86
Rolt, Republiek en Keizerrijk, Rolt, volkren, u in bloed en slijk, Dat niets voor Hart of Rede wijk', Wie 't sterkste is, die heeft gelijk!
Dat 's nu de wet van 't Leven. Blijft uw beschavingsplicht bewust: Vernietigt Kunst naar hartelust, Kweekt armoe, hongersnood, gerust, 't Geweten maar in slaap gesust!
Het schouwspel is verheven;
Schiet, steekt en hakt en moordt en brandt, Verminkt, vertrapt, schopt, schendt, ontmant, Zweert „oog om oog, en tand om tand!" En laat, ter eer van 't Vaderland,
Uw krijgsgeschreeuw weerklinken. Verbrijzelt, decimeert, verkracht, Werpt bommen uit den duisteren nacht, Duikt, torpedeert, scheurt, spietst en slacht, Laat weg en weide, grebb' en gracht
Van wond- en lijklucht stinken;
Vergiftigt stroom en beek en wel, Spuit vochten, vlammend forsch en fel, Roept Satan op tot metgezel, Vraagt allen machten uit de Hel
Steeds nieuwe kwei-methoden; Blaast gassen, vol van vuil venijn, — Het laatste! Prima, extra-fijn! — Dan zult gij wel tevreden zijn: Zóó sterft uw vijand, dol van pijn,
Niet één, maar duizend dooden;
Pleegt woordbreuk zonder blik of blos, Verwoest landouwen, beemd en bosch, Verspreidt uw helsche mijnen los, Graaft wolfskuil voor man en ros,
Bindt krijgers aan d' affuiten; Zet huis en hof in vlammengloed, Noemt razernij en moordlust „moed", Snuift óp de lijklucht! zwelgt in 't bloed, Ik vind het allemaal mooi en goed
Maar toe! laat God er buiten!