Nieuwsblad van het Noorden

(Van onze correspondent te Parijs)

Het was een vermoeide, een gebogen, een bijna armzalige man, de Ramadier, die wij op de vooravond van de parlementaire vacantie in de Franse Kamer zagen. Hij had zo juist, met nauwelijks 50 stemmen meerderheid, zijn zesde motie van vertrouwen als 'n miniem succes d'estime geboekt; als een platonische erkenning zijner diensten aan het vaderland, welke het gewicht van die last echter nauwelijks meer kon verlichten. En het verwonderde hen, die deze uitgeputte Premier hadden gehoord en gezien, dan ook nauwelijks, toen zij vernamen, dat hij uit eigen beweging de President zijn ontslag had geoffreerd. Vincent Auriol weigerde dit te accepteren, en wel om de grondwettelijke reden, dat een Regering hier

pas als demissionnair kan worden beschouwd, wanneer het Parlement haar de steun van zijn meerderheid onthoudt. En dat was, als gezegd, juist niet het geval geweest. Het Parlement is nu tot 13 November op reces. Of juister: met conditionele vacantie, want Ramadier liet in zijn toespraak duidelijk merken, dat de kans lang niet uitgesloten was, dat hij de heren parlementariërs voortijdig terug zou roepen. Ramadier echter werkt, met mogelijk iets meer armslag, onvermoeibaar verder. Onvermoeibaar, dat schijnt wel de voornaamste karaktertrek van deze merkwaardige figuur, die men aanvankelijk als een wat wazige politicus van het genre „vlees noch vis" geneigd was te beschouwen, doch die zich in het verloop van zijn voor Frankrijk reeds lange ambtsperiode als een staatsman van grote allure en een diplomaat met zeer scherp inzicht heeft doen kennen. Het is waar, dat Ramadier het naderend noodlot van een revolutie — en zelfs van de hongersnood — niet heeft weten te keren. Doch het is de vraag, of zulks in de macht van wie dan ook gelegen had. Het land is uitgeput, naar lichaam en ziel en het is Ramadier's uitzonderlijke verdienste geweest, dat hij regeerde, bedreigd door alle kanten: door de communisten, door de Gaulle, en niet in de laatste plaats door de eigen socialistische rebellen. Zonder ook maar één moment het constitutionele pad der parlementaire democratie met een enkele pas te verlaten. Ramadier is mogelijk geen brillante figuur, die door zijn voorkomen reeds de romantische verlangens der massa's lest. Doch hij is misschien méér dan dat; een groot, een zéér groot democraat, die de mogelijkheden en de behoeften van zijn land met helder oog beschouwt En die behoeften zijn groot op dit moment en die mogelijkheden gering. Frankrijk zal komende winter gebrek lijden aan de eerste levensnoden. De laatste oorlog heeft haar de helft van haar reeds aanzienlijk verminderd nationale vermogen gekost. De eigen physieke krachten, om zich op te heffen, zijn reeds lang onvoldoende gebleken. De hulp van buiten schijnt steeds meer dubieus. En temidden dier chaos van onzekerheden en beangstigende vermoedens staat daar dan Paul Ramadier En daarom wekt het bij ons een bange vrees, hem in de Kamer in die staat van welhaast physieke uitputting te zien Als levend symbool van zijn land....

Op de persconferentie, welke door de afdeling voorlichting van het Ministerie van Verkeer op 21 Juni j.l. te Utrecht werd gehouden, is o.a. sprake geweest van een beëindiging der distributie van automobielen, zodra de tijd daarvoor rijp geacht kon worden. Hieruit zijn geruchten voortgesproten, die veel verder gaan dan met de waarheid in overeenstemming is. Het gevolg is geweest, dat importeurs en handelaren met aanvragen worden overstelpt, die hun slechts onnodig werk bezorgen en voor hen, die een automobiel vaak dringend nodig hebben, slechts teleurstelling geven. Men verzoekt ons derhalve, er nog eens met nadruk op te wijzen, dat op het vrijkomen van automobielen vooralsnog absoluut geen kans bestaat. Wie een auto verlangt, moet zich als tot nu toe gebruikelijk, tot de Rijksverkeersinspecties wenden.

Van Donderdag 10 uur tot Vrijdag 10 u. 10 12 14 16 18 20 22 24 2 4 6 8 10 764 64 64 63 62 62 62 62 62 62 62 63 63

— Temperatuur hedenmiddag 14.30 u. 25 gr. C, minimum afgelopen nacht 16 gr. C, maximum gisteren 27 gr. C.

Het C.D.K. deelt mede, dat t.m. 30 September a.s. op de bonnen A 01, A 06, A 16 en A 21 van het inschrijvingsbewijs voor eerste verstrekking van rijwielbanden, per bon één toerbuitenband kan worden gekocht. Voorts zal men op de bonnen B 01, B 08, B 16 en B 21 van genoemd inschrijvingsbewijs één toerbinnenband kunnen kopen. Op bovengenoemde bonnen kan' rechtstreeks worden gekocht. Inwisseling bij de distributiedienst tegen bandenbonnen is niet nodig.

Naar Aneta verneemt, is Woensdag ter hoogte van Singosari, tien kilometer ten Noorden van Malang, een consulair gezelschap, dat aldaar in opdracht van de Veiligheidsraad een bezoek bracht, door een republikeinse strijdgroep met mitrailleurs beschoten. Nadere berichten hieromtrent ontbreken nog. Aneta tekent hierbij aan, dat waarschijnlijk het gezelschap bestaande uit de Britse consul Lambert en de Australische consul Eaton, die enige dagen geleden naar Soerabaja vertrokken, bedoeld wordt.

Nader verneemt Reuter, dat de heren Eaton en* Lambert met hun staf wagen in een Nederlands convooi reden van vier jeeps — op weg van Malang naar Soerabaja — toen nabij Singosari machinegeweervuur op hen werd geopend van een afstand van, naar men schat, ruim 400 meter.

Jan Moedwil, wiens toespraken in de oorlogsjaren voor Radio België van Londen uit, met het bekende slot: „En toch., toch krijgen we ze wel., de moffen", grote populariteit genoten, komt op zijn lezingentournee door Nederland de volgende week Zaterdag ook in Groningen. Jan Moedwil, pseudoniem voor professor Nand Geersens. voelde in de eerste wereldoorlog zich geroepen het moreel der Belgische krijgsgevangenen in Duitsland te versterken door een geregelde correspondentie en het zenden van boeken. In 1918 werd hij wegens anti-Duitse activiteit en spionnage opgesloten. Na een periode van activiteit op het gebied der publiciteit, radio en anti-fascistische politiek tussen de beide wereldoorlogen, week hrj in

1940 uit naar Londen, waar hij bekendheid verwierf als programmaleider voor radio- België bij de 8.8.C. De lezingen van Jan Moedwil vinden plaats onder de auspiciën van het comité van Belgisch-Nederlands-Luxemburgse samenwerking. Het zal aan belangstelling zeker niet ontbreken.

Jan Moedwil

In het gebouw van de Jaarbeurs te Utrecht, is een belangrijke vergadering gehouden door de technische commissies van de Stichting voor de Landbouw, waaraan ook leden der fruittelersorganisaties hebben deelgenomen. De taak van de technische commissies is, het onderzoeken en het propageren van het gebruik van bepaalde machines in de landbouw en bij de regering invloed uit te oefenen ten behoeve van de richting waarin de mechanisatie op agrarisch gebied zal geschieden. Zij hebben zich eveneens tot doel gesteld de agrarische tentoonstellingen te coördineren. De heer T. Allersma, voorzitter van de Stichting voor de Landbouw deed in een rede duidelijk uitkomen dat de agrarische exposities in geen geval ten koste mogen gaan van de agrarische jaarbeurs. De heer Van Beek, secretaris der technische commissie, kondigde het uitloven van premies aan voor nieuwe machines, die in bijzondere mate voorzien in de behoefte van mechanisatie van de Ned. landbouw, daarmede tevens de uitvinders tegemoet komende in de door hen gemaakte kosten. Spr. constateerde een zekere moeheid bij de deelnemers aan agrarische tentoonstellingen.

300.000 gelukkige mensen in Groot-Hertogdom Luxemburg

(Van onze correspondent.) De Belgen, die hun vacantie in het Groothertogdom Luxemburg willen doorbrengen, hebben — In verband met de economische Unie — pas noch deviezen nodig, mits zfl met Belgische francs betalen, terwijl de trein aan de „grens" slechts even pro forma stil houdt. De kleine Partner van de Drie-Landen-familie maakt een uitstekende indruk, dit is waarhjk een sympathiek land met een serieuze, dienstvaardige bevolking. Te Luxemburg-Stad sprak ik gemoede- Ujk met een van de onmiddellijke I medewerkers van Minister-president Dupong; te Clervaux zag Ik dit volk Ijverig bfl de wederopbouw van de door Rundstedt's troepen vernielde woningen. In feite is hier werkelijk de democratie verwezenlijkt. Weet men, dat de 73000 Letzeburgse (zoals het in 't Luxemburgs dialect heet) familiehoofden het verslag van elke Parlementszitting toegezonden kr|jgen? En dat de heren Dupong en Bech, resp. Premier en Minister van Buitenlandse Zaken, sedert een kwart eeuw in de regering en sedert tien jaren aan het hoofd van hun huidig departement staan? Luxemburg heeft moreel sterk onder de bezetting geleden. De nietsbetekenende Gauleiter Simon, die Rijksduitser was, heeft de miserabelste plagerijen uitgedacht om dit vrijheidslievende volk te vernederen, o.m. vond hij het aardig de Franse voornamen, die hier lagio zyn, in Duitse te veranderen; ook familienamen werden Germaans klinkend gemaakt, b.v. Dupont werd Vonbruck. De Luxemburger stoorde er zich niet aan en ieder bleef hem Dupont noemen, voornaam Erneste en niet Ernst. Toen echter de nazi's de jonge lui tot dienstplicht in de Wehrmacht dwongen, kwam het verzet voor goed los. Een algemene staking leidde er echter toe, dat honderden personen aan de Duitse benden ten offer vielen en dikwijls ter plaatse werden gefusilleerd. In Clervaux doken er van de 32 opgeroepen jonge mannen 26 onder, of zij gingen over de grens in het Belgische maquis van de Ardennen. Het „Heil Hitler" van de arrogante kliek werd met het gulle „Guten Moien" beantwoord, als het niet anders kon. De strijd was inderdaad moeilijk in het ingelijfd hertogdom, dat tot „Gau Moselland" werd omgedoopt. Wat ravitailleering betreft, had men er echter nooit veel te klagen. De boeren deden aan zwarte handel maar bleven redelijk, de boter kostte er nooit meer dan zes mark het kilo. Overigens ontving men als nieuwe Rgksduitser de Duitse rantsoenen.

Het Groot-Hertogdom stemt zich in economisch opzicht totaal af op België. Elke belangrijke Belgische maatregel heeft dadelijk zijn weerslag in Luxemburg, omdat het land zijn textielartikelen, levensmiddelen, zelfs de meeste ingevoerde artikelen over de Brusselse groothandel betrekt. Het grote vraagstuk is de bevoorrading in kolen. Deze worden nu uit de Roer en het Saargebied aangevoerd; het ontbrekende wordt door België geleverd. Het ergste is, dat de treinen uit het Roergebied geregeld door Duitse benden worden aangevallen, wat strengere militaire escorte zal nodig maken. De Minister verklaarde mij, dat Luxemburg, zoals de overige meerderheid van zijn Parlement had getuigd, enthousiast is voor de economische Unie met Nederland. De moeilijkheden komen, zoals ook in België, voornamelijk van de zh'de der landbouwers, die de concurrentie van de Nederlandse zuivelindustrie vrezen. In de Luxemburgse winkels ligt thans de beste Hollandse chocolade te koop en dagelijks worden verse eieren uit de eiermijn te Roermond aangevoerd. Nederlandse belangen Nederland heeft het belang ervan ingezien goede relaties met Luxemburg te bevorderen en daartoe speciaal een zaakgelastigde aan het Hof van de Groot-Hertogin geaccrediteerd, n.l. jhr. G. L. van der Malden de Sombreff, voormalig attaché te Lissabon. Radio Luxemburg geeft soms Nederlandse programma's en wjj vernamen van de heer Calmes, een befaamd historicus, dat het comité voor Nederlands - Belgische - Luxemburgse samenwerking, waarvan hij de actieve • promotor is, onder leiding van Prof. Friede, hoofd van de Nationale Bibliotheek, flink werk verricht. „Wij hebben reeds 106 jaren ervaring met tolunies, zeide hij glimlachend, al werd Luxemburg in de Duitse Zollverein gedwongen. Alhoewel de economische Unie met België een kwart eeuw geleden door het Parlement slechts met enkele stemmen meerderheid werd goedgekeurd, hebben wij met België flink samengewerkt". In Luxemburg wordt dit jaar een overweldigende wijnoogst verwacht. Niet minder dan 150.000 hectoliter van de kwaliteit 1921 Grevenmacher en Remich wachten op de fijnproevers, in casu de Brusselse importeurs, die ca. 100.000 hl zullen opkopen. Men moet de Letzeburgers in 't Frans aanspreken, al voelt men duidelijk, dat ze de taal van Goethe zoveel beter beheersen. De kranten, die gepoogd hadden eentalig Letzeburg te schrijven, zetten dat experiment niet voort, en publiceren hun artikelen in een mengsel van Duits en Frans. „Mir wolle bleibe, was mir sm", is de leuze van deze 300.000 gelukkige mensen! \

Op de hoek O.Z. Voorburgwal en Molensteeg te Amsterdam, heeft een vechtpartij plaats gehad tussen twee controlerende agenten in burger en twee beruchte zwarte handelaren, waarbij de omstanders zich tegen de politie keerden.

Een der agenten lostte een paar waarschuwingschoten, waarop van alle kanten hulp voor de zwarthandelaars aanrukte. Er dreigde een formele veldslag te ontstaan. De agent richtte toen zijn pistool op de 22-jarige N. H. Kortlever en lostte drie schoten. Zwaar in borst en bovenarm gewond trachtte deze nog te vluchten, maar stortte in de Molensteeg neer. De G.G.D. vervoerde hem naar het Binnen Gasthuis, waar hij is overleden. De omstanders namen wraak door een der agenten in het water te gooien. Met een handreiking kon deze weer op het droge worden gebracht. De andere zwarthandelaar zag kans in het gewoel te verdwijnen. Het slachtoffer werd nog voor een ander economisch delict door de politie gezocht.

Weerbericht, geldig tot Zaterdagavond. In het Noord-Westelijk gedeelte van het land overdag vrij krachtige Zuid-Westelijke wind, wisselend bewolkt met hier en daar enige lichte regen en iets lagere temperatuur dan vandaag. In het overige gedeelte van het land meest matige Zuid-Westelijke wind met overdrijvende wolkenvelden, doch vrijwel overal droog weer en weinig verandering van temperatuur.

De noodlottige autobotsing nabij Oldebroek heeft drie mensen het leven gekost. Zoals wij gisteren reeds meldden verloor mevrouw Van der Peyl onmiddellijk het leven. Nader vernemen wij, dat ook de beide heren Van der Peyl gisteren in de loop van de dag aan de bekomen verwondingen zijn bezweken.

(Van onze correspondent.)

In dit nieuwe noodlotsuur in Engelands geschiedenis, nu het van de ene crisis in de andere valt, dreigt een minderheid der Britse mijnwerkers roet in het eten te gooien. De ogen van de gehele wereld z\jn op hen gericht, want zü vormen de sleutel tot het Europees herstel.

Of nu al de mijnen staatseigendom worden, de vijfdaagse werkweek werd ingevoerd, alsmede vacantie met behoud van loon, de mijnwerker bleef het voornaamste zorgenkind.

Het was letterlijk en figuurlijk een koolzwarte dag voor Engeland, toen het eerste schip met Amerikaanse steenkool de haven van Swansea binnenliep. Uilen naar Athene. Kolen naar Engeland Maar op diezelfde dag in Juli ging de hele bezetting van een mijn kalmpjes naar een cricketmatch kijken. Engeland verloor die dag net zoveel kolen als zo juist uit de Verenigde Staten waren aangevoerd! De wilde stakingen verslonden de rest van de dure dollarimporten. Het is niets ongewoons, wanneer het voltallige personeel van een kolenmijn op eigen houtje een extra-week vacantie neemt. Thans, nu er geen mud verloren mag gaan met een nieuwe kolencrisis voor de deur, terwijl in verband met de dollarpositie de hoogste eisen aan de productie worden gesteld, gooien niet minder dan 25.000 man in Yorkshire de houweel in de hoek.

Kenners van het bedrijf zeggen, dat de mijnwerkers niet zonder meer mogen worden veroordeeld. Zij weigeren een maatregel uit te voeren, die hen van bovenaf, zonder kennis van zaken zou zijn opgelegd. Het betrof hier de uitbreiding met zestig centimeter per dag van de strook kolenlaag. die zij per dienst uithakten. Dit strooksysteem belemmerde de productie, omdat de mijnwerkers in vele mijnen niet meer behandelen dan deze strook van traditionele lengte, ook al is hun werktijd nog lang niet om. De arbeiders in kwestie beweren, dat zij de handen al vol hebben aan de normale strook. Maar in plaats van te praten over de oplossing van het probleem, wordt er pardoes gestaakt.

Wantrouwen over en weer

De kern van het vraagstuk is, dat er iets niet deugt in de verhouding tussen bedrijfsleiding en personeel. De meeste conflicten zijn er het gevolg van. De nationalisatie alleen was blijkbaar niet voldoende om een betere atmosfeer te scheppen. Over en weer zit er nog diep wantrouwen tussen de bij de kolenproductie betrokkenen. Het verleden wreekt zich nog steeds. Al bewegen vakbondsleiders en politici hemel en aarde, zij kunnen van de mijnwerkers niet in een handomdraai sociaal-bewuste wezens maken. Het wordt echter wel duidelijk, dat men er met de nationalisatie alleen niet komt. Dat was een louter administratieve maatregel. Veel veranderde er niet in de afgelegen, vaak troosteloze mijndorpen. De oude mentaliteit bleef er hangen. Het probleem van de menselijke verhoudingen in de industrie werd niet opgelost De centralisatie maakte dit eerder nog moeilijker vergaande decentralisatie wordt dan ook bepleit, wil men ooit tot gezond zakelijk en persoonlijk overleg komen. Meer dan een politieke leus Het is meer dan een politieke leus, wanneer de Conservatieven zeggen, dat zij in de nationalisatie-politiek van de regering een totalitaire neiging herkennen, al gebruiken zij daarbij meestal te dikke woorden. Het is dwaasheid om Attlee met Hitler te vergelijken. Maar waartegen zij blijkbaar willen waarschuwen, is een monstrueus monopolistisch productiesysteem, waarin de mens een soort robot dreigt te worden. Eden komt op voor een „democratie der kleine bezitters". Anderen weer pleiten voor wat zij noemen „volkskapitalisme".

De politieke dictionnaire is echter verouderd om het werkelijke probleem, dat zich ook door de beschamende gebeurtenissen in de Britse mijnen manifesteerde, te omschrijven. Het is de vraag, hoe of in een steeds uitdijend industrialisme — al of niet genationaliseerd — aan de persoonlijkheid en dus ook aan de verantwoordelijkheid van de enkeling recht kan worden gedaan. Nu reeds is gebleken, dat de Britse mijnindustrie dermate gevarieerd van karakter is, dat te straf gecentraliseerde leiding over het doel heenschiet. In Engeland bestaat reeds een instituut, dat zich op de studie van het probleem der menselijke verhoudingen in het bedrijfsleven heeft geworpen. Zolang dit niet is opgelost, zal ook de nationalisatie zeker in de overgevoelige mijnindustrie, een siag in de lucht zijn gebleken.

BAGSHOT PARK in Surrey, de toekomstige woning van Prinses Elizabeth van Engeland en luit. Ph. Mountbatten, nu Sunninghill Park in Ascot door brand verwoest is.

In de ochtendzitting van het Internationaal Congres van Plattelandsvrouwen, werden gisteren verschillende amendementen op de nieuwe constitutie behandeld. Verschillende resoluties werden aangenomen. In een hiervan besloot het Congres, dat de Internationale Voedselraad van de organisatie in functie zou blijven en dat de invloed van de vrouwen uit alle landen moet worden aangewend, opdat er geen voedselembargo's of andere opstakels in de weg zouden worden gelegd en vrije voedsel in- en uitvoer moge worden toegepast, zolang de huidige critieke situatie op het gebied van de voedselvoorziening in de wereld heerst. Een tweede resolutie, die het Congres aannam, was die, waarin de Internationale Bond van Plattelandsvrouwen in zijn programma opneemt het ondersteunen van het streven van de U. N. in het algemeen, in het bijzonder ten aanzien van de hulp aan de plattelandsbevolking. In de middagbijeenkomst sprak majoor v. Ignatieff. Canadees gedelegeerde in de F. O. A. over de wereldvoedselsituatie. Hij zei o.m. dat de graanoogst van 1947 hoogstwaarschijnlijk slechts zal bedragen 78 pet. van die van het vorig jaar. In Canada verwacht men, dat de tarweoogst 15 pet. lager zal zijn dan die van 1946. De situatie in Rusland is iets gunstiger. Men verwacht dat de oogst daar groter zal zijn dan in 1946 en in het komende jaar 2.000.000 ton broodgraan uit de Sovjet-Unie zal kunnen worden geëxporteerd. Wat de graaninvoerende landen betreft, neemt men aan, dat zij in het komende jaar 38.000.000 ton moeten importeren. De wereldoogst zal slechts ongeveer 29.000.000 ton bedragen tenzij deze hoeveelheid door een zeer bijzondere krachtsinspanning kan worden opgevoerd. Hoe het ook zij: verwacht mag worden, dat vele landen, die In de afgelopen jaren reeds enigszins aan ondervoeding hebben geleden, voor een moeilijk jaar zullen komen te staan.

Ten aanzien van suiker, vetten en oliën zijn de verwachtingen voor het komende jaar niet ongunstig, tenminste niet wat de productie betreft. De meeste landen zullen echter hiervan geen voordeel kunnen hebben als gevolg van een tekort aan deviezen.

Nu hebben we dus de herfstmaand weer. Op één September werden onze klokken een uur verzet en zijn we van de zomertijd weer in de wintertijd gekomen. Die zomertijd bevalt de farmers niets! Het uur 's morgens kan niet op t land worden gebruikt omdat alles dan nog drijfnat is van de dauw. En des avonds blijft het zó lang licht. Dat is nu wel heel mooi voor mensen, die ontspanning zoeken, maar een farmer houdt nu eenmaal in deze drukke maanden niet op met werken voordat het donker is. Het gevolg is dan ook geen uurtje van ontspanning maar zó uit je werk naar bed.

Na zeven jaar

Nu, met de nieuwe tijd maakt donker worden een eind aan het gezwoeg en zitten we nog een uurtje tezamen bij de lamp. Ja, we kruipen allen zéér dicht bij die lamp. Want na zeven jaren trouwe dienst hebben onze batterijen het leven er aan gegeven en zelfs een harde wind voor de windmolen buiten, brengt vrijwel geen stroom meer. Het gevolg was dan ook dat het licht zwakker en zwakker werd en we nu zelfs tot petroleum zijn teruggegaan! Stofzuiger en wasmachine kunnen momenteel dan ook niet meer worden gebruikt wat het leven voor mij nu juist niet gemakkelijker maakt Men is op enkele plaatsen in Manitoba begonnen farms bij de centrale aan te sluiten. Het district rond Dauphin staat ook op het programma maar het kan nog verscheidene jaren duren voor het uitgevoerd wordt. We weten dus haast niet, of we daarop zullen wachten' of dat we ons de kosten van een nieuwe reeks batterijen zullen getroosten.

Na regen zonneschtfn

Aanhoudende regenbuien in Augustus hebben de landwerkzaamheden vertraagd. Sommige farmers zijn nog niet eens door hun hooien heen en ook graan dat reeds een maand geleden gesneden is, ligt nog op het land. Maar 1 September sloeg het weer om en nu is het stralend mooi herfstweer, flink warm en zonnig overdag wat het graan moet hebben, met al zeer koele nachten. Na de drukkende hitte, vaak zwaar van vocht deze laatste maand, doet dit een mens herleven. En ik begin me meer en meer te verheugen op mijn bezoek aan Nederland. Dit is geen prettige zomer geweest. Alles in het farmbedrijf liep tegen en ik scheen een soort depressie maar niet van me af te kunnen schudden en kon bovendien mijn gedachten moeilijk concentreren. Dit voorjaar, voor zijn vertrek, had Bob me gedwongen de dokter eens te raadplegen, die beweerde dat er niets mis was, alleen wat bloedarmoede waarvoor hij me pilletjes gaf. Nu ben ik niet erg goed in het innemen van zoiets, na een paar keer vergeet ik het. Ik kan dan ook de dokter moeilijk de schuld ervan geven, dat ik na een paar maanden weer precies zo ver was.

Als men hier een dokter nodig heeft

We hebben hier in Canada een tekort aan doktoren, tenminste op het platteland. Aan de andere kant verzetten de dokters hier in Dauphin (ze hebben zich allen tezamen verbonden tot een kliniek) zich er met hand en tand tegen er nieuwe in te laten daar dan hun inkomen kleiner wordt. Het gevolg is dat als je een dokter wilt zien je ruim een week te voren een afspraak met hem moet maken. Zelfs als je half dood bent moet je zelf naar Dauphin gaan om uit te vinden wat mis is (geen pretje in de winter en soms komt de patiënt dan ook dood aan.) Na mijn visite in het voorjaar had ik dan ook weinig zin daar weer uren In die wachtkamer te zitten (afspraak of niet). Maar toen ik tenslotte ontdekte dat ik totaal geen energie had mijn werk te doen, geen vermogen had mijn gedachten te concentreren op de lezing voor a.s. winter, zelfs na zorgvuldig weer met pilletjes slikken begonnen te zijn, besloot ik er toch maar toe. En ik scheld me nu zelf uit voor een onvergeeflijke sufferd! Elke drie dagen krijg ik een lever-injectie en het verschil is enorm. De wereld lijkt me weer zeer begerenswaardig toe, lust voor werk is teruggekeerd en mijn gezin dat er tenslotte de dupe van was geworden, herademt.

Gelukkig dat dit zo gemakkelijk hersteld kon worden, want er is nu zóveel te doen dat het anders vast spraak was gelopen.

Plaatsvervangster van de jongens

Wim is nog steeds werkzaam in de garage, waar hij veel heeft geleerd. We zien hem nauwelijks, want 's morgens vóór zeven is hij de deur al uit en komt 's avonds om 7.30 weer thuis. M'n man heeft dus geen hulp meer van hem. En Dick is weer naar school waar hij nu „Grade XII" volgt. Dit staat gelijk met Ie jaar universiteit en kan hier in Dauphin gehaald worden. Dat klinkt wel wat gek voor Nederland want daar specialiseert men onmiddellijk aan de Hogeschool. Hier neemt men vaak eerst een cursus (3 jaar) in arts of science en na afloop kan men dan B. A. of B. Sc. achter zijn naam zetten (Bachelor of Arts, of Bachelor of Science). Onder ons gezegd geloof ik niet dat die zgn. university cursus hier wel meer om hakken heeft dan een einddiploma H.B.S. 5 J. cursus of Gymnasium, maar ze mogen hier graag schermen met titels en diploma's.

Dus Dick is nu onze student en ook niet meer van nut op de farm. En mijn man, nu in de oogsttijd, moet, of het hem aanstaat of niet, mij wel weer voor lief nemen. Ik weet dat ik in veel opzichten het jammerlijk afleg tegen mijn zonen en alleen, maar wat mans ben op een tractor als het ding mooi loopt. Als er wat aan mankeert weet ik nooit wat de reden is. Mijn talenten gaan definitief niet in mechanische richting zoals bij mijn spruiten juist wel het geval is.

Na zon dag op de tractor valt des avonds het huiswerk niet mee. En er is deze tijd van het jaar ook in de huishouding zoveel extra's. Onze tuin was maar minnetjes dit zomer. Alleen frambozen en kersappels waren er in overvloed en daarvan heb ik dan ook heel veel ingemaakt.

Maar we hebben veel vriendelijke buren en de een had dit over en de ander dat. Manden vol groente stonden telkens maar weer op de stoep want ieder begreep, dat ik met een veel geruster hart zou vertrekken deze herfst als de kelder goed gevuld was. Het gevolg is dan ook dat ik nu meer heb dan een van m'n buren en met voldoening de volle planken in de kelder bekijk. Maar om 's avonds na een drukke dag de grote kookkachel nog eens weer aan te leggen en met volle vaart weer aan de gang te gaan viel niet mee, dat verzeker ik u. (Slot volgt.) J. Aberson—Uges.

Nu een samenwerking met de K.L.M. niet mogelijk is gebleken en zij voor bet zelfstandig organiseren van vliegdiensten van de Nederlandse regering geen toestemming heeft gekregen, heeft de Maatschappij Nederland, in samenwerking met de Hollandse Stoombootmaatschappij in Engeland een luchtvaartmaatschappij opgericht.