wien ik een bizonderen hekel had, omdat hij, hoewel zelf altijd voor den mal gehouden, als hij goed gedronken had, met zijn brutale welbespraaktheid en zijn 'Engelsche grappen, mij, den vreemdeling, wel met succes in de maling wist te nemen. Deze kwam met Harry luid lachend en pratend, vlak naast mij staan.
— «En hoe moet het nu met Dina?» vroeg het windbuiltje aan Truant.
— «Stil! stil! man!» zei Truant. «Een weinig discretie, alsjeblieft!»
Maar de aangeschoten kwiebes liet zich niet zoo gauw den mond stoppen:
— «Krijg ik volmacht, Harry, tot het vervullen van de opengevallen plaats? Als rechtens geautoriseerd vertrooster?»
— «Goed! Goed!» zei Harry Truant, om er van af te zijn.
Maar ik had het alles duidelijk gehoord en begrepen. Of liever ik had alleen begrepen dat ik door een machtwoord plotseling verlof kreeg geheel te doen zooals mijn lichaam wilde. Het getergde lichaam, radeloos door den langen kamp van Slang en Arend, wilde nu wraak en vernieling. De kamer, de gaslichten, de stoelen, alles begon op een aangename, zelfs