Zonnegloren

  • Kopieer en plak deze bronvermelding in je document

Er is helaas een probleem met het ophalen van de afbeelding.

Dit kan twee oorzaken hebben:

  • De publicatie is nog niet beschikbaar in Delpher, maar zal dat binnenkort wel zijn.

  • Er is een tijdelijke storing met het laden van de afbeelding.

  • Probeer het later opnieuw.

    Onderstaande tekst is niet 100% betrouwbaar

    — 110 —

    „Dank u, moeder," antwoordde haar zoon met een zucht van verlichting.

    Hij keek naar de klok. „Om half drie heb ik een vergadering van den landbouwbond; we eten, geloof ik, om half twee ?"

    ,»Ja, gewoonlijk wel. Maar als je 't anders wilt?"

    „Neen, dank u. Dan kunnen we nog een ding bespreken. Schrik niet — ik heb Eberhard van de catechisatie genomen 1"

    Neen, ze verschrikte niet. Ze bleef zelfs bijzonder kalm. Doch een trek van diepe droefheid werd op haar gelaat zichtbaar.

    „Is het dus zoover gekomen?"

    „Ja, had u het verwacht?"

    Ze knikte.

    „Ik had dat kunnen begrijpen," zei luj.

    „Den dag na de bruiloft van Ilse heb ik met dominé Wendler over zijn preek gesproken," zei zij. „En wat ik toen hoorde, was zoo, dat ik het ergste kon verwachten. Ik had er toen al met je lover willen spreken, maar we hadden geen enkel rustig oogenblik, en in den korten tijd, dat ik in November op Drielinden was, hebben we elkaar immers nauwelijks gezien. Schrijven wilde ik er liever niet over. Ik wist bovendien, dat je al bezwaren had tegen de catechisatie van Wendler. Je hebt die preek toen immers ook gehoord."

    „Zeker. Wanneer ik, toen de catechisatie begon, zooveel bezwaren had gehad als in den laatsten tijd, dan had ik den jongen eenvoudig niet laten gaan. Maar dat is nu immers al meer dan een jaar geleden, en juist in het laatste jaar heeft er een groote verandering plaats gehad bij Wendler."