Parabool (< Gr. TtapaftaXirj; < 7capa(3óXXeiv = er langs leggen). Lett. Het leggen langs. In de Gr. wiskunde term voor parabolische aanpassing (-> applicatie). Vd. bij Apollonios (3e eeuw v. Chr.) naam voor de snede van den rechthoekigen kegel (-»- orthotome), die de eigenschap bezit, dat het vierkant van de ordinaat parabohsch is aan te passen aan de z.g. orthia (2p).
Paradox (< Gr. adj. roxpa8ol;o<;; < Trapa = er bij langs; Só^a = verwachting). Math. gebruikt zowel voor schijnbare (dus oplosbare) tegenstrijdigheid, b.v. de paradox van Poncelet (1788—1867), als voor een (bij handhaving van de ingevoerde begrippen) onoplosbare tegenstrijdigheid b.v. de paradox van Russell (geb. 1872). Het woord komt ook als adj. voor en is dan synoniem met paradoxaal.
Parallaxis (< Gr. TCapaXXa^i? = verandering; <7iapaXXaaast.v = veranderen). Schijnbare verplaatsing van het object als gevolg van een verplaatsing van den waarnemer.
Parallel (< Gr. 7rapaXX7jXo<; = langs elkaar gelegen). Evenwijdig. De naam parallel is uit zuiver wiskundig oogpunt te verkiezen, omdat evenwijdig (overal even wijd van elkaar liggend) een eigenschap van parahele lijnen uitdrukt, die niet in de definitie vermeld wordt en die ook alleen in de Euclidische meetkunde geldig is.
Parallelepipedum (< Gr. orepsóv 7tap-aXX7)X-s7u-7i£§ov; lett. lichaam, begrensd door evenwijdig aan elkaar op een grondvlak staande vlakken). Tegenwoordig steeds meer vervangen door blok. Men vermijde de hardnekkig terugkerende schrijffout paraUelopipedum, die onder invloed van parahelogram is ontstaan.
Parallelogram (< Gr. 7rapaXX7]Xóypa(x[iov; < 7capaXXT)Xos = evenwijdig; Ypdfj.fi.a = figuur). Lett. door parahele lijnen begrensde figuur.
Parameter (< Gr. 7rapa = langs; pirpov = maat). Door Cl. Mydorge (1585—1647) in de leer der kegelsneden ingevoerd ter vervanging van den Gr. term öpfKa 7rXeupa (-> orthia). De naam herinnert aan de parabohsche aanpassing aan de orthia. Later gebruikt in de alg. bet. van willekeurige constante of hulpvariabele. Men lette op de uitspraak para-meter.
Parasitisch (< Gr. TOapdovroi;; lett. medeëtend, later klaploper). Math. in tegenstelling tot werkzaam gebruikt b.v. in