toestand had gebracht. Eva was een vrouw, had Instinctief het gevoel gehad, dat hij haar redden moest. Maar voor dien satanischen Swingk had hij niets dan afschuw. Ben afschuw, die zóó groot was, dat hij hem met vreugde aan de politie zou hebben uitgeleverd „Er blijft alleen een fatsoenlijke hemelvaart over, Meester.... Ik gooi de granaat n onder het gezelschap. Gaat u bij het i- staan, Meester. De dakgoot loopt hier voorbij " Hij lachte wreedaardig. Maar plotseling sprong „Vrijdag" op. Hij moest helpen, moest dezen man helpen wanneer haj niet medeplichtig wilde zijn aan een veelvoudigen moord. Hij draaide den sleutel om Er werd geklopt „Ha 110!.... Hallo!" „Vrijdag" trok dr. Swingk naar het deurtje, dat naar de lijkenkamer voerde. ~U moet u dood houden," hijgde „Vrijdag"; het bed naast £va was nog leeg. „Ga er op liggen vlug.... vlug----1" Di. Swingk behoefde geen verklaring. Toen hij de rijen dooden zag, begreep hij, wat ..Vrijdeg" wilde. Terwijl hij zichzelf het laken over hoofd trok, zei hij haast bewonderend: Ik wist het wel, Meester; wanneer men met u samen is, bestaat er geen gevaar Maar wat moet er nu met u—l" ga misschien naar den duivel; geeft u mij de granaat." „Vrijdag" stak de granaat bij zich. Niettegenstaande alles kreeg hij een gevoel van verlichting. In de handen van den lewetonloozen dr. Swingk beteekende de granaat massamoord. Maar hijzelf? „Vrijdag" verschrikte bijna by die vraag. Was de granaat in de hand van David Strong minder gevaarlijk? guiten stond de vijand! Wat zou hij doen? Niets. Wat zou hij doen — wat zou die David Strong in heim doen ? Hij voelde, wat David Strong in heim deed ontwaken Met de granaat in de vuist ging „Vrijdag" naar de deur van zijn kamer.

„Hij is hier Ja, slaat de deur in grijpt hem'! David Strong de moordenaar —" hoorde hij een stem voor de deur zeggen. „Ik ben ontdekt," dacht ..Vrijdag" met ontzetting. Hij omspande het stuk ijzer in zijn hand vaster — hij was den strijd moede — hij trok de deur geheel open: „Als 't u belieft," zei hij en kruiste de armen over elkander. Twee mannen stormden tegelijkertijd naar binnen — de revolver in de hand. Zij stootten belden een kreet van verwondering uit: „Je leeft?" schreeuwde de een, die zoo bleek als de dood zag en zich slechts met moeite op de been hield.. Hij had alleen een badimantel aan en „Vrijdag" zag zijn bloote b eenen. Zonder twijfel, dat was de gewonde Lermond. „Trevor, u leeft?" schreeuwde de ander en zijn roode knevel beefde van vreugde. „Ik leef," zei „Vrijdag" dof; hij zag hoe steeds meer politie-agenten zijn kamer trachtten binnen te dringen Hij zag ook, hoe daarbuiten een doodkist door zes verplegers werd weggedragen. Deze doodkist leek hem een slecht voorteeken. Hij huiverde en zei nog eens dof* „Ik leef " „Is hier niet een vrouw Eva Strong? Men zag haar hier binnengaan '■ „Neen," zei „Vrijdag" kalm en ging op zijn bed zitten, „hier is geen vrouw geweest Ik sliep.... zeer vast.... ik was zoo moe!.'.! ik ben n0g.m0e...." Hij drukte zijn hoofd tusschen zijn handen. Hij zag werkelijk zeer bleek en allen zagen, hoe hij beefde. „Ik zag zelf dr. Swingk deze deur ingaan Ik dacht, dat hij haar gedood had. Ik was geheel van streek. Ik dacht, dat Strong hier ook in de kamer was " „Strong?" vroeg „Vrijdag" en voelde zich benauwd tot stikikens toe. „Hoe kan Strong hier in de kamer zijn? Ik ben toch..." hier? " Een oogenblik keek Lermond „Vrijdag" strak in het gezicht. „Dat ie vreemd," mompelde hij, „zeer M 3»f vreemd-! Men zou stellig denken.. •• aut« plotseling brak Lermond'zijn zin af en > qV Merry's arm. Hij wees bevend naar n bjjna: dijn voor de kleine deur. Hij schreeuwde . Daar, die deur...." Dan nam hij eefl * &etf en verdween achter het gordijn. E klapte, maar meteen klapte zij weer. n alsof Lermond op een tegenstand was b ten, die hem terugwierp. Lermond *e„(, jta* zichtbaar. Zijn geziciht was krijtwit- melde iets, maar niemand, kon hem vhgnSeD' Zijn revolver, die hij in zijn slap neer ieo de rechterhand hield, viel kletterend j.gin,p-grond. Met de linkerhand hield hij 7-lC" „ li*1 ach tig aan het gordijn vast. p,°ls. eö Lermond los en viel voorover. >•*?. vjjn. Pc Merry waren haast tegelijkertijd bU "m;noo£- sterke Merrv tilde hem ais een kind \s „Hij heeft"zich te veel ingespannen-,, oXa. begrijpelijk, met een kogel in den rugde Merry- A „, „e*ien- I 0 Maar „Vrijdag" had iets anders heft den rug van Lermond stak een dO!'K- iln b«d' stak naar buiten. Het bloed kleurde z

AMSTERDAM, 25 April. — Twee inwoners van Callantsoog hadden in de spannende Septemberdagen geweigerd ten dienste der luchtbescherming een radio-luisterpost te bezetten, hoewel de burgemeester hun dat had gelast. De eerste weigeraar deed het om principieele redenen, de tweede achtte zich bedreigd door den commandant, die gezegd zou hebben hem op een gevaarlijke plaats te zetten. Zij waren respectievelijk door den politierechter te Alkmaar veroordeeld tot vier en twee maanden gevangenisstraf. Het Hof wijzigde deze strenge straffen heden in.... ƒ 25.— boete of 10 dagen.

AMSTERDAM, 25 April. — Het kleedingprobleem, waar het Hof twee weken geleden voor gesteld werd is heden opgelost.

Een vrouw had terechtgestaan, die na in een groot magazijn in Utrecht een „deux pièces" te hebben gepast, rok en ceintuur van dit kleedingstuk onder haar eigen japon aanhield. „Bij vergissing" zeide zij. Maar de directrice, die de onvoordeelige klant had aangehouden diende een aanklacht in, waarop de politierechter haar veroordeelde tot één maand gevangenisstraf. De procureur-generaal had voor het Hof een voorwaardelijke gevangenisstraf en geldboete geëischt. Het Hof nam in zijn arrest in aanmerking, dat de vrouw zich nimmer te voren aan een misdrijf had schuldig gemaakt en veroordeelde haar alleen tot een geldboete van ' 25.— of tien dagen.

Brigadier-rechercheur T. van Dij k heeft met J. J. Uileman het onderzoek in deze zaak ingesteld. Van de Barneveldsche politie kregen zij een hutkoffer en dit was het eerste spoor, dat tot ontdekking van het lijk leidde. Er werd namelijk een waschnummer in gevonden en dit waschnummer correspondeerde met dat van 't nummer eener vermiste vrouw. Toen Koorens voor den officier De Bléconrt kwam, was hü zeer kalm. De officier vroeg: Koorens, heb je niets te vertellen? Koorens zei: Neen, mijnheer! Langzaam verloor hy echter zijn kalmte en op een gegeven oogenblik zei hy: Ik heb het gedaan! Ik dacht toen, aldus rechercheur Van Dyk, dat hy den moord bekende., Toen hy echter een glas water kreeg, kram hy op die bekentenis terug. Mr. Koko s k y: Peteekent dat nu' een bekentenis? Wat is dat ik heb „het" gedaan? Mr. de Blécourt: Het was een indruk, dien ik niet eens in het proces-verbaal heb vermeld. Mr. K o k o s k y: Omdat u die van te weinig beteekenis achtte. Mr. de Blécourt: Neen, om billijk te zijn. Wij hadden echter den indruk, dat hij bekende. J. M. Bare n, caféhouder: Ik heb vroeger met Koorens gereisd. Aan boord circuleerde een boek, waarin een soortgelijk misdrijf als waarvan Koorens nu beschuldigd wordt, behandeld werd. Mevrouw C. Botggreve, de werkgeefster van het slachtoffer: De vermoorde vrouw hield van haar man. Zij was blij, toen hij thuiskwam. Zij zei: „ik ben blij, dat Piet weer komt". Na Koorens' terugkomst kreeg ik een brief, waarin stond, dat de vrouw „overspannen" was. Dat verwonderde mij. Zij had een blauw schort bij mij achtergelaten, met het waschnummer 273...

Vandaag stond H. terecht voor de Bossche rechtbank Hij ontkende beslist den moordaanslag te hebben gepleegd. Wel gaf hij toe heel den morgen bij vrouw T. iri buis te zijn ge weest en haar te hebben geholpen met stikwerk, dat zij voor iemand uit Waspik moest verrichten. Hij deed dat meer. Tegen het middaguur hadden zij ruzie gekregen, omdat H. zei, dat hij beter kon stikken dan de vrouw. Zij was kwaad geworden en had hem de deur gewezen. Zonder eenig geweld te gebruiken, zou hij daarop de woning hebben verlaten.

De president, mr. J. E. Poe r i n k : Het is toch wel vreemd, dat, als u heelemaal niets bijzonders hebt gedaan, dat u dan zonder jas bent weggeloopen en den heelen nacht bent blijven rondzwerven zonder thuis te komen. Verdacht": Dat is heelemaal niet vreemd. Ik ben in Tilburg met vrienden uit geweest, die ik niet noemen kan, omdat het smokkelaars zijn. De volgende getuige is het slachtoffer. Zij blijkt de gevolger van den aanslag geheel te boven gekomen te zijn, doch de deurwaarder moet toch een stoel aanbrengen, omdat het staan toor de rechtbank haar te veel zou vermoeien. Zij vertelt, dat verdachte bij haar Is geweest, doch hij heeft haar niet geholpen met haar werk. Zij hebben inderdaad ruzie gekregen, omdat H. beweerde, dat hij alles veel beter ko* dan zij. Ik heb gezegd, aldus getuige, dat hij daarom zeker al acht jaar werkloos was. Daarna heb ik gezegd, dat hij er uit moest of dat ik anders mijn man zou roepen. Ik ben het schuurtje ingegaan om mijn fiets te pakken, maar moest toen nog even terug naar binnen en toen heeft H. mij aangevallen, tk voelde twee klappen in mijn rug, liep weg en zag toen. dat H. h» broodmes in zijn hand had. De verdediger stelde op dit oogenblik de vraag, waarom zij dan eerst verteld had, dat de marskramer de dader zou zijn geweest. waarop de getuige antwoordde, dat zij bang was, dat H. ook haat man iets zou doen en pas toen zij zeker wist. dat hij ver weg was. heeft zij de waarheid durven zeggen. De officier van Justitie, mr. J. Dubo 1 s, achtte de poging tot doodslag bewezen. De verdachte tracht zich wel door allerlei leugens er uit te praten, 'maar die houding is zonder meer onhebbelijk. lemand, die met dit mes, zeide de officier, en hij wees daarbij op het vlijmscherpe mes. dat op dt groene tafel lag, iemand steekt, moet zeer zeker de bedoeling gehad hebben te dooden. Tn verband met het verleden van H. eischte de officier de zware straf van vier Jaren gevangenisstraf.

De verdediger, mr. Janssens uit Eindhoven, onderstreept de ontkenning van den verdachte. Hij vraagt vrijspraak subs. clementie. Uit. spraak over veertien dagen.

Maandag 29 April a.s. is J. W. Julian, de Engelsche trainer van M. V. V. en N. E. C, 25 jaar als voetbaloefenmeester in ons land werkzaam. Als oudspeler van Tottenbam Hotspur

kwam hij in 1911 naar ons land, om H. B. S. te trainen. Zijn eerste daad was deze Haagsche club, die onderaan stond, van degradatie te redden, een succes, dat door vele andere werd gevolgd. Behoudens de 4 jaar wereldoorlog, bleef Julian onafgebroken in ons land werkzaam by verschillende vereenigingen, o.a. Feyenoord, R. C. H., dat in zijn jaar kampioen van Nederland werd, A. G. O. V. V., dat op slag promoveerde, Willem 11, dat door

zijn toedoen promoveerde en de laatste tien jaar bij H. V. V., dat hij uit het moeras haalde. Dit jaar traint hij ook het Nijmeegsche Quick, evenals M. V. V. een goede gegadigde voor de eerste plaats.

J. W. Julian

.1. R. A. Huls c h e r Is enkele dagen na den moord bij Koorens op visite geweest. Er was een feestje om 4 uur 's nachts. Later heeft hij Koorens geholpen met het naar beneden brengen van een koffer. E. F. N. Mulder was ook op dat feestje. Ik zei nog „het is jammer, dat ik geen kennis met je vrouw kan maken". Koorens heeft mij in de keuken een glas water gegeven. Ik heb het huis bekeken, maar twee kamers mocht ik niet zien. Koorens vertelde, dat zijn vrouw naar Ny-megen was. H. He tt inga: Bij mij heeft Koorens na den moord enkele nieuwe koffers gekocht. De schoonzuster van het slachtoffer: Ik las in de krant, dat bij het lichaam van een vrouw kleeren met het waschnummer 273 waren gevonden, rk zei: „dat is ook het nummer van mijn schoonzuster". De zuster van Koorens vertelt, dat hij altijd een moeilijke jongen was- Hij kon geen bloed zien. Als hij een ziekenhuis bezocht werd hij wit. Hij was zeer zonderling. In 1934 schreef hy zoon dwazen brief, dat die door de familie bewaard is. Hij was dol op kinderen Na deze laatste mededeeling laat de president den hamer vallen. Maandagmorgen om 10 uur zal de zaak worden voortgezet. De officier van Justitie, mr. De Blécourt, en de verdediger, mr. Kokosky, komen dan aan het woord.

BRUSSEL, 25 April. — De Belgische voorhoedespeler Jef Nelis werc even voor het einde van den wedstryd Nederland—België wegens een blessure aan de rechterknie een kort oogenblik buiten gevecht gesteld.

Nelis heeft zijn knie laten onderzoeken en thans is hem een rust van minstens vier weken voorgeschreven, waardoor hy niet in den wedstrijd Zwitserland—België op 19 Mei zal kunnen meespelen.

ZAANDAM, 25 April. — Daartoe door de moeilijke tydsomstandigheden genoodzaakt, ziet Z. F. C. zich verplicht het contract met den Engelschen fenmeester Bollington per 31 Mei a.s. op te neggen, hetgeen een gevoelig verlies voor de roodwitten beteekent. Immers „Bolly" heeft zeer veel bijgedragen tot den bloei van Z.F.C. In zyn elfjarig dienstverband wist hy ..et spelpeil van de Zaandammers op een zeer behoorlijk niveau te brengen en door zijn prettig n omgfcng een kameraadschappelyken geest te kweeken. Behalve trainer was Bollington een uitstekend masseur, in welke hoedanigheid hy ook vele particulieren tot zich wist te trekken. Buiten Z.F.C, was Bollington zes jaar bij „Haarlem" werkzaam.

's-HERTOGENBOSCH, 25 April. — In de Langstraatsche gemeente Sprang Capelle, werd op 22 November van het vorige jaar een moordaanslag gepleegd. De 31-jarige mej. H. Treffers, werd midden overdag in haar woning overvallen en kreeg twee steken ln den rug met haar eigen broodmes. Nadat zij eerst de politie opzettelijk op een dwaalspoor had geoi:-.cht, wees zij ten slotte den 31-jarigen schoenmaker A. M. A. H. uit Waalwijk als den dader aan. Tegen dezen H., die vandaag voor de Bossche rechtbank terechtstond, heeft de officier van Justitie, mr. J. Dubois, wegens poging tot doodslag een gevangenisstraf geëischt voor den ty'd van vier jaren. H. kwam veel bjj het slachtoffer in huis. Op den bewusten dag was hij ook weer bij haar. /■ij hebben ruzie gekregen en H. heeft het broodmes genomen, dat binnen zijn bereik lag en heeft de vrouw daarmede gestoken. De man vluchtte eti de vrouw slaagde er nog in naar oe buren te loopen, die een dokter riepen. Ten slotte heeft zij, blijkbaar bang voor haar man, verteld, dat een marskramer haar van achteren had aangevallen. Men kreeg spoedig den indruk, dat het slachtoffer den waren dader verzweeg. Zij werd duchtig aan den tand gevoeld en kwam ten slotte met de waarbeid voor den dag. Dank zij de oplettendheid van een Tilburgschen rechercheur is de verdachte twee dagen later aangehouden. In Den Heuvel, de drukste straat van Tilburg, viel het spiedend oog van den rechercheur op een man met een paar hardgele klompen. Het politiebericht had bij het signalement van den vermoedelijken dader met nadruk die klompen vermeld. De politieman stapte op den man toe en arresteerde hem.

AMSTERDAM, 25 April. — De Winner-Tentoonstelling, welke Zaterdag 27 April in de Apollo-Hal te Amsterdam geopend wordt, brengt het ln deze tijden wel zeer verrassende aantal van 522 honden op de banken. Daarbij zijn zeldzame rassen, die men hier nooit zag. Er' komen bijv. echte Mexicaansche naakthonden, niet zoo maar een naam, gegeven aan een gedrochtelijke speling der natuur, maar zulvef ras. Honden zonder vacht op het lichaam, met enkele spaarzame haartjes boven op hun kop en misschien een bewijsje van een staartpluim, met een warme fauid en zacht als peau de pêche. Twee zijn ér ingeschreven, vermoedelijk afkomstig uit Ouwehand's dierenpark. Vervaarlijk zijn de 3 Bordeaux Doggen, die hun opwachting komen maken. Te vermelden vallen voorts 7 New-Foundlanders, 20 Barsois, 13 Afghaansche Windhonden (het grootste aantal tot dusver). 8 Pointers, 19 Engelsche Setters, 28 Cocker Spaniels, 21 Dashonden, 23 Duitsche Herders, 12 Collies (een glorieuze come-back van dit eens zoo populaire ras), 17 Bouviers, 10 Samojeden, 14 Keezen, 20 Chow Ohows, 26 Boxers, 8 Engelsche Bulldoggen, 17 Schnauzers, 19 Airedale Terriërs, 23 Foxjes, 18 Schotten, 18 Pekingeezen, 13 Dwergpinschers en 10 Dwergkeesjes. Het wordt een tentoonstelling, waar de liefhebbers van 'hondenschoon hun hart kunnen ophalen.

AMSTERDAM, 25 April. — De heer Jan de Vries heeft bedankt als voorzitter van de technische commissie van den K.N.Z.B. Het bestuur benoemde den heer A. W. Sabel Tzn. In de plaats van den heer De Vries in de t.e. Tot aan de eerstvolgende algemeene vergadering zal de heer Sabel het waarnemend-voorzitterschap der t.e. bekleeden.

PARIJS, 25 Atril. — Aangezien de moeilykheden verbonden aan de organisatie van een wegwedstrijd in etappes, te groot zijn, hebben de organisatoren van de klassieke course Parijs besloten deze uit te stellen tot het volgende jaar.

— De voetbalwedstrijd Swift—S.A.V.M. wordt Zondag a.s. gespeeld op het V.V.A.-terreln aan de Jan van Galenstraat; aanvang 15 uur. Hieraan vooraf gaat de wedstrijd V.V.A.—T.I.W.. die om 13 uur begint.

NEW VORK, 25 Apr& Alhier is overleden de bekende boksmanagen Joe Jacobs, die destijds de zakelijke belangen van Max Schmelin* heeft behartigd.

Joe Jacobs.

HAARLEM, 25 April. — „De wet noemt u een overtreding, maar ik noem wat verdacn heeft gedaan een misdaad." Aldus kwalif ><*-.. de de ambtenaar van het O. M. de knoeie J met bloembollen, waarmede de „directeur » een N.V." te Beverwijk zich begin van dit |° t had beziggehouden. De straf volgde Pro?en op de zonde, te weten- tweehonderd g"'° n boete subs. 60 dagen hechtenis, nadat teg den 25-jarigen verdachte J. W. D. een tnaa hechtenis was geëischt. „n Op 7 Februari waren door controleurs den Plantenziektenkundigen Dienst te Re't dam vijf en twintig kisten bloembollen m { slag genomen, toen deze voorraad op het P stond naar Engeland te worden versche V" Men ontdekte namelijk, dat het geleidebw-j, wel aanwezig was, doch dat de op de facr voorkomende soorten bollen niet in de kis zaten. .g. Wel zaten er vele zakken ln, waaraan bels waren bevestigd met het opschrift be». nia's. Doch bij opening van die zakken v° men allerlei andere bolletjes en knollen- °* bovendien nog door en door ziek waren- * Verdachte wist aanvankelijk „van nie,ro. maar aan een wonder wenschten de con leurs niet te gelooven en eindelijk had de - porteu. toegegeven, dat alles op een vergiss berustte. Doch ook dat verweer ging nie\Rtf zoodat de jongeman zich heden voor den «• ((j tonrechter moest verantwoorden. Eenigen Jtg vóór den bewusten 7den Februari was Beverwijk al controle gehouden waarbij tachtig kisten waren afgekeurd. M. van Stijgeren beloofde den volgenden terug te zullen komen om vijf en twintig dere kisten te inspecteerer, maar toen s „ den deze niet gepakt klaar. Uit een gro 0p voorraad is toen een zending uitgezocht een plankje genoteerd, dat de heer Van j~Zfren bewaarde. Verdachte had de kisten ° na dichtgespijkerd en de exporteur ontving geleidebiljet. Toch was het vertrouwen van de c°jejt. leurs nog niet honderd procent en de ont» king te Rotterdam was daarmede in over stemming. ggf De directeur van het Laboratorium Dj Bloembollenonderzoek, prof. Van Slogte bracht een vernietigend rapport uit. De men monsters waren voor nagenoeg ziek; „rot, naarr en beroerd" volgens de ge genverklaring van den heer Van Stijgeren.. De ambtenaar van het O. M. hield een s^eo requisitoir, waarbij hij wees op den %°Tt\S naam van het vak, welke door handelingen van verdachte in opspraak wordt gebr „Aan dit onvaderlandschlievende geknoe' °* de paal en perk te worden gesteld." yjji De kantonrechter wilde den directeur de N.V. — Inmiddels reeds gefailleerd -" eenmaal een geldboete opleggen en w*' 200 gulden subs. 60 dagen hechtenis met „ tot vernietiging van de in beslag ge°° bollen.