der zijstraten van een drukke hoofdstraat niet een centerboor het deurpaneel van een goudsmidswinkel te vernielen om zich zoodoende toegang tot den winkel te verschaffen en diefstal te plegen.
't Was nu te begrijpen, waarom hij niet zeggen kon waar de goudsmidswinkel gelegen was, die zijn vriend op het oog had. De vriend was hij zelf en 't heele verhaal was blijkbaar noodig geweest om de politie op een dwaalspoor te brengen.
Natuurlijk werd ook hij weer voor een tijdje opgeborgen.
't Is een eigenaardig feit dat misdadigers steeds weer tot een zelfde misdrijf vervallen als waar voor zij zijn veroordeeld. Is hun uitganskas verteerd, dan nemen zij hun oude baantje weer bij de hand, hij die ingebroken heeft, gaat weer inbreken en degene die fietsen stal, steelt ze weer.
Dit feit is meestal een vingerwijzing voor de recherche bij het opsporen van misdaden. Wordt er druk ingebroken dan worden de inbrekers van professie, die op dat oogenblik op vrije voeten zijn, goed nagegaan. Zoo was dit indertijd het geval met een jassendiefstal. Herhaaldelijk werden uit café's en sociëteiten jassen gestolen en nog maar steeds was men den dief niet op het spoor.
Ik ging in die dagen voor mijn genoegen op een avond naar het Paleis van Volksvlijt, waar een tentoonstelling gehouden werd. Al rondkijkende zie ik tusschen het publiek een net gekleed heer, met hoogen hoed en mooien winterjas rondwandelen. Ik herkende dadelijk in hem een oude bekende van de justitie, van wien ik niet wist dat hij zijn tijd, — hij was opgepikt voor diefstal van jassen, parapluies, enfin van alles wat in de gangen van huizen te vinden is, al uit gezeten had.