Nieuwe Tilburgsche Courant

Een voor kinderen zeer gevaarlijk type. — Hij ontkent den moord alsmede meer te weten van Ria Pagie's verdwijnen Omtrent den afschuwelijken moord op een Rotterdamsch meisje in een afgelegen streek van het Oisterwijksche natuurschoon, waarvan wij Zaterdag reeds vrij uitvoerig melding maakten, kan thans gemeld worden, dat de vermoedelijke dader alhier door de Tilburgsche recherche is gearresteerd. Er is zooveel bezwarend materiaal verzameld, dat Zaterdagmiddag kon worden overgegaan tot het in hechtenis nemen van den 35--jarigen ongehuwden Theo van Berkel, van beroep smid-bankwerker aan het Tilburgsche gemeentelijk gasbedrijf. Er is alle reden om verband te zoeken tusschen dezen moord en het spoorloos verdwijnen van de tienjarige Ria Pagie. De thans aangehoudene woont slechts drie huizen laast de ouderlijke woning van dit kind, dat nog steeds zoek is, en wel als kostganger van de familie de K. aan den Bosscheweg 221. Het onderzoek is thans zoover gevorderd, dat de politie ons bereidwillig een uitvoerig relaas kon verstrekken van de motieven, welke geleid hebben tot de aanhouding van genoemden van 8., doch volledigheidshalve lijkt het ons niet overbodig eerst nog eens even terug te komen op het Oisterwijksche drama, waarbij ook enkele inderhaast ontstane kleine onnauwkeurigheden van ons yerslag van Zaterdag dienen hersteld.

Het slachtoffer is niet tien, doch dertien jaar — zou 22 October a.s. veertien worden — en is genaamd Annie Remken, dochter van een kantoorbediende, wonende Joost van Gheelstraat te Rotterdam-west.

Het meisje behoorde met haar broertje tot de vele kinderen, welke door het R.K. Uitzendingscomité „Rerum. Novarum" te Rotterdam in gezonde streken des lands zijn uitbesteed en daar welwillend opgenomen om de stadslucht en minder aangename omstandigheden der groote Maasstad te ontvlieden. Zoo was Annie Remken terecht gekomen bij de gebr. Schut op de groote boerderij „Balsvoort", ver buiten Oisterwij k-dorp in de richting Boxtel. De boerderij is zéér eenzaam gelegen nabij de z.g. Fransehe Baan. In de boerderij „De Locht" van Broers in de buurt van „Balsvoort" was het broertje van Annie ondergebracht. Vier weken hebben zij genoten van de buitenlucht en Vrijdagmiddag j.l. kwamen de ouders over om hun kinderen op te halen, want Dinsdag zou de school weer beginnen.

Tegen half twaalf Vrijdagmiddag ging de landbouwer Th. Schut met het jongetje achter op de fiets naar het station te Oisterwijk, terwijl Annie op de fiets van een zuster van Sch. volgde. De ouders der kinderen werden aan het station afgehaald en gezamenlijk ging men toen naar de boerderijen, terwijl de jeugd natuurlijk niet uitgepraat kwam over al hetgeen er daar buiten bij die leuke boerenmenschen beleefd was. Schut bleef in O. achter, omdat hij naar den dokter moest. Het jongetje bleef bij Broers achter en de oude lui gingen met Annie bij Schut eten. Tusschen twee en half drie stapte het drietal weer op om naar Broers te wandelen en de koffer van den jongen, een knaap van negen jaar, in te pakken. Halverwege begon het echter te regenen en Annie ging terug om den regenjas van pa en haar eigen cape te halen. Die lagen daar o.m. nog, want men zou nog eens bij Schut terug komen, alvorens af te reizen. Om nu vader en moeder weer in te halen, kwam Annie per fiets met regenjas en cape na. Om half vijf ging het drietal, nu iri gezelschap van het jongetje, weer terug naar Schut om daar afscheid te nemen en het koffertje van het meisje mede te nemen. Toen was het, dat Annie vooruit fietste en onderweg moet zijn opgevangen door een onmensch, dat het kind heeft aangerand en afschuwelijk mishandeld, wat den dood tot gevolg had. Het echtpaar Remken kwam immers met het zoontje bij Schut en Annie was daar nog niet gearriveerd. Dit was om kwart over vijf. De ouders zijn toen de plek gepasseerd, waar hun kind op dertig meter afstand van het zandpad in het lage, dichte mastbosch zieltogend neerlag en niet onwaarschijnlijk hebben zij, onwetend, zelf den dader op de vlucht gejaagd Een tragische bijzonderheid is wel, dat de vader niet ver van deze plek

op het idee kwam de koffer van zijn zoontje zoolang in de struiken langs het pad weg te zetten, omdat hij er dan niet onnoodig mede behoefde te loopen en immers even later toch denzelfden weg terug zou gaan om dan het valies weer op te nemen..... Hoe weinig heeft de beklagenswaardige man vermoed wat zich in de onmiddellijke nabijheid in korten tijd had afgespeeld Toen het meisje dan bij Schut maar niet opdook, werd men ongerust, dat zij verkeerd gefietst was en gingen de vader en de gebroeders Schut in de omgeving zoeken. Jan Schut fietste in de richting Boxtel en Theo rond „Rozep Hoeve". Eerstgenoemde ontmoette tenslote nabij de Fransehe Baan den Oisterwijkschen gemeentebode Kees Snoeren, die daar hout sprokkelde en op de vraag, of hij .soms een meisje had zien fietsen, antwoordde, dat hij zoojuist wel een lichtblauw heerenrijwiel had gevonden, waarbij hij het al zoo vreemd vond, dat hij nergens in de buurt den eigenaar daarvan zag. Men begrijpt, dat Schut nu nog ongeruster werd en dit „al niet secuur meer" vond, zooals hij ons vertelde, toen wij hem Zondagmiddag op de boerderij spraken. (Wij waren daarheen gefietst om nog eens de juiste toedracht van het geheel te vernemen en hebben ons inmiddels kunnen overtuigen van den afstand en de eenzaamheid der streek waar het drama zich heeft afgespeeld.) Toen Snoeren vernam, dat er een kind vermist werd, dacht hij er ook het zijne van en trapte snel, met de in de bosschen gevonden fiets, naar het politiebureau te Oisterwijk. Vader Remken en de gebr. Schut waren inmiddels weer bijeen gekomen en hadden nog vergeefs gezocht toen na een uur Snoeren terugkwam met de veldwachters Berkens en Hendriks, alsmede Snoeren, die op voorstel der politiemannen de gevonden fiets mee terug gevoerd had. Terwijl Snoeren bij deze fiets de wacht hield om den eventueel opduikenden eigenaar nader aan den tand te kunnen voelen en terwijl de veldwachter H. verderop ging informeeren, zochten Berkens met de Schuts en Broers, die er ondertusschen ook bij gekomen was, systematisch de naaste omgeving af van de plek, waar de fiets was aangetroffen. Wijselijk had men den vader maar naar de boerderij gestuurd. Tenslotte vond Broers omstreeks half acht het verminkte lijk van het arme kind. Dr. Schrader kon later slechts den dood constateeren en de zeereerw. heer Pastoor v. d. Weerden heeft nog het H. Oliesel toegediend. Tevens waren inmiddels ook burgemeester Verwiel, de chef-veldwachter Verstappen en de brigade der Marechaussee gewaarschuwd, waarop een meer uitgebreid onderzoek van den omtrek volgde om de fiets van het meisje en den dader, die misschien nog in de buurt op zijn rijwiel loerde, te zoeken. Het werd inmiddels donker en men moest het lijk onder bewaking ter plaatse laten liggen, totdat den volgenden dag het parket zou komen. Bij het krieken van den dag werd het naspeuren van de omgeving voortgezet en omstreeks zeven uur Zaterdagmorgen vond men toen, zooals ook gemeld, de fiets van het slachtoffer.

Reeds vroeg ook was de Officier van Justitie uit Breda, Mr. F. Deelen, ter plaatse, die den avond tevoren natuurlijk reeds was ingelicht en het noodig oordeelde, dat de recherche van Tilburg in de zaak werd gemengd, omdat deze immers nog steeds zocht naar een vermist kind en reeds belangrijke aanwijzingen bezat,, hetwelk uit het hierna volgende zal blijken. Op last van den Officier van Justitie werd deswege de Tilburgsche recherche-inspecteur J. Stevens als deskundige gerequireerd, mede, omdat hij de leiding had van het intensief gevoerde onderzoek in de zaak-Pagie. In gezelschap van den heer commissaris Preusting en beambten van den technischen politiedienst met he. noodige materiaal en twee speurhonden was zoodoende Zaterdagmorgen vroeg ook inspecteur Stevens op de plaats van het misdrijf. Bij het onderzoek van Tilburagsche zijde bleek al spoedig, dat men hier te doen kon hebben met het rijwiel van een individu, dat reeds veertien dagen „geschaduwd" werd in verband met de vermissing van de kleine Ria Pagie.

En waarom nu deze man al zoolang in de gaten gehouden werd, moge blijken uit het volgende verhaal, dat men het „voorspel" zou kunnen noemen van dit ontstellende drama. Van politiezijde mochten wij hieromtrent de volgende uitvoerige bijzonderheden vemen-.0;..

Het eigenaardig gedrag van den vent en dat gepraat met die kinderen was echter opgevallen aan twee dames, die in een naburige woning voor het raam zaten. Zoodra de man was weggefietst, kwamen zij buiten en vroegen aanstonds aan de kinderen wat die kerel gezegd had. De dames begrepen uit het verhaal der kleinen al heel gauw, dat dit niet pluis was en brachten de kinderen onmiddellijk naar de ouderlijke woning, waarna zij — zeer actief! — van het gebeurde aangifte deden bij de politie, nadat zij eerst nog een toevallig passeerend rijwielagent verwittigd hadden, die nog getracht heeft den kerel in de buurt terug te vinden. Het bleek, volgens de kinderen, dat hij hen ook een pop en een wagentje beloofd had.... Waar hier weer den Bosscheweg ter sprake kwam, dacht de recherche aanstonds aan genoemden van Berkel; er was alle aanleiding om na te gaan of hij het hier weer geweest was. Men wist op welke uren en langs welke route hij van zijn werk pleegde te komen en den volgenden middag om twaalf uur werden de dames uitgenoodigd nog eens medewerking te verleenen om de identiteit vast

te stellen. Ongedwongen hielden zij zich met rechercheurs in de straat op toen hij van de gasfabriek naar huis fietste en zoodra hij ongemerkt was aangeduid als den door de politie vermoeden man, konden de dames aanstonds bevestigen, dat hij inderdaad den-

gene was, dien zij met de kinderen hadden zien praten.

Daar kwam plotseling weer iets opmerkelijks toen het der recherche, die van B. steeds bleef „schaduwen", ter oore kwam, dat hij gevraagd had den Vrijdagmiddag en Zateroag j.l. (29 en 30 Aug.. op de gasfabrieK te mogen verletten .Eveneexis kon worden nagegaan, dat hij dien Vrijdagmiddag jl. omstreeks 2 uur zijn kosthuis had verlaten en was weggefietst in de richting Den Bosch. Denzeifaen avond werd het lijk van Annie Remken gevonden

Hier komt dit relaas weer terug op het drama te Oisterwijk en het daarbij gevonden heerenrijwiel. Dit was een licht blauw gekleurde fiets en bij een nauwkeurig onderzoek kon worden vastgesteld, dat het stuur eigen maaksel was en gelascht moest zijn door een vakman.

Het is te begrijpen, dat de Tilburgsche recherche hier weer onmiddellijk den verdachten smid-bankwerker van de Tilburgsche gasfabriek in gedachten kreeg. Het onderzoek ter plaatse werd nog voortgezet en daarbij waren naast de hooger genoemden mede tegenwoordig de luitenant van Ditzhuijzen, districtscommandant der Marechaussee en de politiebeambte Rooijmans uit Haperen met diens bekwame rijksspeurhond.

Nu had zich wel zooveel bezwarend materiaal tegen van B. opgestapeld, dat inspecteur Stevens niet langer wilde dralen en in overleg met de Justitie het moment gekomen achtte om in te grijpen, vooral waar inmiddels door twee betrouwbare getuigen kon worden bevestigd, dat het gevonden rijwiel dat van van B. was. Om half vier Zaterdagmiddag werd, nadat was nagegaan, dat hij thuis was, het kosthuis van van B. aan den Bosscheweg alhier door rechercheurs omsingeld en ging inspecteur Stevens over tot arrestatie van van Berkel, die wei even schrok, maar zich spoedig herstelde. De man werd geboeid overgebracht naar het hoofdbureau van Politie en den Commissaris aldaar voorgeleid. De verdachte ontkent echter hardnekkig schuldig te zijn aan den moord op Annie Remken en beweert ƒ niet de hand te hebben in de ver- / missing van Ria Pagie. Hij is voorloopig opgesloten in het hoofdbureau alhier en blijft ter beschikking van den burgemeester van Oisterwijk, die het de moordzaak betreffende onderzoek leidt.

Zoodra de verdachte van B. was ingesloten, werd in zijn kosthuis door inspecteur Stevens met enkele rechercheurs een uitgebreide huiszoeking verricht, waarbij alle het terzake dienende in beslag genomen is. De man had, toen hij Vrijdagmiddag wegfietste, tegen zijn hospita beweerd, dat hij familie in Eindhoven ging opzoeken. Mej. de K. had hem enkele boterhammen meegegeven, welke, zooals reeds gemeld, nog op zijn fiets gevonden zijn. Ook werd nog eens vastgesteld, dat het de fiets van van B. was, welke bij de plaats des misdrijfs was aangetroffen. Ook kon worden nagegaan, dat hij Vrijdagavond laat of Zaterdagmorgen in de vroegte zonder fiets is thuis gekomen. Hij miste ook zijn Manchester-jacker. Verder is er bij de huiszoeking veel bezwarend materiaal gevonden en er valt eigenlijk niet aan te twijfelen, dat men hier den dader van den afschuwwekkenden moord op het Rotterdamsche meisje gegrepen heeft. Zijn verklaringen zijn dusdanig tegenstrijdig en leugenachtig, inzake het geval Pagie, dat de vermoedens ook ten dezen opzichte bedenkelijk zijn. Daarover is hij echter verder weinig aan den praat te krijgen en dit kind blijft dus nog zoek, terwijl men ook nog niet weet, maar wel kan vreezen, wat ermede gebeurd is.

Het onderzoek wordt vanzelfsprekend met kracht voortgezet om de nog duistere punten In beide zaken, die nauw met elkaar verband houden, op te helderen. De verdachte is een eigenaardig, maar zeer sluw type. Hrj heeft verscheidene jaren in Amerika verblijf gehouden en beweerde daarover eerder tegen kennissen hier wel ééns, dat hij daar ingenieur of dokter en dan weer zelfs onderwijzer geweest was. Hij is geboortig uit^Uden en is al eenige jaren alhier op het gemeentelijk gasbedrijf werkzaam.

I Vermeldenswaardig is nog, dat hij destijds mèt den vader van Ria Pagie bij de politie aangifte van de vermissing van kwam doen....

De politie houdt zich ten zeerste aanbevolen voor inlichtingen omtrent den verdachte en diens gedragingen gedurende de laatste weken. De opsporing wordt nog verzocht van zijn jacker en van een armbandhorloge en den bril van het Rotterdamsche meisje, vermoedelijk bij een aan het misdrijf voorafgegane worsteling in de bosschen verloren. Voorloopig kan uien aannemen, dat de straat gezuiverd is van een voor kinderen gevaarlijk heerschap.

Dit is vooral te danken aan het knap recherchewerk onder leiding van inspecteur Stevens, die steeds meer bezwarende feiten tegen van B. kon verzamelen. De betrokken ouders mogen ook de kordate dames wel erkentelijk zijn, die bij de Enschotschestraat de door den verdachte aangesproken kinderen onder haar hoede namen en de politie waarschuwden. Thans is er alle aanleiding om de bosschen van Oisterwijk nog eens nauwkeurig af te zoeken, hetgeen dan ook geschiedt door een uitgebreide politiepatrouille. Algemeen is de deernis met het zwaar beproefde Rotterdamsche echtpaar, dat op een wel intens droevige wijze tijdens een aanvankelijk zoo welbestede vacantie een dochter heeft verloren. Het was een vriendelijk en oprecht kind, dat ook de harten der tijdelijke pleegouders op de boerderij had veroverd. De menschen daar zijn er ook diep van onder den indruk. Maar heel erg is het nu ook geworden voor de ouders van de kleine Ria Pagie, wier angstige vermoedens men zich wel kan indenken.

Zondagmiddag omstreeks half zes is de 56-jarige motorrijder S. Ansems uit de Beethovenstraat te Tilburg, op den Bredaschenweg onder de gemeente Hulten, op een vrachtauto gereden. Hij was op slag dood. De 36-jarige echtgenoote van A., die op de duo zat, kreeg een schouderfractuur. Zij is naar haar woning vervoerd.

Volgens welingelichte kringen hebben de Britsche en Sovjettroepen elkander vandaag te Kaswin, op 100 mijl ten noordwesten van Teheran, ontmoet.

BERLIJN, 1 Sept. (DNB). Britsche vliegtuigen hebben in den nacht op 1 Septembei in West- en ZuidwestDuitschland een aantal bommen neergeworpen. De aangerichte schade is onbelangrijk. Nachtjagers hebben acht van de aanvallende vliegtuigen neergeschoten. Eenige d_r via de Oostzee naar Duitsch gebied vliegende vijandelijke vliegtuigen hebben getracht Berlijn aan te vallen. Voordat zij echter den buitensten versperringsgordel der rijkshoofdstad hadden bereikt, wijzigden zijn hun koers.

NEW VORK, 1 Sept. (DNB). Volgens een bericht uit Londen is daar officieel bekend gemaakt, dat vice-admiraal Patrick Edward Parker in actieven dienst om het leven is gekomen. Parker was leider van den convooidienst. De naam van zijn schip, of het gebiefJ waar hij om het leven is gekomen, worden in het officieele Engelsehe communiqué niet medegedeeld.

Volgens het gisterochtend vroeg uitgegeven bulletin heeft zich in den toestand van Laval en Déat een beslissende verbetering voorgedaan. Laval heeft een rustigen nacht gehad, zijn temperatuur daalt gestadig. De kogel, die in het lichaam is gebleven, schijnt zich op een ongevaarlijke plaats vast te zetten. De toestand van Déat is na de zware operatie, zoo gunstig als men maar kan wenschen. De dokters zijn van meening, dat hij gered is. Ook over Laval lieten zij zich gisterochtend optimistisch uit.

Men herinnert zich, dat op den avond van Maria Hemelvaartsdag — 15 Aug. J.l. — bij de politie alhier aangifte werd gedaan van de vermissing van de 10-jarige Ria Pagie. De * politie begon onmiddellijk te speuren, den ganschen nacht en den volgenden dag, nog niet met zekerheid wetend of hier van een ongeluk dan wel van een misdrijf sprake kon zijn. Tenslotte kwam men er den volgenden middag na den feestdag om twee uur al achter, van wien het kind die dubbeltjes gekregen had, waarvan wij dezer dagen nog melding maakten en waarvoor het meiske in een winkel in de buurt (tegenover Key's houthandel) kauwgummi had gekocht. Zij bleek dit geld n.l. gekregen te hebben van den in den aanhef van deze reportage genoemden van Berkel. Deze kwam als buurtbewoner dikwijls brj Ria thuis en het kind kende hem heel goed. Zoowel 's morgens als 's middags had zij van hem een dubbeltje gehad om er iets lekkers voor te koopen. De recherche knoopte zich natuurlijk dit feit van belang goed in de ooren. Eenige dagen later kwam daar iets heel eigenaardigs brj.

Het kwam der politie ter oore, dat een onbekend man op het Besterdplein aan enkele kinderen wat centen had gegeven om een ijsje te koopen. Toen het ijsje verorberd was, zeide de kerel, dat het toch eigenlijk niet zoon goed ijs was en dat er veel beter te krijgen was aan een karretje bij de Sacramentskerk aan de Ringbaan Oost. Hij gaf de kinderen nu een kwartje en spoorde hen aan naar de door hem aangeduide plaats te gaan, hetgeen de onschuldigen, onder den indruk van den mooie-praatjesmaker grif deden. Nabij de Enschotsche en Sumatrastraat hield hij de kinderen, welke hij had achterna gefietst, staande en duidde hen met veel gebaren aan, dat zij maar niet naar het kerkplein moesten gaan, maar aan het einde van het noordelijk gedeelte der Ringbaan naar links moesten afslaan n.l. den Bosscheweg op langs Keij. Ook dit zouden zij do enen hij fietste vooruit .

Nu werd nauwkeurig nagegaan wat van B. op den avond van den bewusten feestdag zooal had uitgezet en uit het onderzoek bleek, dat hij per fiets, een damesrijwiel aan de hand daarnaast leidende, van zijn kosthuis in de richting van de stad was weggereden. Men moet zich hierbij herinneren, dat de kleine Ria des avonds omstreeks acht uur op den Heuvel is gezien. Zij stond daar op het pleintje, waar men fietsen in de tegels kan parkeeren tegenover Rutten's banketbakkerszaak. Zij stond er kennelijk op iemand te wachten met het gezicht naar de Hema gekeerd. Dit is door getuigen pertinent vastgesteld. Meer en meer rees bij de recherche nu het sterke vermoeden, dat deze man niet vreemd kon zijn aan de spoorlooze verdwijning van Ria Pagie. Hij bleek later het damesrijwiel verkocht te hebben. Reeds geruimen tijd was hij ervan in het bezit geweest.

Dat de kleine Pagie een ongeluk was overkomen, kon met dit al nog niet uitgesloten worden geacht en daarom werd ook gedregd in het kanaal, waarbij buurtbewoners steeds hup medewerking verleenden.

Ook van B. bood zoowaar herhaaldelijk zijn hulp aan, maar van zijn diensten werd geen gebruik gemaakt .Zoo werd ook de omgeving van de Rauwbraken met tien honden afgezocht, doch zqnder resultaat. Bij alle vermoedens, die tot hiertoe tegen van B. waren gerezen, moet men dus niet uit het oog verliezen, dat er nog geen reden bestond om in te grijpen. Het verdere onderzoek zou ér wellicht door vastgeloopen zijn op de zwijgzaamheid van den man, die immers toen nog reden kon hebben om te vragen hoe.men er toe kwam om hem aan te houden. Er viel immers nog niets tegen hem te bewijzen zoolang nog niet was vastgesteld kunnen worden wat er met de kleine Ria gebeurd was, hetgeen men thans nóg niet weet. Neen, het ging er nu eerst maar om het net rond dezen, weliswaar, verdachte nauwer aan te halen

De Britsche ambassade te Tokio heeft opnieuw alle Britsche staatsburgers in Japan en Mandsjoekwo, wier verblijf in deze landen niet dringend noodig is, opgeroepen te vertrekken.

De ambassade maakte bekend, dat er een speciaal schip is gecharterd om deze Britsche staatsburgers te halen.

De ambassade was tot nu toe niet in staat den naam van het schip en den datum van aankomst in Japan bekend te maken. Men neemt aan dat de meerderheid van de 300 Britsch-Indiërs, die in Japan verblijf houden alsmede de meerderheid van de 1000 Britsche staatsburgers, onder wie 200 vrouwen en 20 Canadeezen en Australiërs, deze gelegenheid zullen aangrijpen om Japan te verlaten.

Naar de ambassade verklaarde, is men het er nog niet over eens of ook aan Amerikaansche staatsburgers gelegenheid zal worden gegeven met dit schip te reizen.

Kapitein Joppien, drager van het IJzeren Kruis, is, zooals reeds gemeld, na zijn zeventigste overwinning in de lucht van een vlucht tegen den vijand niet teruggekeerd. Kapitein Joppien werd in 1912 als zoon van een mijnwerker in Bochum geboren. Van 1926 tot 1930 was hij werkzaam als leerling letterzetter.

In October 1931 kwam hij als tirailleur bij een infanterie-regiment en werd in 1937 tot Oberfeldwebel bevorderd. In 1939 werd hij tot luitenant-vlieger en in 1940 tot kapitein bij een jachteskader bevorderd. In April j.l. ontving hij, na zijn veertigste overwinning in de lucht, als elfde officier der Duitsche weermacht het eikenloof bij het ridderkruis van het IJzeren Kruis.