VOORWOORD.
„Lichtende Fakkels": en toch is ons van den levensloop der Apostelen zoo weinig bekend. Men moet, zooals de schrijfster in dit boek weer met groote piëteit en zorg heeft gedaan, de schaarsche brokken van historische gegevens verzamelen, ze nauwkeurig onderzoeken in het licht van de geschiedenis van den tijd, om ze tot een geheel te kunnen samenvoegen. Maar toch heeft zij het volle recht boven die fragmentarische en moeizaam opgebouwde levensgeschiedenissen met blije fierheid te schrijven „Lichtende Fakkels". Want een fakkel vraagt niet de aandacht voor zichzelf, maar alleen voor het licht, dat hij verspreiden mag, en hij laat zichzelf verbranden om dat licht te kunnen zijn. En zoo is het met de Apostelen. Zij moesten licht zijn op Christus’ bevel: „gij zijt het licht der wereld", maar niét om de aandacht te trekken op zichzelf, maar óm, door zichzélf in duisternis en vergetelheid te offeren, een weerglans te wekken van Christus’ goddelijk licht: „Hij was het 'waarachtig Licht".
Dat voorbeeld is buitengewoon belangrijk voor onzen tijd. Niet hij is de held en het licht van de wereld, die overal zijn „ik" laat klinken en zichzelf op den voorgrond plaatst, maar die in Christus’ heldenkracht zelf-vergeten weet te offeren: licht wordt geboren uit offer.
Wanneer we zóó in enkele woorden trachten weer te geven den verborgen gloed, die dit boek doorstraalt, dan blijkt daaruit wel voldoende, dat het niet op de eerste plaats is geschreven voor kinderen, die de schoonheid van het offer nog niet vermogen te vatten. Maar we bevelen het van harte aan aan de ouderen