De Peri

  • Kopieer en plak deze bronvermelding in je document

Onderstaande tekst is niet 100% betrouwbaar

„Of je laat ze door je kind dragen? Met welk recht, veroordeel je hem nu tot eeta leven van üjden en vernedering ? Wat is 't leven als men 't niet gër

nieten kan!"

Maar daar ojitwaakte met volle kracht in Irene s

ziel de herinnering aan haar jeugd, aan haar onschuld.

„O !" riep zij bitter ,,'t is niets als men het wijdt

aan den dienst van de Schoonheid en de Vreugde,

maar dan vlucht men onder het kruis en is daar

veilig." .

„Mystieke onzin! 't Staat je goed met je geblankette wangen en gepoeierd hoofd te praten van kruis en lijden. Je hebt je plicht verwaarloosd, je roeping miskend en je wilt de straf laten dragen door dat onschuldige kind. Neen, het zal niet gebeuren!"

„En als je dat kind doodt dan zal ik je? beschuldigen

als moordenaar!"

Hij lachte, een ijselijke lach 1 En tusschen zijn windselen kermde en kreunde het ongelukkige kind terwijl zijn ouders zulk een bitteren strijd voerden.

„Een paar druppels en 't is gedaan. Het kind is verlost van zijn pijnen, het is geen levend verwijt

meer voor zijn ouders !

„Réné! Je zult niet dooden ?"

„Wie zegt dat ?"

„God!... De wet, die Hij in onze ziel legde.' „Wij gelooven immers aan geen God meer! „O neen, neen!" kermde zij met de beide armen het bedje beschermend „neen, ik heb het recht niet meer je iets te verwijten of je lessen te geven, maar ik blijf zijn moeder. Ik zal hem verdedigen.... „Uit eigen belang! De dokter heeft het nog ver-