De locomotief : Samarangsch handels- en advertentie-blad

s'Hertogenbosch, Februari. s elfde toegevoegd geheim'' Y°er en wijs gezant van Pttttië in het gevolg van Zijkoninklijke Hoogheid Prins **eiro X]VI, Ridder van het 7*B»i. Heer en Meester van fyonk en deszelfs water'e wioerassen en zandwoeslij- l' *nz., enz., die ik eens op de pffe kolf van een sten-gun ter ere van ons aller "'der, oppergek en opperster in de taal, Rabelais, de Noorderlingen het ge- van de ernst der Zuidelijke te beschrijven, be*ik mij hedenmorgen te *trecks 10.30 uur in de mot- bij de Oude Vlijmense te 's-Hertogenbosch, dat sinds menugcnis slechts eenmaal per ij. va,n enig belang is, te wc' Wanneer er de trein ver**> waarmede de Prins Cara' zijn stad weer benadert. ?et was niet alleen dat het j egende, en dat de wereld ongenegen was, met modulen voor de vorstelijke gen een nat houten trapje van zeven natgeregende Lel om in de afgedankte ?otl der Staatsspoorwegen te neen, ik maakte mij . ve!e zorgen over het gevolg Ide prins, dat bestond uit i 'üitenants en luitenant- in vele kleuren, rood, 'groen, wit en reseda, zodat J(?et vermaarde lied door het , d schoot van de kat met f vegen jongen: '°cc witte, een gele, twee tj rooié, "'s negen, Hopfalderie, en hopfaldera

het waren inderdaad negeri voorname luite}*• Bovendien was er, door °orzienigheid der goden en een korporaal-

jj ketter met een misthoorn er hmg een lichte k"' de rails glinsterden. ik, ik zeg het met rechtk\e trots, voornamelijk uit

en veelbladerig goudbor- op gedegen zwart fluï\l bestond, wat de bovenste \ betreft; en item-dito op statiebroek, gezien de was het mij vergund L historisch bevel te geven, 5q Zeide: „Blaast op de mistig tot het optrekken van de -.. i" ... *H 'aangezien het Carnaval V'Jd van wonderen is, ver- Uk1' de mist, zodra deze kor- op de misthoorn blies... kh*n ik op het Amsterdamse wel eens zien gebeuren! een minuut daar%j het was in het gevolg be?k'?at er een bomaanslag op . ehi zou geschieden, 'maar ieder jaar, en dat .jjj Z.K.H, als een onvermij;, — ontploften er elf %} flappers, en in de optrek- kruitdamp, zo hevig fluimt *ls nooit een andere trein È het gan*>l fluit of fluiten mag, re''y'J' het station Oeteldonk %A of liever gezegd, wij \ een mensenmenigte bin- S* h een ogenblik geschied- vele nieuwe wonderen: de l 1! p begon met muziek te Wa*Sk mensen te juichen, van 's Hertogen- V. drukte ons persoonlijk de V.' een aanzienlijk getal van V n in blauwe kiel jubelde, •> *a muziek uit; kindertjes Vj schouders van eerzame i!V.?S bewogen zich op een melodie, kalme heren % £ him hoed af, en mannen l!yeren ketenen beladen 0 Sen ons als waren wij de ,«), Sing der wereid. Dat wakJlw'J ook, voor drie dagen, %H\ gevolg van de prins Car- Ik zal u wat zeggen: op het ogenblik dat de Prins zijn voet zet op het nog altijd half verwoeste station van "s-Hertogenbosch, is het of er een vonk in het buskruit valt. De wereld der metamorphosen, de oeroude, wonderbaarlijke wereld, de heidense, springt te voorschijn, de hoogste wijsheid der eeuwen zet het masker der dwaasheid op; ien als ik het u, in de pas gaande achter deze muziek, mag doen opmerken: in zulk een optocht hadden van harte gaarne Shakespeare, Villon, Ra'belais, Jan Jansz. Starter, Breeroo, Verlaine, Jean Cocteau, Aragon, Mistral, en ik denk zelfs de jonge Vondel, die voormalige v'endelzwaaier, op vrije voeten meegelopen. Kijk er eens hier: de mannen van de post maken een dansje op het perron als de stoet passeert, en de stoker van de locomotief is eerbiedig; ernstige politie-agenten salueren de vorst. Nog een tel of wat en hij, Amadeiro, aan het volksgewoel ontsnapt, zal u met een glas champagne in dé hand verhalen hoe de linkerleeuw van het vorstelijk blazoen bij het vorig Carnaval is ontsnapt, en eerst veertien dagen later verwilderd en op vermoeide voeten is teruggekeerd. Maar wat, zegt hij, is zelfs de koning der dieren in de hand van een Amadeiro, 't is maar een joepeltje.

Alstublieft. En, zegt de prins vervolgens, als je nu, geliefd volk, nog de linkerleeuw van het blazoen ziet, zult ge opmerken, dat hij magerder is dan de rechter. Ha! Marseille! Tarascon! Tartarin, mijn vriend...

Vive la fantaisie! Leve de leeuw die niet en nergens in Nederland bestaat dan alleen voor drie dagen in Oeteldonk. En weg met de ezels der wijsheid, die deze Brabantse leeuw ontkennen. Want nu ga ik wat zeggen, als elfde profetisch geheimschrijver van de prins (toegevoegd) en overdenk het wel: „Indien de dwaasheid niet meer ernstig wordt erkend, zo zal de ernst tot dwaasheid verworden". Zie Erasmus. En gelijk Peer van den Muggenheuvel, burgervader van Oeteldonk, het deze middag daarna zo schoon heeft gezegd: „Zijn wij in Oetéldonlc nou de grootste gekken, of is de wereld nog méér gek? Dat's de vraag". Maar, ter zake. Wij, vorst, gevolg, jonge en volwassen en bejaarde mannen in rood, kanariegeel en parkietgroen, verguld en zilver, begaven ons achter een daverende muziek met zeven vaandels en twee blinkende Turkse schellebellen deze veranderde wereld van s-Hertogenbosch in. Eén ogenblik staakt de stoet, en eensklaps geschiedt het derde of vierde wonder van de dag: op de kanteling van een seconde wordt de hele stoet gek, en danst onvoorzien, als van de grote god Pan geraakt, in kringen, in rijen, op en neer, en host, en weet zelfs nauwelijks wat hij doet. Er is een vorst van de vrijheid aangekomen, het mag. En als men zich dan, over stikvolle pleinen langs dicht bezette straten, langs een natgeregende menigte, zo talrijk, of talrijker dan bij de intocht Van enig regerend vorst, naar het hart van de stad ziet rijden, begint men iets te beseffen van de oerkracht, die wil, dat er in de mensen vreugde en vertier heersen. Het is geen kwaad gevoel dit te voelen, terwijl de regen regent op uw gouden steek, 'achter twee natgeregende witte schimmelpaarden, als elfde geheimschrijver van de prins Amadeiro XVI.. Want inderdaad, mochten alle personen met gouden steken dit in deze wereld beseffen, hoeveel verder waren wij, dwazen. In de middag is er dan grootmati'née. Zo wit als de gemaskerde Veneüaanse dood met spieetogen treedt de eerste spreker op. Vergis u niet: er speelt een grote, onsterfelijke traditie in het Carnaval; de vreugde van het vlees, gevolgd door het vasten. Het_Feest van het leven, sterfelijkheid indachtig. Op de Egyptische feesten droeg men een lijk om door het gewoel, om beter te doen beseffen, dat men de dag m/jet plukken als een roos. Wat zegt de Prediker ten slotte: „verheug u in de korte dagen des levens..." Nu, 't was goed amusement, de groot-matinee; maar leve de Kikvorsen. De Kikvorsen zijn de Hofkapel van Z.K.H. Zij zijn geboren uit een geniale gedachte. Eens, eertijds in het ver verleden, toen het Zuiden nog zo donker was, dat men er meende bij het Carnaval de muziek te moeten verbieden (wegens zinneprikkeling, onzedelijkheid, en zo) verenigde zich een aantal Oeteldonkers — gezegend zullen zij zijn — en kocht bordpapieren muziekinstrumenten, slechts geluid gevend van de mirliton', gemeen gezegd, het blaaspoepje. Hiermede begaven zij zich, hoewel in indrukwekkend getal, naar het hoofdbureau van politie, en 'bliezen daar een lied voor. Zij werden prompt gearresteerd. Maar nu komt het: „Mijnheer den Commissaris, zei den toenmaligen Opperkikvors, ge wil toch nie zegge dat dit muziek is wat we daar maken? Want dan zoudt gij enen groten gek zijn, nie waar...?" „Neeë...", zei den Commissaris, na enig nadenken, en terecht. „Daar hê-ge groot gelijk in...". 1 Waarna de Kikvorsen de stad op stelten zetten met mirlitonmuziek op bordpapieren instrumenten. Alstublieft! Daar brak de grote god Pan weer een schijnheilig huisje af! Had Rabelais het mogen beleven...! Goed. En daar zitten dan deze eerzame Kikvorsen, in het •blauw en boers, drie rijen dik, achter elkaar ten tonele, met een haveloze grote trom, verheven op drie tafels en een stoel, hoog boven c_e poppenkast uit, en ze maken boerenmuziek, veertig man sterk. Met een meesterlijk dwaze dirigent, en een haast even meesterlijk dwaze speler met het vaandel; ik veroorloof mij te zeggen, dat dit van een internationale ernstige nonsens is, godlof.

Evenwel, dit alles is nog niets; het is eerst de eerste dag... „Ge zult nog mver beleven...", zeggen de beproefde Oeteldonkers. Ja, op de markt, die middag later. De Jan-Pleiziers, overboordelijlc gevuld met gouden en zilveren vorstelijke en hoogwaardeerlijke personen, komen aan op het marktplein, waar het donker bronzen beeld staat van Jeroen Bosch, de meester, onder de mottige regenlucht. Ge komt er haast niet door, door het voik, zelfs niet als vorst, zo dansen ze al, eer ge aankomt.

En dan is het of dc vorst onderduikt m een zee van dansend volken muziek van vier orkesten, koper en klinkend en daverend, en er uit herboren wordt door dc volksgunst. Want dit is nu, op deze markt van s-Hertogenbosch, het volk dat feestviert, en danst m kringen en slingers en dooreengevlochten kransen en slierten van koningen en koninginnen met bordpapieren kronen op, en zotten en kinderen, en bonte zigeunervrouwen, en kleine gekken van vier jaar met een smeer verf op dc wang, en kozakken, en lelijke dikke wijven en mooie meisjes m het dunne rosé. Ge wordt er als Noorderling een beetje bang van, van deze danswoede En dan wil het witte onthullingsdoek niet van het te onthullen standbeeld van Knilles, dc grote boer af. Dc vorst trekt aan het touwtje, maar niets — „Ze zijn dr bij gewest", zeggen dc kenners. (Er zit een knoop m.) Eerst wanneer een purperrode Urker visser, gewapend met dc stok van dc tamboer-majoor van niemand weet meer welk orkest zijn leven waagt op het wankelbare voetstuk, slaagt dc onthulling Dit neemt geen seconde dc betekenis der plechtigheid weg. Dc menigte is blijven dansen. Dc donker bronzen gedaante van Jeroen Bosch, meester van spoken en zotten, ziet, over zijn donker bronzen palet, dc onveranderlijke wereld aan, die danst aan zijn voeten. -Gek alleen, wie het niet zo ziet. — En dan, wel verdiend, gaan wij, dc vorst en zijn vrienden, een helder glas drinken, ergens aan dc markt. Wij zitten er nog niet of daar staat een stel mensen binnen, de man bleek van gezicht met de dof blinkende, starende ogen van een blinde, de vrouw donker en wat Brabants wild, met een zwart verwarde bos haar: „Ge zijt in vreugde, naar ik ziet. Vergeet dan de arme blinde niet..." Dat is, ten jare dertienhonderd, precies zo geweest hier ergens aan de markt. De Prins doet haar, zo niet een buidel gouds, dan toch enig papiergeld toereiken, en onderwijl in de muziek der Kikvorsen, of van een ander orkest', alweer begonnen met een nieuwe wijs, en zij spelen het lied van Rut, een aanstekelijke melodie, waarbij zelfs de elfde geheimschrijver en gszant van Aquitanië de keel moet verheffen, 't Welk doende, en tot nader meer, geheel in- 't goud en zwart gekleed, en met enen broek met gouden strepen:

UEds

J. W. F.-Werumeus Bunirtg.

Houdoe netjes, drinkt nie te vsul en zingt dè'k gin klaagt e van oe krèg!

WIJN VOOR Z.K.11. PRINS AMADEIRO Picosto di Carnavallo

SKELETON IN ST. MORITZ . Nino Bibia, gouden medaille .

De grote Plesman, directeur van de K.L.M. heeft zijn verlangen kenbaar gemaakt om te komen tot een nieuw vliegveld, centraal gelegen voor de drie grote plaatsen van Nederland. Dit vliegveld, Burgerveen geheten, zal komen te liggen ten zuiden van de Haarlemmermeer, als tenminste de plannen van de big boss van de K.L.M. doorgaan. De heer Plesman heeft hiermede de knuppel in het hoenderhok geworpen en van vele zijden is dit plan aangevallen. Daar is in de eerste plaats als ernstig opposante de ptad Amsterdam, welke sedert de bevrijding reeds het niet onaanzienlijke bedrag van circa 70 millioen besteedde aan de opbouw van het vliegveld Schiphol. Indien de plannen des heren Plesman zouden doorgaan, zou Schiphol worden gedegradeerd tot oefenterrein, terwijl aldaar dan zouden worden gevestigd de Rijksluchtvaartschool en de Koninklijke Luchtvaartacademie. Het is begrijpelijk dat Amsterdam voor het nieuwe rlan mets gevoelt en zich daartegen ten sterkste verzet.

Doch niet alleen Amsterdam is fel gekant tegen deze plannen, ook Rotterdam kan hiermede allerminst aceoord gaan. Deze stad wenst haar eigen luchthaven, welke Schiehaven zou heten. Dan is er nog het vliegveld Upenburg bij Den Haag, dat een worp wil doen naar de positie van internationale luchthaven en die beweert dat het laatste met een minimum kosten zal kunnen geschieden. Het laatste woord in deze zaak is dan ook nog niet gesproken en Nederland wacht in spanning af, hoe deze strijd, welke vele extra millioenen zal kosten, zal eindigen.

In dit verband spreekt men van een bedrag .van circa 150 millioen gulden, hetgeen door ds al zo zeer geplukte Nederlandse belasting-betalers zal moeten worden opgebracht. De heer Plesman heeft een belangrijke medelegger in haar plannen, in de figuur van de Nederlandse P.T.T., welke eveneens als hij ernstig is geporteerd voor één groot centraal gelegen vliegveld, op ongeveer gelijke afstand tussen Amsterdam, Rotterdam en Den Haag.

De heer Plesman, die reeds kwijls heeft getoond een vooruitziende blik te hebben, ook ditmaal met een groot d argumenten voor het voetlicht. Het enige wat ons onlijk blijft is de kwestie, waarom de heer Plesman eerst zovele millioenen voor de opbouw van Schiphol nodig had u eerst met zijn plannen voor een andere luchthaven tevoorschijn komt.

Nederland, dat al jaren zucht onder de z.g. geleide economie, welke de Hollandse energie en nemingslust ernstig aantast is deze week verblijd met de mededeling dat het aarde, rijwielen en banden „van de bon" zijn. Op zonderlinge wijze heeft de, regering dit bekend gemaakt. Dinsdag j.l. bij de uitzending van nieuwsberichten van des middags een uur, vernamen de luisteraars deze verheugende mededeling. Vele actieve huismoeders lieten de. I in de steek en snelden naar de leveranciers van werk, waarvoor ai heel spoedig een grote „file" ontstond. Doch deze leveranciers wisten van niets en velen, die dit radiobericht niet hadden gehoord, weigerden hieraan geloof te hechten. Het publiek liet zich echter niet afschepen, zodat het in vele gevallen tot heftige woordenwisseling kwam, terwijl in enkele gevallen een reguliere vechtpartij ontstond. Het resultaat van dit alles was, dat een klein gedeelte van de huisvrouwen ten hoogste een of twee koppen en schotels kon bemachtigen, doch sedert enige dagen zijn deze artikelen volledig uitverkocht. Zo gaat het met meerdere artikelen, welke distributie-vrij zijn, doch op hetzelfde moment spoorloos van de markt verdwijnen. Uiteraard was er ditmaal geen sprake van „run" op de rijwielzaken. De prijs van een goed rijwiel bedraagt al sp-oedig f 150,— en dit bedrag is hoog voor de gemiddelde Nederlandse beurs. Voor banden was . natuurlijk rr.eer belangstelling en verschillende handelaren waren wat dit onderdeel betreft binnen korte tijd uitverkocht. Naast deze goede berichten, had de regering ook een paar minder gunstige in petto. Voor de rokers kwam de -mededeling, dat er niet op gerekend moest worden dat sigaretten en tabak binnen afzienbare tijd buiten de distributie zullen vallen. ,Ook mocht er niet op gerekend worden, dat het huidige rantsoen zal worden verruimd. Integendeel; er bestaat kans dat het enigszins zal worden ingekrompen. Ook ten aanzien van de textiel-positie kon de minister zich niet optimistisch uitlaten, alhoewel hierin nog geen beslissing was genomen, mag er niet op gerekend worden, dat textiel binnenkort van de bon af zal komen. Het zal zelfs de vraag zijn of de toewijzingen dit jaar groter zullen zijn als het vorige.

Wij ontvingen een uitnodiging tot bijwoning van de Europese première van de film „Het leven van Roosevelt". Temidden van het vrijwel complete Corps Diplomatique zagen wij deze interessante film in het Odeon theater in Den Haag. Het is een voortreffelijke documentaire film van het leven van grote staatsman geworden en wij kunnen U het gaan zien van deze film,"mocht die in Inarriveren, zonder voorbehoud aanbevelen.

Deze film geeft niet alleen een beeld van het proces, gevoerd tegen de allergrootste schurken, jvelke de maatschappij ooit heeft gekend, doch toont ons op interessante wijze de tegenstelling van deze „helden" op het toppunt van hun roem, bejubeld door het opgezweepte en verblinde Duitse volk en de zielige vermagerde en verbitterde misdadigerstronies in de beklaagdenkbank te Neurenberg.

St. Moritz, Februari. Het sleetje rijden dat op sommige winterse dagen op het Bloemendaalse kopje als een onschuldige vermaak voor kinderen wordt beoefend, is in St. Moritz tot een sport voor daredevils verheven. Ik bedoel niet ep de zo bekende bobbaan, waarlangs de zware gestroomlijnde ijzeren sleden met een uursnelheid van tegen de 70 km. dalwaarts stormen, doch op de zeker zo beroemde Cresta Run, de steile, smalle ijsgoot, die elke winter speciaal voor de „Skeletonners" wordt gebouwd en waarop uursnelheden worden bereikt tegen de 130 km., een vreemde sensationele sport, waarin lieden liefhebberen,' die in deze wereld menig ding beu zijn geworden, lieden die genoeg hebben gekregen van parachutespringen bijvoorbeeld of van tochtjes naar de Karakoroum of van het wandelen over een staaldraad, die over de Niagarawaterval werd gespannen. Een sport voor geblaseerden dus, die steeds weer een nieuwe prikkel zoeken, naar St. Moritz tijgen en daar tot hun verheugenis de Cresta Run vinden, de Cresta Run waarop het zo prettig sleetje-rijden is

Veel heeft men er niet eens voor nodig. Een kleine stalen slee, een body-guard-uitrusting die veel overeenkomst vertoont' met die van een üshockeyspeler, een van een stalen versterking voorziene leren valhelm, kinelléboog en knieprotectors, alles van staal en leer, en ten slotte ijzeren harken aan de voetpointen, waarmede afgeremd en bijgestuurd kan worden. Bovendien een portie doodsverachting, aangeleerd en op de proef gesteld bij andere sensationele gelegenheden.

Het gehelmde hoofd naar voren, met de buik liggend op de kleine slede, stort de Skeletonner zich door de ijsgoot, die van de top af gemeten 1200 meter lang is en op de rechte stukken IV2 meter breed. De bochten zijn breder en zij zijn hoog gebouwd als bij een wielerbaan. Het „nemen" van deze bochten vereist een bijzondere techniek. Zou de „rjjder" niet besturen ook door zijn lichaamsgewicht op de Skeleton — zo heet eigenlijk de slede — te verplaatsen, dan zou hij er bij de eerste bocht de beste uitvliegen.

Om deze verplaatsing van het lichaam te vergemakkelijken bezit de Skeleton een „sliding", een beweegbaar gedeelte. Vliegt de toboganner nu aoor een bocht, dan hangt hij als het ware aan de slede om deze te dwingen zijn loop niet langs de uiterste bovenkant van de bocht te nemen. Op een steil recht einde verplaatst hij zijn gewicht met behulp van de sliding om de schaatsen van de Skeleton zoveel mogelijk te ontlasten en daardoor de snelheid nog op te voeren.

Het is de bedoeling, zo snel mogelijk van de top betrekkelijk dicht bij het centrum van St. Moritz-dorp gelegen, naar de finish bij Celerïna te suizen, waarbij de gemaakte tijden door een kostbaar eleetrisch tijdwaarnemingsapparaat tot op tienden van een seconde worden geregistreerd. Bij officiële wedstrijden maakt elke rijder drie afdalingen, bij de kortgeleden gehouden Olympische Winterspelen zes, namelijk drie van het ptint Junctie.l af (% deel van de baua) en drie van de ,top.

De Cresta Run werd in het jaar 1885 -voor het eerst gebouwd, in een tijd dus dat er in St. Moritz nauwelijks aan wintersport werd gedaan. Een skier werd er nog met grote ogen nagekeken. Sindsdien werd de baan elke winter opgebouwd (met uitzondering van de oorlogsjaren), waarbij gebruik wordt gemaakt van natgespoten sneeuw die 's nachts tot keihard ijs bevriest. Dit op zichzelf vergt reeds veel vakmanschap. Men kan gemakkelijker (en goedkoper) een chalet optrekken. Men begint in het dal en dan gaat het 'bergopwaarts tot Junction. Als de baan tot dit punt gereed is, beginnen omtrent nieuwjaar de wedstrijden, o.a. a?e c.a, de beroemde Curzon Cup.

Als deze achter de rug is, wordt de baan doorgetrokken naar de top en dan is het wachten op de Grand National, het neusje van de zalm voor de Skeleton-cracks. Alles wordt op alles gezet om de cup. te winnen öf records te verbete/en. Het baanrecord staat sinds 1838 op naam van W. Fiske met een tijd van 56,7 sec. (bij de Olympische Winterspelen was de beste tijd 59,5 sec.) en dat de huidige generatie dit wereldrecord nog niet te pakken heeft kunnen krijgen zit de heren lelijk dwars.

Er wcrdt alleen tussen 9.30 en 11.30 uur 's morgens gereden. Daarna krijgt de zon te veel vat ep de baan en dan wcrdt het al te gevaarlijk. Op plaatsen die in de schaduw liggen en waar het ijs nog hard is, krijgt de Skeletonrijder een geweldige snelheid — op het laatste eind vlak voer de grote bocht bij Celerina zelfs tot 130 km. per uur — en zodra hij du op een baangedeelte komt, waar de zon het ijsje zacht heeft gemaald, zou de Skeleton plotseling te sterk geremd worden met het gevolg dat de rijder er voorover af zou slaan.

Het zijn veelal gefortuneerde Britten en Amerikanen die zich aan deze sport te buiten gaan. Onverschillige, vrolijke kerels, ex-officieren dikwijls die de tijd dat zij in een fluitend voortschietende jager rondom een Duitse of Japanse bommenwerper hebben gecirkeld niet kunnen vergeten en die nu voor een verzetje in dit vlakke, vervelende leven aan het Skeletonnen zijn geslagen. Zij zien zich omringd door hypermodieus geklede dames, die gehuld in nerz en -zilvervossen bij de finish staan te wachten, quasi met een stopwatch in de hand. Er staan daar vele glanzende racewagens, exhorbitant van vorm.

Col. X heeft zo juist zijn persoonlijk record met 0,1 sec. verbeterd. De barones P. de V. Ch. M. reikt hem als beloning haar smal wit handje dat hij mag kussen. In de volgende rit wil Col. X het nog een haartje sneller doen en hij vliegt met slee en al in de gevaarlijke bocht even voorbij Junction uit de baan. Met een serie gebroken ribben komt hij in het ziekenhuis terecht. De barones P. de V. Ch. M. heeft nu haar aandacht gevestigd op Commander Z., die zon prachtige bochtentechniek bezit, dat zij er helemaal weg van is. Enig is het hoe die een risico's neemt , H. J. Looman.

Barbara Arm Scott, opnieuw wereldkampioene schoonrijden.

DE OLYMPISCHE KAMPIOEN op de 500 m. Fimi Helgcssn (Noorwegen) in volic actie.

Eindelijk is Walt Disney's productie Fantasia in Holland gearriveerd en de vertoning daarvan heeft een massa appreciatie en critiek veroorzaakt. Vooral onze muziek-kunstenaars tonen zich sterk vijandig tegenover de opvattingen van Walt Disney, waar deze het terrein van Santca Musica 'betreedt. Het grote publiek echter heeft deze film met groot enthousiasme ontvangen en overal waar zij wordt vertoond, wordt zij vele weken achtereen geprolongeerd. Tallozen gaan deze film meerdere malen zien en dit is volkomen begrijpelijk, omdat men bij eerstcaar.schouwing zoveel te verwerken krijgt, dat een groot gedeelte van de wondermooie inhoud verloren gaat. Onze persoonlijke indruk is, dat deze film een meesterstuk is, welke torenhoog uitsteekt boven de standaard-productie van de Amerikaanse film - maatschappijen, welke men ons bij voortduring voorzet. v.R.

(Rubriek onder redactie van de heer G. Goossens. Correspondentie-adres: Redactie „De Locomotief" — Postbox 54 — Semarang). Do volgende partij is ontleend aan het boek van Botwinnik, „Keur van mijn beste partijen" en werd grespeeld in het tournooi te Xottingham (Aug-ustus 1936). Wit: Botwinnik. Zwart: Tartakower. 1 Pgl—f3 PgS—f6 2 c2—c 4 d7—d6 3 d2—d4 Wit wilde de Réti-opening spelen, maar had er vanzelfsprekcr.d geen enkel bezwaar tegen op de Indische verdediging, waarbij wit een gemakkelijk spel heeft, in te gaan. Tartakower speelt in het bijzonder tegen zwakke tegenstanders gaarne de Philidor-verdediging (in de onderhavige partij komt het tot de Philidor-verdediging, met slechts dit verschil, dat wit c2—c,4 gespeeld heeft). In deze partij echter heeft hij verkeerd gerekend. 3 PbS—d 7 Zwart verschaft zich een steunpunt in heti centrum, n.l. pion eö. 4 g2—g3 Dit systeem is ongetwijfeld het beste, omdat de gcfianchetteerde raadsheer op g 2 de witte koning niet succes verdedigt. 4 e7—e» 5 ltfl—g 2 Rf8—e 7 6 o—o o—o 7 Pbl—c 3 c7—,e6 De enige manier de raadsheer c 8 te ontwikkelen. Wanneer de koningin op c 7 i sftaat,. is het paard op d 7 niet meer nodig" tot verdediging van de pion e 5, en do 'raadsheer kan enige vrijheid van beweging verschaft worden. Geer, verlichting zou geven 7 ed4, BPX d 4 Pb 6, 9 Dd3 d 5, 10 cds Pf.XdS, 11 PXd5 PXdB, 12 Tdl, of eenvoudig SDXd4, waarna wit een belangrijk overwicht in terrein zou hebben. 8 e2—e 4 DdS—c 7 9 h2—h 3 Tf8—e 8 10 Rel—e.3 Pd7—fB 11 Tal—cl h 7—... Een verkeerd plan. Al is het waar dat gewoonlijk in de Philidor-verdediging zwart mag proberen de koningsvleugel met een pionnenstorm aan te vallen, dan is het toch hier niet op zijn plaats omdat de raadsheer op g.2 zijn koning uitstekend verdedigt. Bovendien kan wit, omdat zijn koning door de raadsheer op g 2 gedekt is, tot tegenaanval overgaan, zelfs ten koste van de vernietiging van de pionnendekking van de rochadestelling. 12 d4—dó RcB—d7 Indien direct 12 g 5 gespeeld wordt, dan volgt 13 h 4 Pg4, 14 hgs PXe3, 15 fe 3 hgß, IG-Ph2 Pg6, 17 Dhs, en de zwarte koningsvleugel is hopeloos zwak. 13 Pf3—d2 g7—gs Zwart heeft nog maar één zot nodig, n.l. PgG, en hij zou voortreffelijk staan, omdat dan de stoot f2—f 4 onmogelijk zou zijn. Maaur juist nu scheurt wit met f2—