Stormgetij

  • Kopieer en plak deze bronvermelding in je document

Onderstaande tekst is niet 100% betrouwbaar

STORMGETIJ.

75

Nu wachtte hij, vreemdeling en gast in de vertrekken, waarin hij met Lieven en Jakob had verkeerd en gespeeld, gestoeid en gevochten, toen zij nog knapen waren. Het was vaders schrapende geldzucht, die hem bewogen had aan den kettermeester ~ zooals het volk des Keizers commissaris noemde — de bovenvertrekken te verhuren. Als moeder nog had geleefd, dacht Antonius, zou het wis nimmer gebeurd zijn . ..

Alles was hier veranderd. De Raadsheer was bemiddeld, en, schoon gierig en niet verkwistend, omringde hij zich gaarne van het beste, dat handwerk en kunst in die dagen mochten opleveren. Het was een der weinige genoegens, die deze man zich gunde, een der weinige deugden die hij bezat, dat hij althans oog had voor het schoon van een welversierd vertrek, zelfs al vertoefde hij daar maar zelden. Overigens was zijn aard stug en norsch, heerschzuchtig en wraakgierig. Vergeven deed hij niets, 't allerminst wat men hem zélf had aangedaan.

Slechts voor zijn nicht Elizabeth koesterde hij een meer dan gewone genegenheid. Zij was het eenig kind eener beminde, jong gestorven zuster van den Raadsheer, die zich terwille van een armen schilder van heel haar familie had afgekeerd. Bitter weinig had haar het leven geschonken. In het kraambed stierf zij, een paar maanden na haren man. Het wichtje was in Brugge opgevoed, bij een zuster van den schilder, totdat de Raadsheer zich over haar had ontfermd. Elizabeth was een meisje van een jaar of zes, toen haar tante stierf en zij van de rijke weduwe verscheidend huizen erfde in het nog immer machtige Brugge, dat echter toen reeds tevergeefs voor het behoud van zijn plaats als handelsstad streed. Haar oom en voogd had alles voor haar verkocht, en het beheer over haar geld zelf in handen genomen, - hij was er de naaste aan toe, want Antonius' moeder, sinjeur Veldeke's nu gestorven vrouw, was slechts een halfzuster van Elizabeth's moeder en van den Raadsheer, u oom Veldeke was dus eigenlijk in 't geheel geen oom, en ook het neefschap van Antonius, Lieven en Jakob was hoogst problematiek. Maar de jonge menschen hadden er zich nimmer om bekommerd, en elkaar eer nog als zuster en broers, dan als nicht en neven beschouwd Wat dat betreft, zou een huwelijk ...