I.
WIE IS BOLKE? HIER IS BOLKE!
Het was warm in het bos. Niet zo warm als op de open straatweg, maar toch: warm. Want het was een warme dag. Erg warm. „Poeh, poeh,” zei Bolke en hij wreef zich over z’n voorhoofd. Een klein slangetje gleed geruisloos over de dennenaalden, stak even z’n kopje omhoog en kronkelde toen weer weg. Het slangetje-was geschrokken. Het had nog nooit zoiets, als Bolke was,
gezien. „Poeh, poeh,” zei Bolke. Hij zat hier fijn verscholen in de struiken. Niemand kon hem zien en dat moest ook niet, dat mocht ook niet, nee, niemand mocht Bolke zien. Bolke was weggelopen. „Poeh, poeh,” zuchtte Bolke voor de derde keer en hij wreef zich tevreden over z’n ronde buikje. Een paar bosviooltjes bogen hun kopjes naar elkaar toe en fluisterden wat met elkaar over dat rare dier. Maar Bolke hoorde het niet. Het was maar fijn, dat Bolke hier zo goed verscholen zat