den... Het is zelfs zóó lang geleden, dat hij zich nu niet eens goed meer kan voorstellen wat het dan wel geweest moet zijn: een meisje óf een feestje met vrienden. Misschien ook iets anders.
Tusschen toen en nu liggen drie jaren. Tusschen toen en nu ligt een tijd, die gebeurtenissen, menschen en dingen vervormt en onwezenlijk maakt. Het moet een andere Joost Verheijde geweest zijn, die eind-examen H. B. S. deed en employé werd van de Nationale Bank in Den Haag. Het moet een andere Joost Verheijde geweest zijn, die een behoorlijk salaris verdiende, concerten en theaters bezocht. Het moet een andere Joost Verheijde geweest zijn, die een aardig vriendinnetje had, dat bij hem kwam, met hem uitging, bij hem bleef een nacht. Het moet zelfs een andere Joost Verheijde geweest zijn, die op een dag naast zijn ontbijtbord een brief vond, waarin hem zijn ontslag werd aangezegd. Wegens tijdsomstandigheden. Dat was natuurlijk héél vervelend, maar er zijn nog meer bankinstellingen en ergens in dit land zou hij toch wel... Hij solliciteerde ontelbare malen, hardnekkig, vertwijfeld, verdeed zijn geld aan postzegels, papier, trams en vergeefsche reizen. Het scheen dat de maatschappij Joost Verheijde niet noodig had. Zijn kamers werden armoediger en ongerieflijker. En dat beetje geld duurde niet eeuwig. Eén keer kreeg hij een baantje in een sportwinkel, voor drie