toch werkt onverpoosd tot de komst van den Antichrist toe. Die in Jezus ontslapen zijn daarentegen werken niet, maar rusten van hun arbeid. De wederhouder leeft in den strijd op aarde mee. Van de verlosten daarboven echter meldt de Schrift ons iets dergelijks niet. Hoe men het dan ook wendt, de gedachte aan een mensch, hij zij koning of keizer of gezaligde, behoort onverwijld te worden uitgeschakeld.
Het ligt in den aard der zaak, dat men er zich nu rekenschap van geeft, of de wederhouder misschien de naam kan zijn voor God zelf. En men heeft dit inderdaad ook beweerd, zoowel van Christus als van den Heiligen Geest.1 ) Het lijdt geen tegenspraak of zij werken van den apostolischen tijd af tot den huidigen dag toe. Toch rijst ook tegen dit denkbeeld een onoverkomelijk bezwaar. Er staat immers, dat de wederhouder zal weggenomen worden. En dat kan ' gelden nóch van Christus noch van den Heiligen Geest. ' De Christusregeering zal niet ophouden, zoolang zon en maan het aardrijk beschijnen en de Geest zal van Sions burgeren niet wijken noch aflaten de wereld te overtuigen van zonde en van gerechtigheid en van oordeel.
Dit staat derhalve vast: met den wederhouder kan geen menschelijke en ook geen Goddelijke macht zijn gemeend. Eén uitweg blijft, zoover ik zien kan, slechts open. 1S2) Namelijk, te denken aan engelenmacht. En hiermede betreden wij een terrein, dat door den christen dikwijls te angstvallig wordt gemeden en waarheen het Gods woord toch den toegang heeft ontsloten. Of leert de Schrift niet ten stelligste, dat de engelen in het menschen-, ook in het volkerenleven veelvuldig ingrijpen ? Zijn zij niet gedienstige geesten, die tot dienst uitgezonden worden om dergenen wil, die de zaligheid beërven zullen ? Dragen zij de moegesloofde ziel van het Godskind niet in Jezus' koesterenden schoot ? Wordt er bovenal in de lucht rondom ons niet een strijd der geesten gevoerd, welke den wereldoorlog, waaronder