Algemeen Handelsblad

QVER een gebied van ruim 200 hectaren heide, beschut door loof- en dennebossen, trekt in Noord-Duitsland de enig overgebleven kudde wilde paarden van West-Europa. Ruige veulens zwerven speels af wanneer de troep verspreid graast, maar als de gesloten horde verder draaft, wijken ze niet van de flanken van de merrieën. Eens per jaar echter, op de laatste zaterdag van de maand mei, worden de éénjarige hengsten voorgoed van hun omgeving gescheiden en overgebracht naar boerderijen waar hun het tuig van wagen en ploeg wacht. Deze selectie is nodig om inteelt te voorkomen. Duizenden toeschouwers

keren jaarlijks naar de stad Duimen terug om de rodeo te zien, waarin de jonge dieren uit de kudde worden gevangen. Een spannend schouwspel van kracht en verset, maar ook met een vleug tragiek. De ingreep is echter nodig om, zonder kruising met edele rassen, de „wilde paarden van Duimen" toch krachtig en als een levend natuurmonument te behouden. Deze paarden — thans ongeveer 180 in getal — hebben een historie, die tot omstreeks 1300 terug reikt. In die tijd beval de Heer van Merfeld, naar wie de streek van het reservaat de Merfelder Bruch is genaamd, de instandhouding van een wildbaan

voor de kudde. In de tweede helft van de negentiende eeuw dreigde de troep verloren te gaan, als gevolg van een deling van het land. Dank zij het ingrijpen van de Hertog van Croy werden de paarden verzameld en naar hun huidig landelijk asiel gedreven, waar zij nagenoeg ongestoord hun wild leven kunnen voortzetten. Zij voeden zich met wat op de afgelegen weidegronden wil groeien, en slechts wanneer er hoge sneeuw ligt en de dieren beschutting zoeken in de hoog gelegen bossen, worden er speciale

voederplekken met hooi en stro aangelegd. In de juiste betekenis van het woord zijn het geen wilde paarden meer, mede doordat er speciale dekhengsten in de kudde worden gehouden. De manen en staarten van de dieren tonen duidelijk, dat het onbekommerde leven over op grote, woeste vlakten gaandeweg ia ingeperkt. Anderzijds echter verraden de muisgrijze en donkerbruine haarkleuren dat het bloed van hun uitzonderlijk ras toch nog steeds is behouden. Foto'» Kwi WeMinf

I N «e historische Lutherse kerk aan ' CmveïïL? 1 ® ! ha ? s als aula bi J' de itniir -l . ^nans ais auia dij ae bruiiM. I 2 1 iï van Amsterdam in gegistermi'rf5 ee prof - dr - L C. van Houte leven a i u S • zijn afscheidscollege gede nrtv.„ ° uiten gewoon hoogleraar in zelfde ~ï pe ? agogiek - Het is daar, op deredenai*?' waar befaamde kanselgang-ei-* t soms du izenden en meer kerkliadL. ^gelijk onder hun gehoor hun nnio'3- waar generaties theologen een ng , in het spreken ontvingen, Niet au? pr f nd afscheid geworden, ^eid u. a „ e „ n oor de gloed en de vaardigen anrw5 mee de scheidende hoogleraar Uur aan ü S e(lui 'ende twee en een half Welsrirpi, 0 „j woord zijn geweest maar toigeriK 00 door Jl et warme geVo edkun,iI vei 'knoehtheid aan de opVa n \va voor ^et gebrekkige kind en van l t ™ erm g voor de man die hierin lev»^. °P , bet hoogste niveau — minst tS, heeft gemaakt. Niet het te ?enwrir.Y-^ re . d was hierbij de verHet er der oud-leerlingen. Cr etarl^ a ;f 0 J >r 9 f - mr. J. Valkhoff, sec olieg e v a de Senaat, die hier het ma gnificua °f Uratoren en de rector J a mens rif , e S en woordigde en tevens ■^cjt vnnr. ^ n . aat prof. Van Houte dank Ü ls hoo£?w„„ ? een deze te Amsterdam ?®. orthonapriai 16 ®^ verricht. „Gij hebt ?'t van aan de umversi®tatu s eeirèv >F m haar academische hoff op SB seven , zo merkte prof. Valk® e tekeni' s . i- 1 had gewezen op de f°°g in biPri Pr ° Van Hout e als pedaDor psschool P Rop - dr t O fopbaan bii w V , an Houte is Zljn Vb £ n Zeeuwao h ager onderwijs, in r -, * R °tteiciam ï, dorpsschool begonnen. Wj naar Amster

wetenschappelijke studie toe te leggen. Vanwege het Nutsseminarium voor pedagogiek werd hij na de oorlog benoemd tot bijzonder hoogleraar. Ook was hij directeur van het pedotherapeutisch instituut. Later benoemde de universiteit hem tot buitengewoon hoogleraar Thans begint de wetenschappelijke opleiding van orthopedagogen aan de univ. van Amsterdam vaste vormen aan te nemen. Prof. Van Houte, die intussen ook belangrijk voorbereidend werk heeft verricht voor een wettelijke regeling van het buitengewoon onderwijs, blijft na zijn emeritaat de postdoctorale opleiding' nog dienen. Sociaal aspect het sociale aspect van de ortho HET afscheidscollege was gewijd aan het sociale aspect van de orthopedagogiek. Prof. Van Houten kende aan dit sociale aspect in verschillende opzichten een beslissende betekenis toe; bij het wetenschappelijk onderzoek, bij diagnose en therapie, wat dit laatste betreft zowel bij het praktische werk als bij het omschrijven van de doelstelling en grenzen der pedotherapeutische Wetenschappelijke hulp bij de opleiding van instructeurs voor de zg. home training noemde hij een dringende vraag en met klem wees hg op de betekenis van een gedetailleerde kennis van het milieu bij dit alles. Prof. Van Houte noemde het vraagstuk van de zwakzinnig verklaring >>een nog niet geheel opgehelderde zaak en hond de orthopedagogen op het hart met te werken met een virtueel beeld van de pupil maar met het beeld van de ciale werkelijkheid. Het feit dat er ondanks alle orthomint iï, zag h.j Lïïï wijzingen dat men bij ^ h ^ nog veel te leren heeft. Het verband

tussen de maatschappelijke status en de methode ontbreekt vaak bij het onderzoek, aldus prof. Van Houte. Een te weinig kritisch onderzoek brengt een gebrek aan preventieve zorg met zich mee. Ook wees hij in dit verband op het grbrek aan follow up bij het onderzoekswerk. Prof. Van Houte besloot met twee wensen: Men late het onderzoek volkomen zijn en men beïnvloede de gezinnen zo, dat de kinderen teruggeplaatst kunnen worden. Wij hebben pas een waarlijk „open" wereld als de gebrekkigen daarin opgenomen kunnen worden en hun deel aan verantwoordelijkheid erin dragen, aldus prof. Van Houte. «

(Ingez. meded.-advertentte) AAN DE INDISCHE OCEAAN 14 uur vliegen 14 daagse zeereis genieten van mondain en vrolijk strandleven. Het wonder beleven van een subtropisch land dat vol is van indrukwekkende romantiek. Bloemenweelde, modern» steden, fascinerende wildreservaten. Dat, en nog zo oneindig veel méér, is Zuid-Afrika. Land van ruimte, zon en kleurenpracht - het hele jaar door. Land waar men uw eigen taal verstaat. Breng daar de vakantie van uw leven door - eventueel gekombineerd met een zakenreis. ZUID-AFRIKA Vraag uw reisbureau om de geïllustreerde toeristenautokaart en verder foldermateriaal of schrijf (in het Nederlands) aan de SATOUR Suid-Afrikaanse Toeristekorporasie Frankfurt am Main - An der Hauptwache II -Tel. 21505/21593

Een Delfts student kost thans jaarlijks ƒ 60.000 aan investeringen en ƒ 6.000 aan exploitatiekosten. Van de ongeveer duizend studenten die jaarlijks in Delft aankomen verwerven bij benadering 650 het ingenieursdiploma. Hun studieduur overtreft de nominale studie van 5 jaren echter met ongeveer dertig procent. Behalve de principiële vrijheid van wetenschapsbeoefening kennen wij ir> Nederland speciaal een zeer vergaande vrijheid van studeren: De student kan zich geheel naar eigen inzicht op de examens voorbereiden, hij is niet verplicht de colleges te volgen. Waar dit leidt tot een zeer zelfstandige stijl van studeren, waarbij de student semi-autodidact

wordt, kan deze studievrijheid zeker ten goede komen aan het latere oriëntatievermogen van de ingenieur, speciaal in de zich snel ontwikkelende takken van wetenschap. De voor- en nadelen van deze verregaande studievrijheid zijn moeilijk tegen elkaar af te meten. Vast staat dat moderne didactische methoden, die elders met succes beproefd werden, een beperking van deze studievrijheid met zich brengen. Naast de vrijheid van voorbereiding tot de examens hecht de Nederlandse student nog waarde aan de vrijheid om zolang over zijn studie te doen als hem goeddunkt en de particuliere financiën dit toelaten. Het is deze laatste, ruimere interpretatie van de studievrijheid, die het ook in de toekomst nog hard te verduren zal krijgen. Een en ander werd tegenover het ANP afgemerkt door prof. ir. H. J. de Wijs, die volgende week prof. dr. RKronig zal opvolgen als rector magnificus van de technische hogeschool te Delft. Van de 435 eerstejaarstudenten die zich lieten inschrijven bij de Vrije Universiteit te Amsterdam, hebben 251 zich gemeld als aspirant-leden van het studentencorps der V.U., en 69 bij de vereniging van vrouwelijke studenten. De aanmelding voor dit studentencorps is hiermede groter dan vorig jaar, toen 205 nieuwe leden toetraden. De belangstelling van de dames is dit jaar geringer, daar zich vorig jaar 80 vrouwelijke studenten gemeld hebben. Er hebben zich 222 nieuwe studenten

aangemeld ts Wageningen, van wie 46 bij de Wag. Vrouwelijke Stud. vereniging, 58 bij het Wag. Studentencorps. 40 bij Unitas, 46 bij „Sint Franciscus Xaverius" (9 dames) en 35 bij SSR (4 dames). Tot lector in de Italiaanse letterkunde aan de universiteit van Amsterdam is benoemd dr. mr. H. van den Bergh, geboren te Amsterdam. Hij ontving een muzikale en juridische scholing, welke laatste hij in 1919 met een promotie afsloot. Tussen beide wereldoorlogen beoefende hij de journalistiek als dagbladredacteur en -correspondent, terwijl hij tevens als letterkundige medewerkte aan de tijdschriften Het Getij en De Vrije Bladen. Van 1946 af studeerde hij Romaanse letteren aan de hoofdstedelijke universiteit. Hij promoveerde in 1952 te Utrecht met lof op een proefschrift over Giambattista Cast. Sindsdien was hij privaatdocent in de Italiaanse cultuurgeschiedenis en van 1960 af tev2?is docent aan de universiteit van Amsterdam.

MAANDAG a.s. zal prof. dr. R. Kronig het ambt van rector magnificus van de T.H. te Delft, welk ambt hij dan drie jaar zal hebben bekleed, overdragen aan prof. ir. H. J. de Wjjs. In een gesprek dat wij met prof. Kronig naar aanleiding van dit feit mochten hebben, kwam naar voren dat het meerjarige rectoraat voor Delft kennelijk vele voordelen heeft en slechts weinig nadelen. Over het nu gevolgde systeem zijn niet alleen de academische senaat, het college van curatoren en de betrokken hoogleraar, maar is ook liet ministerie van o. k. en w. tevreden.

DE grote materiële inspanning die Nederland zich voor de inrichtingen 4 van hoger onderwijs moet getroosten, zo zei prof. Kronig, eist dat het beheer en het bestuur een meer gecontinueerd karakter krijgt dan met het eenjarige rectoraat mogelijk is. Er is naar zijn mening geen enkele behoefte aan, wijziging te brengen in de periode van drie jaar, waarvoor een rector magnificus aan een aantal hogescholen en universiteiten reeds wordt benoemd. Een rectoraat van slechts één jaar, zoals in Delft ook na de oorlog nog is voorgekomen, was nauwelijks voldoende om de betrokken hoogleraar in de gelegenheid te stellen zich te oriënteren omtrent de problemen, die zich bij een dergelijke omvangrijke en zich in snel tempo uitbreidende onderwijsinstelling

voordoen. Ook de TH te Eindhoven heeft het meerjarig rectoraat ingesteld, evenals de landbouwhogeschool te Wageningen, de universiteit van Amsterdam, de rijksuniversiteit te Groningen en de economische hogeschool in Rotterdam. Het éénjarig rectoraat kent men thans nog in Leiden en Utrecht, aan de VU te Amsterdam en de r.-k. universiteit te Nijmegen. HET meerjarig rectoraat heeft echter voor de hoogleraar die ertoe wordt geroepen één belangrijk nadeel. In die jaren is hij zo overbelast met tal van zaken van bestuur en beheer der hogeschool dat hem de tijd ontbreekt op de hoogte te blijven van de ontwikkeling op zijn eigen vakgebied. Dit bezwaar weegt volgens prof. Kronig echter niet op tegen

de voordelen die een driejarig rectoraat voor de hogeschoolgemeenschap op levert. De wet op hoger onderwijs schept de mogelijkheid van een vierjarig rectoraat en bovendien van een herbenoeming voor dezelfde periode. Prof. Kronig bleek hiervan geen voorstander, daar een

wisseling in de leiding z.i. toch wel gewenst is. Bovendien is het naar zijn mening van belang bij het rectoraat dat er variatie komt in het type personen en in de wetenschappelijke richting die zij vertegenwoordigen.

PROF. DR. R. KRONIG

Op 24 september zal in besloten kring het eerste lustrum gevierd worden van de school voor Hebreeuws en Judaïca te Rotterdam. Deze school werd op niet-commerciële basis gesticht om tegemoet te komen aan de belangstelling die, na het ontstaan van de staat Israël, ook in Nederland groeide voor taal en litteratuur van het Joodse volk. De leiding berust sinds de oprichting bij dr. Max Reisel. Tweede docent is dr. R. K. Sikkema. Er zijn thans 50 leerlingen. De meesten van hen zijn nietJoods. Vorig jaar ging men tevens over tot het schriftelijk onderwijs, waarvoor ook in België veel belangstelling blijkt te bestaan. De stichting voor Hebreeuwse taaien letterkunde en Judaïca. die deze school in stand houdt, is gevestigd te Rotterdam, Bylwerffstraat 11.